Λέξεις

Αυτό που απασχολούσε ανέκαθεν αυτό το μπλογκ ήταν οι ΛΕΞΕΙΣ!

Λέξεις μ’ όλες τις περίεργες μορφές τους, με όλα τους τα περίεργα γράμματα.

Λέξεις μ’ όλα τους τα φτιασίδια, μ’ όλα τους τα νοήματα, μ’ όλα τους τα παιχνίδια (με χι κι όχι με γ όπως μας το ‘μαθαν στην Α’ Δημοτικού.

Κι ύστερα ήρθαν τα σμάρτφον, τα σόσιαλ μίδια, οι φράσεις, τα κείμενα, οι εικόνες με περιορισμένη διάρκεια ζωής. Διάττοντες συνειρμοί, πρόσκαιρη αξία στην αγορά του άμεσου εντυπωσιασμού.

Κι ύστερα ήρθε η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!!

Και πάλι άρχισε να μ’ απασχολεί η  …λέξη. Αλλά κι η εικόνα κι η μελωδία και το ραδιόφωνο.

Θα τα δούμε όλα αυτά. Θα τα δούμε μαζί. Θα τα δούμε στο ηλιοβασίλεμα στο Μενοίκιο, στις ρόδες του ταξί που λάσπωσαν τα παπούτσια μου, στα μισοφαγωμένα σάντουιτς στα δόντια των αρουραίων της πόλης.  Θα τα ακούσουμε μέσα σε χάσματα από α α σε αμανάδες που θα βγουν τα έγκλειστα βράδια. Θα τα ανιχνεύσουμε χαϊδεύοντας τις τριχούλες απ’ το παλιό κόκκινο κοτλέ που περιμένουμε την επόμενη ροκ συναυλία, μετά την καραντίνα, να το φορέσουμε.

Χελόου!  

(ακούγεται το Goodbye and Hello του Tim Buckley)