Τετάρτη, Ιουλίου 08, 2015

Σιγά Σιγά 9/7/2015




Πόσα ποιήματα για να κρύψουμε αυτό που πραγματικά νοιώθουμε;
Ε  να! θ’ αρχίσω να γράφω πάλι για σκάλες που ανεβοκατεβαίνω για ταβάνια για δρόμους και ταξίδια, θα βάζω και τραγούδια στο ενδιάμεσο σα γνήσιος ραδιοφωνατζής για να βάψω μ’ άλλα χρώματα το γκρίζο αλλ’ αυτό θα αντιστέκεται.
Τα κουτάκια της μπύρας ανοιγοκλείνουν αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Πόσα κουτάκια μπείρας χρειάζεται να σπάσουμε στα χέρια μας για να βαδίσουμε σε δρόμο ήρεμο, λυτρωτικό; 
«Μια ήσυχη ραδιοφωνική εκπομπή» Κάθε Πέμπτη στις 8 Ράδιο Κιβωτός 92,5 Σα να πέρασε ένας αιώνας. Μπορεί και να πέρασε

Πέμπτη, Απριλίου 02, 2015

Τσάκιση Χάλιου Χάλιου Χάλιου Λα λα λα!



Σήμερα ο γιατρός μου είπε πως αν είχα ελέγξει μία «κοινή» πάθηση που έχω, θα ζούσα τη ζωή μου σαν άλλος άνθρωπος. Το σκέφτηκα! ….. κι αποφάσισα ν’ αγοράσω ένα ζευγάρι αθλητικά για το καλοκαίρι. Α! επίσης αποφάσισα να αγοράσω και μια πετσέτα με τα χρώματα της Ιταλίας καλύτερη απ’ αυτή που έχω. Κι ύστερα έπεσα …. Σε μια τσάκιση του χαλιού. Κι έπεσα! Και θεώρησα καλή ιδέα να βάλω ν’ ακούσω έναν δίσκο του μάλαμα. Ναι καλή ιδέα! Κι είναι καιρός να παίρνω αποφάσεις. Να ας πούμε ν’ αποφασίσω να καθαρίσω το αμάξι και να γίνω πιο ανοιξιάτικος βρε αδερφέ!

Αυτά που λες Μαρία!

Πέμπτη, Μαρτίου 12, 2015

Rogress Cucamonga

Με κάτι δικά μου κατεβαίνω τις σκάλες. Βγαίνω απ’ το ασανσέρ, κοιτάζω γύρω μου … όλα μπλε! Έτσι μου ‘ρθε και τα  ‘κανα μπλε απάντησε η ώρα που έφερε όσα δε φέρνει ο χρόνος. Στα χέρια μου μια κασέτα με τίτλο “Rogress Cucamonga” φλερτάρει με το παρελθόν προσπαθώντας να εξηγήσει τον τίτλο. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο για όσους μεγάλωσαν με την στιχομυθία:
-          Βρέχει!
-          Σαν βρέχει!
-          Τι Σαν βρέχει;
-          Να όπως λέμε Σαν Φραντσίσκο

https://www.youtube.com/watch?v=s_0OXIVtwtw

To be doin' it any other way
That it was crazy


Αυτά που λες Μαρία! 

Τρίτη, Φεβρουαρίου 24, 2015

Καρούμπαλα


Κι όμως υπάρχουν λέξεις οι οποίες γυρίζουν στο κεφάλι μου και το χτυπούν γεμίζοντάς το καρούμπαλα. Αποφασίσαμε με τη μεγάλη κόρη μου όποτε βγαίνουν στο κεφάλι μας να τα κοιμίζουμε κι αν δεν φεύγουν να τα κόβουμε με το ψαλίδι.
Ιδέες
Δεν υπάρχουν, έφυγαν τότε που φορέσαμε δόγματα στη γιορτή. Τότε που πακετάραμε τα είδη μουσικής (ποτέ δε μ’ άρεσε η λέξη «μουσικές») και γράψαμε ονόματα και είπαμε: Γαμώ, φλώρικο, ψιλοκούλ και άλλα τέτοια. Μαζί μ’ αυτές έφυγε και η
Πολιτική
Ακόμα δεν έμαθα τι είναι πολιτική. Θα μπορούσα ν’ αραδιάζω ένα σωρό ορισμούς… μαλακία δε θα το κάνω. Κάτι που ξεκινάει από προσωπική θες, ταξική θες, τσατίλα και καταλήγει τελικά σε κορνίζα που ‘σαι μέσα και δε μπορείς να βγεις

Δουλειά  μαλακία Σκέψου όμως πόσο νόημα αποκτούν τα πσκ ή ο καφές μετά. Σκέψου πόσο χάλια είσαι όταν είσαι άνεργος. Βλακώδεις κοινωνικές συμβάσεις θα με πεις κι ίσως να ‘χεις δίκιο.

Παιδεία
Αυτό που νομίζεις ότι συμβαίνει όταν θες να παίξεις μπάλα κι αυτό που αφήνεις να συμβεί όταν με ύπουλο τρόπο σε κάνουν να νομίζεις ότι το θες. Φυσικά μπορεί και να μην είναι τίποτα απ’ όλα αυτά ή πολλά άλλα.

Όνειρα
Ξέρετε υπάρχουν άνθρωποι που σταματούν νωρίς να κάνουν όνειρα κι άλλοι που δεν έκαναν ποτέ κι είχαν μόνιμα την ερώτηση: Μα ποια όνειρα; Όταν τους έλεγαν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους


Κατάθλιψη
Σκόνη που τα σκεπάζει όλα

Αυτά που λες Μαρία!

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 09, 2015

Zγκρουουουνντ!



Zγκρουουουνντ! Και πρροσγειώνεσαι στις ρόδες ενός τροχοφόρου την ώρα που ετοιμάζεσαι για ταξίδι στο μέλλον. Φαντάζει η φάση τόσο χαζή που ανατρέχεις να φύγεις. Ύστερα γελάς. Μετά χαμογελάς. Μετά συνωμοτείς με το έτερον ήμισυ του φεγγαριού κι αποφασίζετε να βγείτε για ποτό στο 85. Φλεβάρης 1985. Νομίζεις ότι όλα τα μπισκότα της γης είναι δικά σου. Αποδεικνύεται ότι και να ήταν ποτέ δεν θα το μάθεις, μιας και άρχισες δίαιτα μέσω ενδοσκόπησης και ούτε καν δοκίμασες.
ΒΡΡΟΥΟΥΟΥΜΜΜ!! Σε προσχέδιο του word για να περάσει η ώρα, όταν δοκίμαζες αν η υποταγή που σου ‘χαν μάθει στο στρατό έπαιζε ακόμα. Έπαιζε τελικά!

 Ζζζγκράου!! Η μούρη σου χρονοκιμάς! Κοιτάς μπροστά τίποτα! Πίσω τίποτα! Κι όμως πηγαίνεις

Αυτά που λες Μαρία!