Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Χούντα is (No 2)


Να ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ!!!! κάποιος επειδή αναδημοσίευσε σατυρικό κείμενο στο Ιντερνέτ.
Να του στερείται η Ελευθερία του.
Να κατάσχεται ο σκληρός δίσκος του. κ.λπ

Επειδή κάποιο ανισόρροπο φασιστοειδές που κονομάει χάρη στην ανοχή μας δεν ανέχεται κριτική στα όσα γελοία προάγει με τις εκπομπές του.
Η απάντηση πρέπει να είναι
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

3 Haiku για τους bloggers που κάθισαν κάποτε στο πίσω κάθισμα του αρθρωτού λεωφορείου Νο 608



Ο ποιητής

Ταμπουρώνομαι
πίσω απ' τις λέξεις
που πετάω


Οι σκέψεις άγρια θηρία

Γκρεμίζει πύργους
με το φως της αυγής
ο ποιητής



Αυτά που λες Μαρία, ο ποιητής

Οι σκέψεις
άγρια θηρία
Αυτά που λες Μαρία!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Μουτσούνες κακομούτσουνες Θηλιές για λαιμουδάκια


Μεγάλο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το μεσημέρι κι έχουν κλείσει το κέντρο από νωρίς.
Όπου κι αν έζησα ή ταξίδεψα, κλείνανε τους δρόμους λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία. Εδώ, ένα τρίωρο πριν και καμιά ώρα τουλάχιστον μετά. Ο σκοπός προφανής. Να στρέψουν εναντίον των διαδηλωτών τους υπόλοιπους που θέλουν να μετακινηθούν και δε μπορούν λόγω κλεισμένων δρόμων. Και μακροπρόθεσμα να κάψουν την ίδια ιδέα της διαδήλωσης -εξέγερσης - διεκδίκησης.
Αυτά τα ολίγα για τις μπατσοκουτοπονηριές του μιρομεσαιωνικού κράτους.
Επειδή λοιπόν τα λεφορεία που παν στο κέντρο σε αφήνουν μετά από ταλαιπωρία στου διαόλου την αδερφή, ξεκίνησα κι εγώ με το μετρό. Η κατάσταση εννοείται ασφυκτική. Κι έξω απ' το λαγούμι, ακόμα χειρότερη. Έντονη φωτοχημικά εμπλουτισμένη υγρασία κι ένα πλήθος, παραληρώντας, να σπρώχνεται στα πεζοδρόμια, για να μπει όσο γίνεται γρηγορότερα στην τρύπα του. Ναι στην τρύπα του! Την κυψέλη που υποδέχεται το ανώνυμο αυτό ρεύμα που μόνη του έγνοια έχει να λαδώνει νυχθημερόν τη μηχανή που παράγει καυσαέριο και σκατά.
Χα! Καθημερινό πανηγύρι. Μόνο που αντί για χαρούμενες φατσούλες και πολύχρωμα λαμπιόνια έχεις να αντιμετωπίσεις μοχθηρούς σαλτιμπάγκους που έχουν ήδη ανταλλάξει την ψυχή τους με μια θέση πάρκινγκ. Αγχωμένους κλόουν που πίσω απ' το ψεύτικο χαμόγελό τους έχουν κρυμμένη μιαν άχρωμη και άμορφη μάσκα που 'χει κυριαρχήσει στις εκφράσεις του προσώπου που κάποτε ίσως να είχαν.
Μελαγχολώ με την ιδέα πως αν ζήσω μ' αυτούς, θα τους μοιάσω. Αν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί, φυσικά.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

ΚΥΚΛΙΚΟ ΜΟΝΟΧΡΩΜΟ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΣΤΉΡΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΔΙΑΚΤΙΝΙΣΘΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΓΧΡΩΜΟ. ΜΑΛΛΟΝ


Το πρωί στην Πανεπιστημίου, ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα.
Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.
Το πρωί στην Πανεπιστημίου ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο. Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα.
Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει. Το πρωί στην Πανεπιστημίου ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα. Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.
Το πρωί στην Πανεπιστημίου, ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα. Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.....

Αυτά που λές Μαρία



Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους!


ΜΑΥΡΟ
Σ' αυτούς που κάθε καλημέρα μεταφράζουν σε χιλιάρικο
Σ' αυτούς που στη δουλειά σου βγάζουν το λάδι
Αλλά και στους άδολους ηθικοπλάστες,
τους "αντικειμενικούς" επιστήμονες.
Στα αυτοδημιούργητα παιδιά του λαού
Στους χαμερπείς κωλογλύφτες των αφεντικών.
Στους υποτακτικούς των παπάδων
Στους καπάτσους και τις καπάτσες που γυαλίζει το μάτι τους!
Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

11o Φεστιβαλ Βαβέλ

Άντε σηκωθείτε!

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

(Χούντα is)



ΧΟΥΝΤΑ, που λες Μαρία, είναι:
συμμορίτες μπάτσοι με πολιτικά, να κακοποιούν και να συλλαμβάνουν μια μετανάστρια μπροστά στο παιδί της. Aυτή να κλαίει πεσμένη στο πεζοδρόμιο της Ιπποκράτους κι εσύ να μη μπορείς να κάνεις τίποτα.
Γαμώ τη φύτρα τους!