Η μελαγχολία της ραδιοφωνικής εκπομπής αρχές καλοκαιριού

Έξω ο τζίτζικας έχει σκάσει εδώ και μέρες. Ο ήλιος αντίθετα με τις προβλέψεις εξακολουθεί την πορεία του καίγοντας οτιδήποτε στην ακτίνα του μένει ακάλυπτο και κάποια πανάρχαια ανάγκη με σπρώχνει και σήμερα το μεσημέρι στο Στούντιο του Ραδιοφώνου μου. Έχω φορτωθεί τα τραγούδια που για κάποιο λόγο έχουν κολλήσει στο μυαλό μου το τελευταίο διάστημα, φτιάχνοντας ένα αλλόκοτο χιτ παρέιντ, και γραμμή για την υγρασία. Χαιρετώ τον Τάσο που κάνει εκπομπή πριν από μένα και προσπαθώ να ταχτοποιηθώ στο τραπέζι της κονσόλας.

Εισαγωγή με το Green onions των Booker T & the MG's
Το μυαλό μου φεύγει δεκαπέντε χρόνια πριν, τότε που για πρώτη φορά πρόσεξα ότι αυτό το κομμάτι δένει υπέροχα με το πρώτο ποτό. Βγαίνω στον αέρα
"Είναι η πρώτη φορά που το δροσερό κατάξερο Μαρτίνι βρίσκει το ταίρι του. Κανείς δεν ξέρει τι θα ακολουθήσει. Ίσως να πάμε Ιρλανδία για ουίσκι ή Τσεχία για καμιά μπύρα, σίγουρα όμως στο τέλος θα πάμε πίσω φορτωμένοι την αθωότητα που ανέδυε το πρώτο μας μεθύσι. Μπούκερ Τι με τους Εμ Τζις γαρνιρισμένος με αυθεντικό καουτσούκ για τα ταξίδια σας και πράσινα κρεμμύδια για μεζέ"
Είναι αφόρητη η μοναξιά που σε κερνάει ο μονότονος θόρυβος του έιρ κοντίσιον. Είναι και η μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας που παίζει μυστήρια παιχνίδια. Το μυαλό μου γίνεται ένα με το πάτωμα και προσπαθώ να το μαζέψω. Σηκώνω λίγο το κεφάλι μου για να στείλω στον αέρα της πόλης τη
Συγνώμη των Ολύμπιανς
και συνεχίζω το μάζεμα χρησιμοποιώντας ως μαγνήτη όλα τ' άστρα που μάζεψα τα όμορφα βράδια που έζησα στη θάλασσα της Ιερισσού. Ένα άστρο για κάθε κομμάτι. Όταν μαζεύω και το τελευταίο ρίχνω λίγο γάλα απ' τον γαλαξία στα χέρια μου και πάνω του κολλάω το On του μικροφώνου ώστε να μείνει ανοιχτό όλο το διάστημα που θα κάθομαι ανάσκελα στη μοκέτα.
"Τα καλοκαίρια καθισμένα σ' ένα παγκάκι στη Νέα Ρ? μεγαλώνουν κλέβοντας φιλιά από γλυκά χαλαρωμένα κοριτσίστικα χείλη.
ΕΛΑΤΕ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΑΚΑΝΘΟΥ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΝΟΙΩΣΤΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΙ ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΕΔΩ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΕΦΗΒΙΚΟ ΦΙΛΙ
Ο σκληρός Ιούνης στην προσπάθεια του να μείνει κολλημένος στην Άνοιξη γίνεται όσο πιο άγριος μπορεί ρίχνοντας με δυνατά μπουρίνια όσα λουλούδια αρνήθηκαν να γίνουν οτιδήποτε βρώσιμο κι αφέθηκαν στην αυτοκτονική μοίρα της αειθαλούς ομορφιάς. Στο τέλος αφήνεται στη μοναξιά του φύλου του ζευγαρώνοντας με όσες απ' τις παραλίες του το ζητούν. Στο πικάπ έχει αρχίσει τις στροφές του το
Turn Turn Turn των Byrds
Το μυαλό μου μυρίζει αστρόκολα και η μύτη μου στάζει ξενύχτι. Βγάζω τα παπούτσια μου και χύνω από μέσα τους όλη την παραγωγή του Mexico city και των περιχώρων. Αυτόματα με το πόδι μου διώχνω όλες τις αλκοολικές κατσαρίδες που μαζεύτηκαν κάτω απ' την πολυθρόνα μου οδηγώντας τες σε καθιστική διαμαρτυρία γύρω απ' το σακίδιο μου. Βάζω το χέρι μου να βγάλω την αγαπημένη μου κασέτα και οι πιο ζωηρές απ' αυτές ανεβαίνουν στο χέρι μου να μου διαβιβάσουν τα αιτήματά τους. Τα κάνω όλα δεκτά και τη στιγμή που ακούγεται το
Russian Dance του Tom Waits
η πιο μεθυσμένη απ' όλες πλησιάζει το μικρόφωνο και την ώρα που μιλάω με κοιτάζει με το πιο ερωτικό βλέμμα που με κοίταξε ποτέ κάποιος και μου λεει: "Γεια σου φιλαράκι μου! με θυμάσαι;; Είμαι η Λουκία απ' το κόμιξ που κάνατε στην Αλεξανδρούπολη με τον Θοδωρή το Λαγό."

Οι μνήμες σαν παιδιά με κυνηγάν για χαρτζιλίκι
Τους δίνω το τελευταίο μου νόμισμα
κι αυτές ζητάν κάτι πιο σίγουρο.
Τους δίνω τον χρόνο μου κι αυτές γελάν ζητώντας ταυτόχρονα να αλλάξω το Time με το Money απ' το dark side of the moon των Floyd
Το αλλάζω και τις ακούω να τραγουδάν "Money it' s a crime ....."
Γυρίζω σελίδα στο ημερολόγιο και φτάνω στο εξεταστικό κέντρο όπου εξαργυρώνονται χιλιάδες στιγμές μοναξιάς με την πιστοποίηση άχρηστων γνώσεων. Γυρίζω το κεφάλι μου και με βρίσκω στο Cinema Modernissimo να παρακολουθώ το
Rock 'n Roll Highschool
Ανεβάζω το ποντεσιόμετρο και φωνάζω απ' τον παράδεισο των Punkrockers τον Joe Ramone να μου κάνει συντροφιά τα επόμενα τρία λεπτά, ενώ απ' το στόμα μου βγαίνουν οι πρώτοι στίχοι απ' τον ύμνο στην Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού.
"Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή ....... "
Το μυαλό μου πάει κατευθείαν στο πιο ταλαιπωρημένο μου βινύλιο, το 3πλό απ' τη συναυλία του Γούντστοκ. Διαλέγω το
Freedom απ' τον Ricchie Havens
ενώ στον αέρα της πόλης ακούγεται in a loud voice
Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά!
To pontiki του πισιού μου χασμουριέται και με νυστάζει κι εμένα. Σε δευτερόλεπτα μπολιάζει το κουρασμένο βλέμμα του με αρκετή δόση ικεσίας και με θερμοπαρακαλεί να το χρησιμοποιήσω ή να κάνω οτιδήποτε άλλο θα του ανεβάσει το ηθικό. Το γυρίζω στην παλάμη μου και η ακτίνα της οπτικής αναγνώρισης γράφει στο ταβάνι με κατακόκκινα γράμματα FINE ενώ ταυτόχρονα με υποχρεώνει να ξεγυμνωθώ εντελώς πλέον στον αέρα μεταδίδοντας το τραγούδι του φετινού καλοκαιριού
Ήταν ωραίο αυτό το καλοκαίρι ...... απ' τους Αδερφούς Κατσιμίχα

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΟΥΛΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!