ΕΥΧΕΣ

Κυριακάτικο

11:25

Σκέφτομαι παλιές φθινοπωρινές εικόνες. Φωτογραφίζω φύλλα πεσμένα στο πεζοδρόμιο δίπλα σε σκουπίδια. Αποφεύγω τα σκουπίδια. Κάνω βόλτες στο μικρομέγαλο χωριό μας και θαυμάζω τις εποχιακές εκλογικές αφίσες. Ο δημοτικός κήπος κατοικημένος από γερασμένους μετανάστες, που στην πατρίδα τους έμαθαν να εκτιμούν, να φυλάνε και να χαίρονται τα δημόσια αγαθά, δίνει την εντύπωση ενός αειθαλούς μνημείου που παρά τις προσπάθειες των νεόπλουτων τοπικών αρχόντων να τον φέρουν στα μέτρα τους, στέκει εκεί αγέρωχος σα να τους λέει: Δε φαντάζεστε πόσο παροδικοί είστε!

Κάποιοι τουρκόφωνοι Θρακιώτες που έχουν έρθει Κυριακάτικη εκδρομή ψιθυρίζουν συμφωνώντας: Geçmiş Olsun.

16: 30

Κυριακή απόγευμα και η Δόξα παίζει εκτός, γιατί δεν ακούγεται τίποτα στη γειτονιά. Ο κάμπος εξακολουθεί να προβληματίζει εμένα το θαλασσινό, αλλά το βαφτίζω «ευχάριστο» και το προσπερνώ. Εξάλλου είναι και το τοπίο …

Αλλάζουν τα πράματα. Έκλεισαν τα «Παραμύθια» και μαζί τους ένα μεγάλο όμορφο κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων. Η «Ηχώ» έχει πάψει πια να αποτελεί σημείο αναφοράς και οι ντόπιοι εξακολουθούν να είναι παραδομένοι στη μοίρα τους, χωρίς να έχουν διάθεση να διεκδικήσουν συλλογικά τίποτα κι από κανένα.

Πριν από λίγο ξύπνησε η μπέμπα ιδρωμένη και ανήσυχη. Μάλλον θα την τρόμαξε η ζωή που μέλλει να ‘ρθει.

17:00

Τελειώνει ένα Κυριακάτικο κείμενο για ένα μπλογκ που ακόμα προσπαθεί να λειτουργήσει ως ημερολόγιο. Αυτά που λες Μαρία!

Πάει κι αυτό το φεστιβάλ κι ας καρτερούμε ένα άλλο

Την Κυριακή μαζευτήκαμε γνωστοί και φίλοι που μένουμε στη Δράμα και απολαύσαμε στο οικογενειακό Σινέ Ολύμπια τις βραβευμένες ταινίες του (μισώ τα νούμερα στα φεστιβάλ) Φεστιβάλ Δράμας. Ήταν πολύ ήσυχα! Ελάχιστοι έξω απ’ το σινεμά έκαναν τσιγάρο, κάποιοι στο κυλικείο κανόνιζαν για ποτό μετά. Ήσυχα! Όπως είναι η καθημερινότητα στη Δράμα. Αυτή η βραδιά όμως είχε και κάτι άλλο. Μια μουντάδα σκουρόχρωμη, μια σιωπή σα συνενοχή, μια … τι να πω; Σα να μαστε σε μνημόσυνο κάποιου κοινού μας γνωστού που πάνε πολλά χρόνια που τον χάσαμε και μαζευόμαστε στα μνημόσυνα του περισσότερο για να τα πούμε εμείς οι ίδιοι, παρά για να θυμηθούμε τον εκλιπόντα. Δε θα ήθελα εύκολους παραλληλισμούς, γιατί δεν ήταν το φεστιβάλ που είχε πεθάνει, πόσο μάλλον το σινεμά, αλλά κάτι άλλο. Ποιος ξέρει; Ίσως πάλι η ατμόσφαιρα να είχε απλώς το ύφος της μάζωξης παλιών συμμαθητών, όπως άλλωστε έχουν όλες οι συνευρέσεις σε γεγονότα που δεν οργανώνονται από παπάδες πολιτικάντηδες κ.λπ παράσιτα αυτής της πόλης.

Τέλος πάντων. Η εβδομάδα άλλοτε στα Ολύμπια με τα «στελέχη από Αθήνα» κι άλλοτε στο Ωδείο με το Digi πέρασε υπέροχα. Ήταν όπως κάθε χρόνο απολαυστικότατη!. Είδαμε «ταινίες δημιουργών» απ’ όλο τον κόσμο, που απέχουν πολύ απ’ τις ταινίες των στούντιο και των παραγωγών. Χάρηκα που ήρθαν ελάχιστες αγγλόφωνες κι άφησαν να ακουστούν και οι υπόλοιπες όμορφες γλώσσες του κόσμου. Οι ταινίες που μου άρεσαν δε βραβεύτηκαν, αλλά κι αυτές που βραβεύτηκαν δεν ήταν άσχημες. Εννοείται πως η πόλη μας και φέτος ήταν απούσα και να σας πω την αλήθεια, για πρώτη φορά το ψιλοχάρηκα. Τι δουλειά έχει η Δράμα με τις Τέχνες; Όσοι Δραμινοί καλλιτέχνες, σαν τον πρόσφατα χαμένο συμπαθέστατο Δημήτρη Καμπερίδη, διέπρεψαν, είχαν φύγει απ’ τη Δράμα σε πολύ μικρή ηλικία. Κι όσοι μεγάλοι καλλιτέχνες, σαν τον Ζωγράφο + δημιουργό κόμιξ Χρήστο Δημητρίου, μένουν στην πόλη, περνούν απαρατήρητοι. Δεν χωράν καλλιτεχνικές ανησυχίες σ’ αυτή την πόλη.

Ξανατέλος πάντων! Ωραία ήταν!! Εννοείται πως δεν ξόδεψα ούτε ένα λεπτό με φιέστες και βραβεύσεις. Γιατί να χαλάσω τη ζαχαρένια μου; Είχα πολύ καλύτερα πράματα να κάνω!

Άντε και του χρόνου με υγεία!!

Το φεστιβάλ μας αρχίζει

Μια βόλτα πριν το μεσημέρι απ' τα γραφεία του φεστιβάλ, είναι απαραίτητη για να μπούμε στο κλίμα. Μετά, στα νερά της Αγίας Βαρβάρας και από κει στην πλατεία σε κάποιο καφέ. Γιατί οι πολλές πολλές βόλτες, αυτές τις χαρούμενες φεστιβαλικές μέρες, στην αγορά της πόλης είναι απαγορευμένες. Όχι τόσο γιατί συναντάς παντού τις αντιαισθητικές φάτσες των πολιτικών της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή των ανθυποπολιτικών υποτακτικών τους - υποψήφιων στις δημοτικές, αλλά γιατί θλίβεσαι απ' τον κατάλογο των κλειστών μαγαζιών που κάθε μέρα και μεγαλώνει. Ήταν που 'ταν στραβό το κλίμα το 'φαγε κι η .. κρίση.
Αν θέλετε μια πιο αισιόδοξη ματιά για τα πράματα, πηγαίνετε εδώ
Για αφίσα πάτε εδώ και για πρόγραμμα εδώ

Άντε βρε Καλό μας Φεσιβάλ!!

Δράμα 14/9/2010

Έχω μισή ώρα καιρό πριν πάω στη δουλειά

Μισή ώρα καιρό

Μισή ώρα καιρό

Ο χρόνος μου είναι μισή ώρα

Ύστερα ο χρόνος σταματάει να λειτουργεί

Χάνεται σε ανύποπτα ντουλάπια κι όταν βγαίνει είναι κενός

Κάθομαι σε καφέ στο κέντρο του χωριού μας

Άγνωστες κοπέλες με τακούνια φωνασκούν για μηδενικά θέματα

Δηλώνουν την παρουσία τους σε όποιους δεν παρατήρησαν το λίκνισμά τους

Θλίψη

Άντρες κι αγόρια κλισάρουν γι ακόμη μια φορά το τρίπτυχο φραπές – μπάλα – ανοησία

και φλερτάρουν τις αντίστοιχες γυναίκες, τα αντίστοιχα κορίτσια

Έχω μισή ώρα καιρό και μου φαίνεται πως πέρασε

Κι αν δεν πέρασε, εδώ φαίνεται άχρηστος.

Impressioni di Settembre

Η ιστορία όταν δεν είναι επιστήμη, αφήνει γυμνά τα νώτα της να προσδιορίσουμε εμείς την ταυτότητα και το χαρακτήρα της . Έτσι ο x- εραστής μιλάει για μια παλιά ιστορία, η Ρίτα Σακελαρίου για μια Ιστορία της αμαρτία της και ο ποιητής για μια ιστορία χωρίς χαρακτήρες, όνειρα κι αποκόμματα. Εγώ μετανιώνω για πολλά και διαγράφω πρόσωπα που δεν αξίζουν, με τόσο ώριμη ευκολία, που σχεδόν χαίρομαι γι αυτό

Όλο αυτό ήταν μια λογοτεχνική λοβιτούρα, για ν’ ανοίξω σε κάποιο μυστικό που επίμονα μου χτυπάει την πόρτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα απ’ τα δεκάδες τραγούδια που δεν πρόκειται ποτέ να ηχογραφηθούν. Θα μπορούσε επίσης να είναι μια εισαγωγή σ’ ένα κείμενο αδέσποτο, χωρίς προορισμό και σκοπό. Θ μπορούσε να είναι οτιδήποτε, αν το οτιδήποτε δεν ήταν καπαρωμένο απ’ την ΑΒεβαιότητα in personam.

Ο Σεπτέμβρης μπήκε δείχνοντάς μας τα δόντια του. Εμείς αδιαφορούμε δείχνοντάς του τα δικά μας. Σε 15 μέρες αρχίζει το φεστιβάλ, σε 24 έχει τα πρώτα της γενέθλια η Ηλέκτρα και κάπου μέσα στο μήνα, όπως κάθε χρόνο, θα κάνουμε ένα πάρτι γενεθλίων σε κάποια εξοχή του νομού μας. Το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους απ’ τα μπλογκ.

Καλοκαίρι 2010

22-25 ΙΟΥΛΙΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΧΡΥΣΟΥ

Γιατί σαν τη Χαλκιδική δε θα 'χει!

Καλοκαιρινό απόγευμα. 7 Ιουλίου 2010 Περασμένες 4:00 μμ

Κατεβάζω τα στόρια απ’ το νοτιοδυτικό δωμάτιό μου και στο μυαλό μου έρχονται όσα απ’ τα προηγούμενα καλοκαίρια χωρούν σ’ αυτό το σκηνικό. Μια αγαπημένη συνήθεια, τα καλοκαιρινά απογεύματα στη Δράμα ή τη Θεσσαλονίκη, ήταν οι απογευματινές εκπομπές
Εκπομπές φορτωμένες με φίλους, λέξεις, φράσεις, παλιοκαιρίτικα τώρα πια σλόγκαν, τραγούδια πάντα φρέσκα και καλοκαιρινές συλλογές σε κασέτες για την παραλία και τα ατέλειωτα απογεύματα στην Ιερισσό. Κατεβασμένα στόρια, με Maggio se ne va απ’ τον μόνιμα αγαπημένο Pino Danielle.Φραπέ στο «Τουριστικό», στο «Καφενείο» στο Ντορέ, στο Ματζέστικ, στο «Αιγαίο». Τα ‘χω γράψει όλα αυτά. Για τη Θεσσαλονίκη που αγαπώ να μισώ. Για τη Δράμα που με κέρδισε και τώρα που ζητάει πίσω όσα μου ‘δωσε , αδυνατώ να πληρώσω.

Τέλος πάντων.

Τέτοια ώρα μου άρεσε να κάνω εκπομπή, κι ίσως αύριο το απόγευμα «τιμής ένεκεν» για τα περασμένα καλοκαίρια, να βγω στον αέρα με “Summer in the City” και “Walzer per un amore” .

Η εκπομπή θ’ ακουστεί και στο ιντερνέτ στο www.hxo.gr

Οικολογική Καταστροφή στη Δράμα

Αυτό που θεωρούσαμε όλοι αδιανόητο, είναι πλέον γεγονός από τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής. Μια πυρκαγιά στο αγρόκτημα Ξηροποτάμου, βόρεια της ΒΙ.ΠΕ Δράμας, στη μάντρα συγκέντρωσης ελαστικών ιδιωτικής εταιρίας, κατέκαψε χιλιάδες τόνους ελαστικών εκλύοντας στην ατμόσφαιρα ανυπολόγιστες

ποσότητες επικίνδυνων τοξικών ουσιών. Οι μετρήσεις θα δείξουν το μέγεθος τους προβλήματος, αλλά το βέβαιο είναι ότι από κείνη τη μέρα, τίποτα δεν είναι πια ίδιο...
Η εικόνα της καταστροφής δημιουργεί σχεδόν αυτόματα την ανάγκη για ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος.

Κοινός παρονομαστής όλων απόψεων τις τελευταίες ημέρες να τιμωρηθούν όσοι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους οδήγησαν στην οικολογική καταστροφή. Προς αυτή την κατεύθυνση έχει ήδη ανακοινωθεί ότι η Νομαρχία Δράμας θα καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου, ενώ με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται και το πόρισμα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για τα αίτια της πυρκαγιάς. Την ίδια ώρα, οι υπηρεσίες της Νομαρχίας έχουν αναλάβει δράση για τον έλεγχο τυχόν επικίνδυνων προϊόντων, η Δ.Ε.Υ.Α.Δ. πραγματοποιεί καθημερινούς ελέγχους στο νερό, ενώ οι μετρήσεις από ειδικούς επιστήμονες έχουν ήδη ξεκινήσει και θα συνεχιστούν.Αρκεί όμως να εκτονωθεί το κλίμα αγωνίας, μέσα από την υπηρεσιακή οδό, χωρίς να εξαχθούν κάποια συμπεράσματα για το πώς εξελίχθηκαν οι καταστάσεις για να φτάσουμε στην οικολογική καταστροφή. Όσοι δικαίως σήμερα διαμαρτύρονται είναι σίγουρο ότι μπορούσαν να ενδιαφερθούν πριν από την καταστροφή. Αυτή η ελάχιστη χρονική απόσταση μπορεί πάντα να κάνει τη διαφορά και να δώσει στην κοινωνία, το πλεονέκτημα απέναντι σε διεφθαρμένες ή αδρανείς υπηρεσίες και σε επιχειρηματίες που επιδιώκουν το κέρδος πάση θυσία. Στο νομό μας υπάρχει ένα κραυγαλέο παράδειγμα αφύπνισης της κοινωνίας, απέναντι σε έναν μέγιστο περιβαλλοντικό κίνδυνο, ο οποίος απομακρύνθηκε λόγω της κινητοποίησης των πολιτών. Θυμηθείτε τι έγινε με το θέμα των λιγνιτών και αναλογιστείτε πως κινητοποιήσεις των πολιτών σε μικρότερη κλίμακα, μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και να προλάβουν μελλοντικές καταστροφές.Περιβαλλοντικά μέτωπα υπάρχουν ακόμα στο νομό μας κι οφείλουμε να σταθούμε πλάι στους πολίτες που δίνουν αγώνες για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Αυτό
μπορεί να είναι το κέρδος του νομού μας από την καταστροφή στο αγρόκτημα Ξηροποτάμου.
Κλείνοντας θέλω με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε ο Σύλλογος Καρκινοπαθών ν. Δράμας για το θέμα της πυρκαγιάς και των συνεπειών της, να θέσω δημόσια πλέον το θέμα της διεξαγωγής επιδημιολογικής μελέτης στο νομό Δράμας για τα κρούσματα καρκίνων και για τις πιθανές αιτίες τους.

Κείμενο του Angelito για την εφημερίδα ΗΧΩ της Δράμας

Φωτογραφίες του Ν.Κιοσσέ

3η Διεθνής Τζαζ Συνάντηση "Κώστας Κουβίδης 2010"

Η 3η Διεθνής Τζαζ Συνάντηση "Κώστας Κουβίδης 2010"

θα πραγματοποιηθεί για τρίτη συνεχή χρονιά

στο Ηράκλειο Κρήτης 23/6- 3/7/2010

ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ!

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 2001 στο friendzine που μοιράζω στους φίλους μου εδώ και 11 χρόνια. Διαβάζοντάς το, το θεώρησα επίκαιρο και είπα να το μοιραστώ μαζί σας


ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ!
Ταχύτητα !Φίλοι μου. Ταχύτητα !
Μια 1000ετηρίδα σταδιακών κι ένας αιώνας ραγδαίων αλλαγών , έφυγαν απ’ τα ημερολόγια του κόσμου. Γίνανε τόσο ιστορία, όσο δυστυχώς ιστορία είναι ο σοσιαλισμός. Όσο για την πολυσυζητημένη αυγή του 21ου αιώνα , θα έχετε ακούσει χίλια μύρια . Ίσως επίσης να έχετε ακούσει ότι 50χρόνια τηλεόρασης (στην Ελλάδα 30) και 30 χρόνια ηλεκτρονικών υπολογιστών έφτασαν για να αλλάξουν πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι σ’ ολόκληρη την προηγούμενη χιλιετία. Επιστημονικοί όροι όπως «Νανοτεχνολογία +Υψηλή τεχνολογία τσέπης» - «Γενετική μηχανική + Αποκωδικοποίηση DNA», πολιτικοφιλοσοφικοί όπως το βαρύγδουπο «Τέλος της ιστορίας», κοινωνικοοικονομικοί όπως «παγκοσμιοποίηση» αλλά και ερωτήματα τύπου «Μας χρειάζεται το μέλλον ;» γεμίζουν τ’ αυτιά και την σκέψη ενός κόσμου, που δε μπορεί, εκ θέσεως πλέον, να συμμετάσχει σε τόσο μεγάλα σχέδια. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός : Η Ταχύτητα φίλοι μου! Η Ταχύτητα !

Ακόμη κι αν στην καθημερινότητα μας μπαίνουν έντονα κάποιες εφαρμογές πολύ υψηλής τεχνολογίας π.χ κινητή τηλεφωνία, μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε, έστω και στο ελάχιστο, το μέγεθος της τεχνογνωσίας που απαιτείται 1*. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η διαφορά του ανθρώπου πολίτη του 2ου μισού του 20ου αιώνα με τους προγόνους του. Ενώ εκείνοι μπορούσαν έστω και λίγο να κατανοήσουν την αργή πρόοδο στις μηχανές, εμείς ούτε καν μπορούμε να την χωρέσουμε στο στείρο πλέον τσερβέλο μας.
Ημιμαθείς και μπερδεμένοι όσο ποτέ ακολουθούμε τον ρου της εποχής σαν καρυδότσουφλα σε χείμαρρο. Αδύναμοι μπροστά στις εξελίξεις θεωρούμε σύγχρονο και πρωτοπόρο ότι μας επιβάλλεται ως τέτοιο, παίρνοντας αρκετές φορές το μέρος της εξουσίας, υποστηρίζοντας ακόμη και θέσεις , οι οποίες μας στερούν βασικά μας δικαιώματα (τρομονόμοι, περικοπές, υπερφορολόγηση, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, ηλεκτρονικό φακέλωμα) .
Η απομάκρυνση απ’ τη ζωή κι η αναζήτηση ψηφιακών και χημικών παραδείσων δημιουργούν νέες αγοραφοβικές κοινότητες, παθητικές κι αδύναμες ν’ αντιδράσουν. Υπερπληροφορημένοι νεολαίοι και μεσήλικες έμποροι της νιότης τους, χάνονται μιλώντας όλο και πιο διαφορετική γλώσσα. Όσον αφορά δε, τους εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας, εκεί τα πράγματα πολλές φορές είναι έως και δραματικά. Οι παππούδες μας ευτυχώς ή δυστυχώς είναι μιας ψυχοσύνθεσης που θεωρεί βίωμα την κάθε οπτική εμπειρία. Έτσι στο μυαλό τους μπερδεύεται η προ και η μετά TV εποχή κι ο αχταρμάς γίνεται χειρότερος, όταν μεταφέρεται μέσω παραμυθιού σε εγγόνια, που θεωρούν ότι η Ζήνα κι ο Ηρακλής παντρεύτηκαν και έκαναν πολλά ωραία Πόκεμον.
2001.Παλιά ημερομηνίες σαν κι αυτήν γινόταν ταμπέλα στα ηλεκτρονικάδικα. Σήμερα είναι το παρόν που τρέχει γεμάτο άγχος. Ένα παρόν που γράφει στους τοίχους :
“ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ …………ΤΙΠΟΤΑ»




*1 Γιατί ενώ το σταθερό μου έχει οθόνη δε μπορώ να στείλω γραπτό μήνυμα ;

Σκέψεις απλές, καθημερινές, λίγο πριν την κατάρρευση ή Ακόμη ένα σχόλιο για την κρίση

Η απογοήτευση είναι διάχυτη στα πρόσωπα μας. Όπου κι αν γυρίσεις, νοητικά μπλοκάκια κι υπολογισμοί. Λογαριασμοί και σκέψεις:

Τι καταργείται

Τι μου παίρνουν

Τι χάνω

Τι θα μου λείψει

Θα τα βγάλω πέρα;

Φώναζα για τους δημόσιους, τους αποκαλούσα κοπρόσκυλα και τώρα που τους πετσόκοψαν, πρέπει να κλείσω το μαγαζί μου, γιατί ήταν οι βασικοί πελάτες μου.

Το μυαλό στα περαιτέρω.

Θα χρειαστώ άλλη δουλειά;

Θα χρειαστώ δεύτερη δουλειά;

Θα λείψει όμως από κάποιον που δεν έχει καθόλου …

Κι αρχίζουν οι ηθικές εκπτώσεις.

Και τι να κάνω δηλαδή; Να πεινάσω;

Να σου κι ο κοινωνικός αυτοματισμός.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!!!

Κι αν μου κάτσει και καμιά μυστήρια φάση, θα μπουκάρω στο μέλι κι όποιον πάρει ο χάρος.

Κι αρχίζουν τα πράγματα να χοντραίνουν.

Σιγά μη λυπηθώ! Εμένα με λυπάται κανείς;

Η επικαιρότητα βαράει κατευθείαν στην καρδιά σου. Ξέρεις ότι όλες αυτές οι θυσίες δε θ’ αποδώσουν, ότι τα χειρότερα δεν είναι μακριά και κυρίως ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ και νοιώθεις να χτυπάς την πόρτα της κατάθλιψης. Η λέξη της εποχής: Κατάθλιψη.

Το στόμα μας βουβό. Κι αφήνουμε να μιλάνε για μας οι κάθε λογής πάμπλουτοι τηλεοπτικοί κλόουν. Η απαξίωση της πολιτικής γίνεται με τρόπο που βολεύει αφάνταστα τους νοσταλγούς της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας. Το περίφημο «όλοι ίδιοι είναι» έχει γίνει καραμέλα, στα στόματα των θυμάτων των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Λες και τα λεφτά τα έφαγε ο Βουλγαράκης με τον Κοροβέση κι ο Τσοχατζόπουλος με την Παπαρήγα. Κι αντί να πάρουν με τις πέτρες τους υπευθύνους για την κρίση νουδουλαοπασοκους, τους αφήνουν να κομπάζουν και να αλωνίζουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα, βιάζοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα

Απ’ την άλλη, τα ανδρείκελα της κυβέρνησης προσπαθώντας, «παντί τω τρόπω», να γαντζωθούν στην εξουσία, κάνουν έκκληση για συνεργάτες. Δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, ό,τι να ‘ναι. Τα λεφτά είναι καλά και βέβαια η προσέλευση αθρόα. Διαμορφώνεται κλίμα κατοχής. Οι γερμανοί κι οι γερμανοτσολιάδες υποτακτικοί τους. Οι χουντικοί και οι έλληνες «καλοί και ήσυχοι νοικοκυραίοι», σύμμαχοι της φαιάς τάξεως. Και το χειρότερο είναι ότι όταν με το καλό, μετά από λίγο ή πολύ, με μικρό ή μεγάλο κόστος, απελευθερωθούμε, τότε οι δωσίλογοι θα μας κάτσουν πάλι στο σβέρκο ως σωτήρες.

Αντιλαμβάνεσαι, ότι η γνώση κι η συνείδηση αποτελούν πλέον πληγές και σκέφτεσαι ότι τα επόμενα χρόνια, ενόσω οι φτωχοί θα μοιραζόμαστε τις σάρκες μας, στο εργοδοτικό πάρτυ που θα παίζει, θα φάμε πολύ μπάλα και πολύ τσόντα στη μάπα.

Αυτά που λες Μαρία! Εκεί τα ψιλοφτύνεις.

Δράμα 5 Μαΐου 2010

Mai

Λιόλουστες μέρες

Μπαίνω στα φόρουμ

Σχόλια αφήνω

Όμορφες μέρες

Έχω ζαλάδες

Καφέδες πίνω

Είναι κι η .... Άνοιξη

Οι ρυθμοί είναι πρίμιτιβ, οι κιθάρες όμως είναι μοντέρνες, καινούργιες, σαν αυτές του Remain in life στα 80’ς που μας πήραν και μας σήκωσαν. Η-μερολόγια μέσα σε κλάματα και απόγνωση που πλέον δεν έχουν καμιά επίδραση. Σχέδια, ζωγραφιές, ποιήματα, στιγμές που ίσως στο βάθος τους να κρύβουν χίλια πράματα, που επίσης δεν έχουν καμία μα καμία σημασία. Ακόμα και κάποιοι που ζουν κατεστραμμένοι μέσα σ’ αυτές, κοιτάν πίσω απ’ τις λέξεις, τα μελάνια και τα κραγιόν, με μια τεράστια απορία, που κάτω από άλλες συνθήκες, σε άλλες εποχές, ίσως να έσπαγε κόκαλα. Σήμερα όμως, το βλέμμα τους παραμένει τόσο κενό και τόσο ανίσχυρο, που στην απάθειά του, ούτε καν τρομάζει.

Είναι κι η ……… Άνοιξη

Και τα ….τραγούδια…. Σαν τα σχέδια και τα ποιήματα στέκουν φορτωμένα να κοιτούν το μέλλον, με μια τόσο μεγάλη απογοήτευση που ο ρόλος τους αλλάζει, που σχεδόν χάνουν ό,τι απέμεινε απ’ το χρώμα τους. Τελευταία, κάνω βόλτες με το αμάξι και δε θέλω ν’ ακούω μουσική. Γυρνάω στα χωριά ψάχνοντας σουβλατζίδικα, τα οποία ποτέ δεν επισκέπτομαι. Τα βάζω σκοπό στην αρχή της κάθε βόλτας μου, απ’ την οποία επιστρέφω, όταν βρω το πρώτο που ανταποκρίνεται σε κάποια εντελώς αφηρημένα στάνταρ που αλλάζουν κάθε φορά.

Οι ρυθμοί είναι πρίμιτιφ, οι κιθάρες όμως, διαπιστώνεις πως δε μπορεί να είναι μοντέρνες, δε μπορεί να είναι καινούργιες, σαν αυτές του Phil Manzanera, που μας πήραν και μας σήκωσαν. Οι αιτίες πάρα πολλές.

Είναι κι η …. Άνοιξη.

Στα e-μερολόγια τα λόγια δε μοιάζουν ίδια με τα η-μερολόγια. Κι αν έχουν εικόνες, τις βρήκαν με το Google και τις κατέβασαν από κάποια σελίδα απ’ το Ανατολικό Τιμόρ. Γι’ αυτό είναι τόσο φανταχτερές. Στα e-μερολόγια, η εμπειρία είναι συμπυκνωμένη με ζάχαρη, έτοιμη προς κατανάλωση, επεξεργασμένη. Δεν έχει τπτ να εξηγήσει, να αφαιρέσει, να ξεβάψει και μετά να ξαναβάψει.

Δεν ξέρω τελικά τι μ’ αρέσει, απλά γιατί δε νομίζω να ξέρω και πολλά με βεβαιότητα.

Είναι κι η ……… Άνοιξη

Αυτά που λες Μαρία!

21 Μαρτίου - Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Στο Μάριο Ζ.

Να βγει τώρα απ' τον Κορυδαλλό ο Μάριος Ζ.
Υπογράψτε για την αποφυλάκιση του Μάριου εδώ
Απομονώστε κοινωνικά τους ένστολους τραμπούκους και τ' αφεντικά τους!
Ποτέ καλημέρα σε μπάτσο! Ακόμη κι αν είναι παιδικός μας φίλος!

Προς Αθηναίους Επιστολή

Όλοι οι μπλόγκατζήδες κι όλες οι μπλοκατζούδες στο Υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα Σήμερα Παρασκευή 12/3/2010 στις 5:30μμ

Να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν

Jekin - ποίημα 10 Μαρτίου 2010

Jekin;aw κι είναι με λατινικούς χαρακτήρες

Ξεκηνάς κι είν’ ανορθόγραφα

Κι όταν όλα τα διορθώσεις είναι αργά

Να! Πέρασαν κι όλας τρεις σειρές χωρίς να πεις τίποτα

Ένα ωραίο video