Πέμπτη, Μαρτίου 27, 2008

Χρόνος – Βρόχινο Τρακτέρ και Λιόδεντρα σε παραλήρημα, … α, … α, … α

Ξαγρυπνώντας με Ελληνικά στοιχεία στις 12 το μεσημέρι, νομίζω πως τα βήματα με πάνε πίσω. Είναι απ’ τις στιγμές που κάνεις οτιδήποτε, για να μείνεις στο δρόμο. Ακόμα κι αν ο χρόνος – βρόχινο τρακτέρ , γκάπα βρουμ γεμίζει λακούβες.


Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο όρος «μουσικές» ήταν πιο κουλ απ’ τη μουσική, άσχετο αν τις περισσότερες φορές αναφέρονταν σε τραγούδια. Ίσως γιατί συνήθως οι «μουσικές» το μόνο που κάνουν είναι να συνοδεύουν πιασάρικους στίχους και ουχί το αντίθετο.

Οι ελιές έξω απ’ το παράθυρο μου γνέφουν κάτι ακατάληπτο. Στήνω αυτί κι αντιλαμβάνομαι τις τελευταίες λέξεις του ξέφρενου νοηματικού παραληρήματος. «….πολλά πράματα στη ζωή σου ήρθαν αργά»

Τόσο αργά, σαν πραγματοποίηση ευχής, που στο χρόνο έχασε την ισχύ της, σκέφτομαι. Αμέσως μετά σηκώνομαι να συνθέσω ένα μεγαλειώδες ποίημα, που θα γίνει μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των διανοούμενων και ίσως κάποτε να διδάσκεται στα σχολεία.

Ξανακάθομαι. Ο Γρύλος έχει νικήσει και οι σκέψεις που τον ακολουθούν με στέλνουν στην προηγούμενη διπλωμένη θέση μου. Σε μια κάποια παρελθοντική όαση που δροσίζει ακόμα και τώρα. Λίγο.

Οι νοητικές εστίες και κάποιες λέξεις ζοφερές αντανακλούν πάθος και σκότος εναλλάξ. Ναι! Τα καταφατικά μόρια ακολουθούν τη σκ΄ψη και συμφωνούν. Αδιαφορώντας για το αν είναι σκέψη, σήψη ή λάθος .

Οι μέρες μεγαλώνουν κι εγώ αραιώνω.

Είναι απίθανο το τι μπορεί να βρεις στο δρόμο σου.

Ένα παράξενο φως

Μια μελωδία

Μια ιδέα

Δευτέρα, Μαρτίου 17, 2008

Παρασκευή, Μαρτίου 07, 2008

Θαυμαστικά - Ερωτηματικά : 2 - 1 Ένα αποτέλεσμα που γέννησε ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!;

Κάποιες μέρες αντιστέκονται στη νύχτα. Παίρνουν ένα ματσούκι με μπαρούτι, το κρεμάν ανάποδα στο χρόνο κι ύστερα το βάζουν φωτιά Αυτός αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης και πάει πάσσο. «Δικά σου» λέει στο φως, καθώς φταρνίζεται όλα όσα δε μπορούσε να εκφράσει αλλιώς. Η Ηχώ χώ χώ επαναλαμβάνει όλα όσα είχε στο μυαλό του και τα χρωματίζει με ολοζώντανα ακρυλικά χρώματα. Μα που βρέθηκε τόση λάμψη;! Που βρέθηκε τόσο χρώμα;!

Τόσο;!!

Τελικά νικούν τα θαυμαστικά 21 και τα ερωτηματικά παίρνουν τις καμπύλες τους και επιστρέφουν στην απορία τους.

«Όλη η ζωή μου δίχως νοημάάά …» Το τραγούδι έρχεται σα φελλός να κλείσει τον αγώνα που χάθηκε σ’ ένα μπουκάλι γεμάτο παρελθόν.

Ο χρόνος μένει άναυδος μπροστά στις κάμερες. «Μα ήταν τόσο καλά παιδιά!!! Δεν ενοχλούσαν κανέναν!! Ήταν πάντα τόσο … πως να το πω … τόσο ζωντανά …. Πως έγινε ( )

Ψάχνει για ερωτηματικό. Πουθενά ερωτηματικό! Μόνο θαυμαστικά!! Θαυμαστικά όσα θέλει!!!!!!!!!!

Αναγκάζεται να συνεχίσει τις δηλώσεις χωρίς ερωτηματικά.

Απορώ πως έγινε!!! συνεχίζει. Και τελειώνοντας αναφέρει: Θα μου λείψουν όμως!!! Ο αντιστασιακός χαρακτήρας τους και η συνεχής αμφισβήτηση που ενέπνεαν σε όλους μας ήταν η νοστιμιά της ανάλατης ζωής μας. Η γωνίες που τοποθετούσαν στην ομαλή επιφάνεια της καλοζωισμένης καθημερινότητάς μας, είχαν αν μη τι άλλο, πως να το πω, είχαν την ομορφιά των ψηφίδων του Γαουδί, που με τις γωνίες τους δίνουν άλλη προοπτική στα τεράστια καμπυλόγραμμα έργα. Ναι Αυτό είναι!!! Δίνουν την αίσθηση της ακαταστασίας σ’ ένα βαρετό ταχτοποιημένο περιβάλλον. Εκφράζουν την αντίσταση στην ομοιομορφία. Την αντίρρηση στη βαρετή συμφωνία των πάντων στα πάντα. Χμ! Ναι αυτό είναι! Απ’ την άλλη όμως. Ίσως είναι καλύτερα τώρα που έφυγαν. Ίσως η παγωνιά της ομοιομορφίας να γεννήσει νέα ερωτηματικά πιό ισχυρά, πιό αποτελεσματικά!

"Ο χρόνος είναι καθεστώς

Κι αυτά που λέει μην τα τρως"

Ακούγεται απ’ το βάθος. Τα νέα επαναστατικά υποκείμενα αρχίζουν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους. Στις γιγαντοοθόνες με μεγάλα γράμματα αστράφτει η φράση:

ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ!!!!

Και κάτι άσχημο ίσως!!

Από κάτω η υπογραφή: «η Μέρα που έρχεται».

Τα ερωτηματικά κλεισμένα στο παρελθόν, πικρογελούν. Φύγαμε εμείς κι ο χρόνος μας αντικατέστησε με άλλα ελεγχόμενα. Με έμμεσες απορίες που δε χρειάζονται ερωτηματικά στο τέλος.

Αχ πόσο χαζός είναι!!! Σκέφτονται και αποστρέφουν το βλέμμα τους απ’ τα Νέον.

Αυτό αρκεί.

Το μπουκάλι τους κουνιέται ο φελλός πετάγεται στέλνοντας όμορφα πυροτεχνήματα στην ήσυχη νύχτα. Στον ουρανό τα σύννεφα γίνονται σύγνεφα – ποιητικά.

Η αισθητική

Η πολιτική

Η επανάσταση

Ο Έρωτας

Βγαίνουν στα μπαλκόνια. Θα νικήσουμε!!! Σκέφτονται. Φορούν τα καλά τους άρματα και βγαίνουν στο σεργιάνι.