Σάββατο, Απριλίου 28, 2007

Απόσπασμα απ’ το «Μήνες Δήμιοι» του Ιωάννου (Γιοβάν) Μεσούτκιν

Τέλος Απρίλη.
Κοιτάζω τον ουρανό.
Κοιτάζω τα χέρια μου.
Άδεια.
Δεν έχω πια χρώματα, ούτε και ήχους.
Οι άνοιξες με περιμένουν στη γωνία.
Τις έχω στολίσει μ’ όλα τα στολίδια.
Τις έχω δώσει χίλια ονόματα, Όμηρε.
Τις έχω ποτίσει με χίλια δακρυσμένα λόγια,
όνειρα υγρά.
Κι αυτές αχόρταγες συνεχίζουν να ‘ρχονται
κάθε χρόνο
όλο και πιο γριές όλο και πιο βρώμικες.
Να τις ξαναστολίσω,
να τις γεμίσω με φκιασίδια
να τις δει το καλοκαίρι να σκάσει.
Κοιτάζω τον ουρανό.
Κοιτάζω τα χέρια μου.
Άδεια.
Δεν έχω πια χρώματα, ούτε και ήχους


Απόσπασμα απ’ το «Μήνες Δήμιοι» του Ιωάννου (Γιοβάν) Μεσούτκιν

Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007

1,2,3 ...


Πέμπτη, Απριλίου 26, 2007

A tribute 2 Sara Valo

Μια μέρα θυμάμαι
Το μάντρα μου, επιβάλλει βόλτες γύρω απ’ την κολόνα. Κάτι που ξεκινάει απ’ την βάση του κεφαλιού και καταλήγει στα ακροδάχτυλα έχει ξεράνει όλη τη δεξά μου μπάντα και μήτε μπορώ να κάτσω, μήτε να μείνω όρθιος. Βολτάρω ανασαίνοντας αργά σε μια αΠέλπιδα προσπάθεια να πείσω το χρόνο ότι είμαι νεκρός κι έτσι να σταματήσει να μ’ ενοχλεί.
Βάζω μουσική – Τα ορφανά του Tom Waits
Δεν έχω όρεξη για τίποτε. Αν και στην Αθήνα δε μένει τίποτα να κάνεις.
Ροκ εν Ρολ.
Στην Καβάλα οι φοιτητές ετοιμάζονται για το όμορφο δεκαήμερο εκδηλώσεων στο ΤΕΙ, που φαντάζομαι πως και φέτος θα ‘ναι γαμάτο.
Στα νησιά έχουν ανοίξει τις τουριστοπαγίδες και ετοιμάζονται για τα μεγάλα καλοκαιρινά κύματα Kahunas.

Άλλη μέρα θυμάμαι 1
Οι μύες και τα νεύρα έχουν ψιλοχαλαρώσει και δε μ’ ενοχλούν τόσο πολύ. Νομίζω πως μπορώ να κάτσω στο πισί να κάνω καμιά δουλίτσα. Σιγά μη!

Άλλη μέρα θυμάμαι 2
Δεν έμεινε και τίποτα να θυμηθώ.




Να ΜΗ ΞΕΧΑΣΩ να πάω στην έκθεση του ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στον Αστρολάβο ΑΠΟΨΕ!

Σάββατο, Απριλίου 21, 2007

AστικόΣωματικό τοπίο


Στεγνά
Πρόχειρα στεγνωμένα δόντια
& χείλια έρημος
Σκισμένα Σπασμένα
Στεγνά

Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007

actuel


απ’ τις γωνιές των τσιμέντων
που προεξέχουν απ’ τις verantes
εφορμούν και χτυπούν
μόνο τα περιστέρια μείναν
να τρων
και
να κουτσουλάν τα πτώματα