Ε;

Το ζήτημα είναι …..

Το θέμα είναι  …..

Χάνονται οι σκέψεις όταν αισθάνεσαι ότι ήθελες πολλά και τελικά έμεινες με τους στίχους των λαϊκών τραγουδιών παραμάσχαλα να κοιτάς πίσω σου και να μην υπάρχει ούτε η σκιά σου. ΟΚ το φως σε χτυπάει στην πλάτη! Αυτό όμως κι αν είναι πρόβλημα!! Να έρχεται το φως από πίσω, απ’ αυτό που άφησες, απ’ αυτό που έφυγε.

-          - ΟΚ! Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! Λυμένα όλα! Και μ’ αυτό που έφυγε και μ’ αυτό που θα ‘ρθει!

-          -  Μα δεν το ξέρεις!

-          -  Γι αυτό και δε φοβάμαι! φοβάμαι γι αυτό που ξέρω! Για το τέλος!

-          -  Μα αυτό, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα έρθει !

-          -  Ε;

Τα ποιήματα της καραντίνας

Χελόου!!

Πλέον η χαιρετούρα

από μακριά

κι αν είναι δυνατόν

με κλειστά τζάμια

Έτσι γράφονται τα ποιήματα της καραντίνας στα σόσιαλ. Με φωτό από άδειους δρόμους και παράθυρα μισάνοιχτα, γεμάτα υπόνοιες.  Οι αφίσες στα ντουβάρια διαμαρτύρονται γιατί την εποχή του εγκλεισμού δέχονται βλέμματα που γράφουν με χρώμα οικολογικό πάνω τους ΑΚΥΡΟΝ αλλά και γιατί δεν αντέχουν άλλο τα …ντουβάρια.

Τ’ ακούς Μαρία; Τ’ ακούω να λες!

Ουάου Δροσοσταλίδες vs Ιμότζις 0-1

Κι έτσι στην οθόνη κι αλλιώς στην οθόνη, εφαρμόζοντας την αυτόματη σκέψη, την αυτοματοποιημένη γραφή.

Τα ανοιξιάτικα ανθάκια στον Κορύλοβο προσπαθούν να ορθώσουν το μπόι τους στη μαυρίλα του εγκλεισμού, παρέα με τις δροσοσταλίδες που μάχονται με τη ρυπογόνα ξηρασία του αστικού διαμερίσματος. Τελικά όλα καταλήγουν πίξελς σε κινητά που μεταφράζονται σε Ουάου! και Αχ! δίπλα σε χεράκια και φατσούλες στα σόσιαλ μίδια.

ΚαραντινArt που λες Μαρία!

Λέξεις

Αυτό που απασχολούσε ανέκαθεν αυτό το μπλογκ ήταν οι ΛΕΞΕΙΣ!

Λέξεις μ’ όλες τις περίεργες μορφές τους, με όλα τους τα περίεργα γράμματα.

Λέξεις μ’ όλα τους τα φτιασίδια, μ’ όλα τους τα νοήματα, μ’ όλα τους τα παιχνίδια (με χι κι όχι με γ όπως μας το ‘μαθαν στην Α’ Δημοτικού.

Κι ύστερα ήρθαν τα σμάρτφον, τα σόσιαλ μίδια, οι φράσεις, τα κείμενα, οι εικόνες με περιορισμένη διάρκεια ζωής. Διάττοντες συνειρμοί, πρόσκαιρη αξία στην αγορά του άμεσου εντυπωσιασμού.

Κι ύστερα ήρθε η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!!

Και πάλι άρχισε να μ’ απασχολεί η  …λέξη. Αλλά κι η εικόνα κι η μελωδία και το ραδιόφωνο.

Θα τα δούμε όλα αυτά. Θα τα δούμε μαζί. Θα τα δούμε στο ηλιοβασίλεμα στο Μενοίκιο, στις ρόδες του ταξί που λάσπωσαν τα παπούτσια μου, στα μισοφαγωμένα σάντουιτς στα δόντια των αρουραίων της πόλης.  Θα τα ακούσουμε μέσα σε χάσματα από α α σε αμανάδες που θα βγουν τα έγκλειστα βράδια. Θα τα ανιχνεύσουμε χαϊδεύοντας τις τριχούλες απ’ το παλιό κόκκινο κοτλέ που περιμένουμε την επόμενη ροκ συναυλία, μετά την καραντίνα, να το φορέσουμε.

Χελόου!  

(ακούγεται το Goodbye and Hello του Tim Buckley)

KαραντινART 1

27/3/2020

Τελευταία, λόγω ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ αποφάσισα να σκανάρω ότι σχεδιάζω ή γράφω τα τελευταία χρόνια. Περιμένοντας να σκαναριστούν οι σελίδες, άρχισα να σκιτσάρω διάφορα που να σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ. Σκέφτομαι λοιπόν κάποια απ’ αυτά να τ’ ανεβάσω στο αγαπημένο μου μπλογκ και να τα μοιραστώ μαζί σας. Τα λέμε!