Το φεστιβάλ μας αρχίζει

Μια βόλτα πριν το μεσημέρι απ' τα γραφεία του φεστιβάλ, είναι απαραίτητη για να μπούμε στο κλίμα. Μετά, στα νερά της Αγίας Βαρβάρας και από κει στην πλατεία σε κάποιο καφέ. Γιατί οι πολλές πολλές βόλτες, αυτές τις χαρούμενες φεστιβαλικές μέρες, στην αγορά της πόλης είναι απαγορευμένες. Όχι τόσο γιατί συναντάς παντού τις αντιαισθητικές φάτσες των πολιτικών της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή των ανθυποπολιτικών υποτακτικών τους - υποψήφιων στις δημοτικές, αλλά γιατί θλίβεσαι απ' τον κατάλογο των κλειστών μαγαζιών που κάθε μέρα και μεγαλώνει. Ήταν που 'ταν στραβό το κλίμα το 'φαγε κι η .. κρίση.
Αν θέλετε μια πιο αισιόδοξη ματιά για τα πράματα, πηγαίνετε εδώ
Για αφίσα πάτε εδώ και για πρόγραμμα εδώ

Άντε βρε Καλό μας Φεσιβάλ!!

Δράμα 14/9/2010

Έχω μισή ώρα καιρό πριν πάω στη δουλειά

Μισή ώρα καιρό

Μισή ώρα καιρό

Ο χρόνος μου είναι μισή ώρα

Ύστερα ο χρόνος σταματάει να λειτουργεί

Χάνεται σε ανύποπτα ντουλάπια κι όταν βγαίνει είναι κενός

Κάθομαι σε καφέ στο κέντρο του χωριού μας

Άγνωστες κοπέλες με τακούνια φωνασκούν για μηδενικά θέματα

Δηλώνουν την παρουσία τους σε όποιους δεν παρατήρησαν το λίκνισμά τους

Θλίψη

Άντρες κι αγόρια κλισάρουν γι ακόμη μια φορά το τρίπτυχο φραπές – μπάλα – ανοησία

και φλερτάρουν τις αντίστοιχες γυναίκες, τα αντίστοιχα κορίτσια

Έχω μισή ώρα καιρό και μου φαίνεται πως πέρασε

Κι αν δεν πέρασε, εδώ φαίνεται άχρηστος.

Impressioni di Settembre

Η ιστορία όταν δεν είναι επιστήμη, αφήνει γυμνά τα νώτα της να προσδιορίσουμε εμείς την ταυτότητα και το χαρακτήρα της . Έτσι ο x- εραστής μιλάει για μια παλιά ιστορία, η Ρίτα Σακελαρίου για μια Ιστορία της αμαρτία της και ο ποιητής για μια ιστορία χωρίς χαρακτήρες, όνειρα κι αποκόμματα. Εγώ μετανιώνω για πολλά και διαγράφω πρόσωπα που δεν αξίζουν, με τόσο ώριμη ευκολία, που σχεδόν χαίρομαι γι αυτό

Όλο αυτό ήταν μια λογοτεχνική λοβιτούρα, για ν’ ανοίξω σε κάποιο μυστικό που επίμονα μου χτυπάει την πόρτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα απ’ τα δεκάδες τραγούδια που δεν πρόκειται ποτέ να ηχογραφηθούν. Θα μπορούσε επίσης να είναι μια εισαγωγή σ’ ένα κείμενο αδέσποτο, χωρίς προορισμό και σκοπό. Θ μπορούσε να είναι οτιδήποτε, αν το οτιδήποτε δεν ήταν καπαρωμένο απ’ την ΑΒεβαιότητα in personam.

Ο Σεπτέμβρης μπήκε δείχνοντάς μας τα δόντια του. Εμείς αδιαφορούμε δείχνοντάς του τα δικά μας. Σε 15 μέρες αρχίζει το φεστιβάλ, σε 24 έχει τα πρώτα της γενέθλια η Ηλέκτρα και κάπου μέσα στο μήνα, όπως κάθε χρόνο, θα κάνουμε ένα πάρτι γενεθλίων σε κάποια εξοχή του νομού μας. Το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους απ’ τα μπλογκ.