Τρίτη, Δεκεμβρίου 26, 2006

Μέρες που 'ναι No 2 - dipende!


Διαβάζω για το πνεύμα των Χριστουγέννων κι απορώ!!
Πλάκα κάνω.
Δεν απορώ καθόλου.
Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερο, τείνω προς την άποψη ότι μέσω αυτού, με φιλανθρωπικά θαύματα, η κοινωνία της Αδηφάγου Αγοράς ξοφλάει εύκολα με τα μυριάδες δραματικά επακόλουθα της Απληστίας της.
Έτσι ξεμπερδεύω και δε μ' απασχολεί το θέμα.
Αυτό όμως το οποίο δεν έχω ξεκαθαρίσει και μ' απασχολεί ιδιαίτερα, είναι το ζήτημα της αλληλεπίδρασή μας με το περιβάλλον. Με το περιβάλλον όπως υπάρχει «αφ εαυτού» και όπως το 'χουμε ορίσει μέσα από τις συμβάσεις τις οποίες δεχόμαστε ως μέλη του υποσυνόλου που ορίζεται από τις σταθερές: Χ οικογένεια, στον Ψ τόπο της χριστιανικής Ελλάδος, την Ω εποχή, με την Υ καθημερινότητα.
Και ΝΑ οι παθογένειες!!!
- Κι αυτά τα Χριστούγεννα Μόνος!
- Κι αυτά τα Χριστούγεννα Μακριά απ' το σπίτι μου!
- Κι αυτά τα Χριστούγεννα Άνεργος!
ή
- Τι κρίμα! Μέρες που 'ναι, να 'ναι μόνος του!
- Τι κρίμα! Μέρες που 'ναι, να 'ναι φτωχός!
- Τι κρίμα! Μέρες που 'ναι, να 'ναι άρρωστος!

Επειδή όμως αισθάνομαι, ότι το θέμα αυτό, όταν ήταν μικρό ονειρευότανε να μεγαλώσει και να γίνει σεντόνι και δεν κάνει μέρες που 'ναι να σεντονιάζω. Σταματάω αυτή την περισπούδαστη ανάλυση για να θυμηθώ έναν ωραίο τύπο απ' το μακρινό μου χτες.



Πριν από πολλά πολλά χρόνια στην Ιταλία, ήταν ένα Ελληνόπουλο, μεγαλύτερο από μας, που το έλεγαν Γιώργο. Σ' όλους όμως ήταν γνωστό ως Giorgio, Giorgio "dipende" Ο θρύλος έλεγε ότι απ' το ξύλο που είχε φάει στη χούντα του έμειναν πολλά κουσούρια. Ένα απ' αυτά ήταν και το "dipende". Ό, τι και να του 'λεγες, ό,τι και να τον ρώταγες, η απάντηση ξεκινούσε με ένα χαρακτηριστικά μακρόσυρτο " ...dipende...". Για τον Giorgio δεν υπήρχε δόγμα, δεν υπήρχε καμιά απόλυτη αλήθεια. Μόνο μια λέξη υπήρχε, το περίφημο "Dipende", που μέσα του είχε κλεισμένη όλη την φιλοσοφία του, όλη την πείρα του, όλες του τις φοβίες. "Dipende" που μπορεί και να σημαίνει «Εξαρτάται απ' το σύστημα εννοιών και καταστάσεων στο οποίο ζεις και εξελίσσεσαι»
Στο σύστημά μας, αυτό το διάστημα έχει Γιορτές και συμπεριφερόμαστε Γιορτινά. Όπως για παράδειγμα πριν από λίγο καιρό είχε ιό της γρίπης των πτηνών και δεν τρώγαμε κοτόπουλα.
Τελικά κάποια πράματα μπορεί να 'ναι απλά, που λες Μαρία.
Μπορεί όμως και όχι, dipende.
ΧΕ! ΧΕ! ΧΕ!

Τρίτη, Δεκεμβρίου 19, 2006

Μέρες που 'ναι

Παρωχημένα μουσικά σχήματα ανταγωνίζονται, ποιό θα μετρήσει περισσότερες μονάδες στο χτεσινό ζωντανό αριθμολόγιο. Τα ακούω στο ραδιόφωνο και σκέφτομαι πως καλά θα ήταν να ήμουνα εγώ αυτός που κάθεται και τσαμπουνάει όλα αυτά τα μυστήρια περί τέχνης, μοναδικότητας του καλλιτέχνη κ.λπ, αλλά δυστυχώς δε μου 'κατσε. Κάποια άλλη φορά, ίσως. Ας μη με παίρνει όμως από κάτω, που δεν έδωσα στους φίλους μου τη χαρά να έχουν φίλο διάσημο. Μέρες που 'ναι.

Οι σκέψεις πετάγονται ως εδώ όποτε εμείς θελήσουμε και μας κάνουν το χατίρι να κολλήσουν στην οθόνη του πισιού φαρδιές πλατιές σαν αστακές.
Αμ δε! Έτσι νομίζουμε! Μας δίνουν την εντύπωση ότι μας κάνουν τη χάρη κι ότι θα 'ναι για πάντα δικές μας, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που ποθούν περισσότερο. Φυσικά σε συσκευασία δώρου, μέρες που 'ναι.

Κατά τ' άλλα οι νέες ελπιδοφόρες πένες, μετά από τόσο λάιφστάιλ που έχουν φάει είναι ακριβώς ίδιες κι απαράλλαχτες με τις 39000 δωρεάν της πιάτσας. Ανθυποπιστολάκια της εμπορικής γραφής. Υποταγμένα υποσύνολα σε διαφημιστάκουλες.
Αυτά! Και Σταματήστε να κανιβαλίζετε το ΧαραΚίρι μας!!! Μέρες που 'ναι!

Καλές Γιορτές που λες Μαρία να 'χουμε και του χρόνου σπίτια μας!


Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006

Τετάρτη, Νοεμβρίου 29, 2006

Η κολόνια μπορεί να μυρίζει Αποικία



Λέξεις που μπορεί στην αντιγραφή τους να αντιμετώπισαν κάποιο σφάλμα που δε διορθώθηκε από κάποιο εξειδικευμένο Συντακτικο Γραματικό ένζυμο.

Λέξεις που ιστορικά μπορεί να αρρώστησαν και να μεταλλάχτηκαν.

Λέξεις που δανείστηκαν σε κάποιους και επιστράφηκαν αγνώριστες.
It's a typical...!

Λέξεις που νοιώθουν αφόρητη μοναξιά όταν αισθάνονται ότι δεν ενδιαφέρουν πια κανέναν. Πόσο μ' έχουν συγκινήσει κατά καιρούς!
Όλες αυτές οι λέξεις μαζί, έρχονται σε κάτι σκοτεινά μονοπάτια, όταν το μυαλό αδυνατεί να παράγει συμβατικά σχήματα, όταν αρνείται να ακολουθήσει λογικούς συνειρμούς και κάνουν πάρτυ, ξενυχτώντας το ελάχιστο κενό που έμεινε για αυτές τις δουλειές.


Ο Ήλιος δεν είναι Ηλιάτωρ!
Είναι ένα υπερφωτισμένο πυρηνικό διαστημόπλοιο.
Τα αστέρια είναι εδώ και χρόνια νεκρά
κι όλοι εμείς οι ρομαντικοί αστεροσκόποι είμαστε νεκρολάγνοι.
Ο αέρας αποτελείται από ...

Το νερό είναι υλικό για ...

Ο χρόνος ...

Πάλι ο χρόνος!
Κι όσο ήθελα να τον αποφύγω.
Μας κυνηγάει τελικά. Κι αυτό ... ίσως είναι αλήθεια.
Ή μήπως τον κυνηγάμε εμείς;
Μήπως τον σπρώχνουμε;
Ή μήπως μας σέρνει, μας τραβάει;

Μπα!!! Μάλλον ...

Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006

LAND HO!!


Φωνάζουν οι Ναύτες!!!
Καθισμένος στην πολυθρόνα μου με το καφέ ανοιχτό χρώμα, αλλάζω σταθμό στο μυαλό μου και διώχνω τον παρουσιαστή της x- ραδιοφωνικής εκπομπής που χρησιμοποιεί τη μνήμη μου για να επιζήσει.

Να ταξιδέψει πέρα,
πιο πέρα.
Όλο και πιο πέρα!

ΕΜΠΡΟΣ ΓΕΝΝΑΙΑΙΑΙΟΙ ΜΟΥΟΥ!!!!
ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΜΟΥ!!!
ΝΑΥΤΕΣ ΜΟΥ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΕΜΠΡΟΟΟΟΣ!!

Ένα πλοίο Απόπλοιο
Ένα καράβι Σαράβει
Ένα καΐκι Μπρίκι
Στον ορίζοντα, που όσο πάει γίνεται παρόν. Παρόν.


Αλλάζω εποχή.
15 χρόνια μετά.
Αυτός γίνεται εκδότης ΠαραΜετα(ίσως και άλλων προθέσεων)φυσικών βιβλίων και κάποιο βράδυ εμφανίζεται μπροστά μου απ' την εκπομπή του Χαρδαβέλα.
- Να καλωσορίσουμε ....
- Καλως σας βρήκα κε χαρ!χα!δέλα
κι αν με επιτρέπεται θα ήθελα να χαιρετήσω τον φίλο μου ....
Γειά σου φίλε μου ....
- Γειά σου και σένα Φ!


Η ιστορία είναι σχεδόν πραγματική Μαρία μου!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006

Χούντα is (Νο 3)


Η ανεργία
κι οι τεχνιτές ανάγκες για όλο και περισσότερα, για όλο και πιο άχρηστα,
μαζί με τον κοινωνικό αναλφαβητισμό και την Ελληνοχριστιανική παπάρα,
να συνδιαμορφώνουν συνειδήσεις που σφραγίζουν αυτιά και μάτια σ' ό,τι καθημερινά κακοποιεί κάθε έννοια δικαίου
και κάνει τα 2 στα 3 παιδιά μας να δηλώνουν πως θέλουν να γίνουν μπάτσοι.
Μπάτσοι ρε ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!

(Γίνομαι χάλια όταν το σκέφτομαι)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 20, 2006

Θαρρείς Μαρείς Παραλαρείς, πάλι ανασαίνεις, πάλι ζεις


Θαρρείς κι η περιέργεια θα σκότωνε τη γάτα έτσι κι αλλιώς, γιατί είχανε προσωπικά.
Θαρρείς κι οι επιστήμονες το ψάχνουν γιατί είναι αργόσχολοι.
Τέλος
Θαρρείς κι οι βατραχάνθρωποι είναι διαγονιδιακοί.
Αναρωτιέσαι
Αναρωτιέσαι
και δημιουργείς ρομαντικό λόγο με ρομαντικά γράμματα που γυαλίζουν στο ρομαντικό φως σαν τις ρομαντικές δροσοσταλιές την ρομαντική αυγή.
Κάτι τέτοια σκεφτόμουν κάποιο ξημέρωμα που 'χα γλιτώσει παρά τρίχα κι ίσως κατά λάθος τη ζωή μου.
Ξαπλωμένος στην παραλία με τα λεπτά χαλίκια, με σουσάμι φρέσκο στα δόντια που χτυπούσαν ασταμάτητα.


Απέναντι τα νησάκια.
Στα ζερβά η Μεγάλη κι η μικρή Λεφτερίδα και στα δεξά το Σαφρίδι κι η παρέα του, τα υπόλοιπα Στειλιάρια κι ο Αράπης.
"Ο Άρχων της Θαλάσσης Α.Κ."
"Να σε χέσω μια κουράδα Ν.Λ"

Στο μυαλό μου ο μελαμψός βράχος, με τα ωραία μίνια ενθύμια στη ράχη του και βαθιά στα φυλλοκάρδια μου που πάλευαν να λειτουργήσουν, μια διαπίστωση: "Ω ρε πούστη μου! Φτηνά το πλήρωσα το ένσημο!"
Θαρρείς το ένα θαρρείς το άλλο, από τύχη φτάσαμε ως εδώ.
Ήταν Αύγουστος κι είναι Νοέμβρης.
Τώρα κάτω από μια λάμπα απορώ κι εξίσταμαι!

Ο εν πολλαίς αμαρτίες, που λές Μαρία μου.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

"Μαμά πότε γεννήθηκε ο μικρός;" - Τα δεύτερα γενέθλιά μου στο "Αυτά που λες Μαρία"


Αν σας πω ότι έμαθα γύρω στα 13 μου, πότε ακριβώς γεννήθηκα. Θα το πιστέψετε;
Κι όμως, λίγο το ότι στο χωριό δεν είχαμε πάρτυ γενεθλίων, λίγο το ότι δε μας ένοιαζε, γιατί δεν το θεωρούσαμε σημαντικό (και γιατί άλλωστε;), δεν έτυχε. Μεγάλη σημασία είχε μόνο η ονομαστική γιορτή. Φαντασθείτε ότι μέχρι τότε έλεγα λάθος ζώδιο. Ο λόγος φυσικά ήταν ότι στην παράδοση της τοπικής κοινωνίας, τα ζώδια ήταν κάτι μεταξύ του ανύπαρκτου και του άνευ σημασίας χαζού νεωτερισμού. Αυτό φυσικά δεν οφείλεται σε κάποιου είδους θρησκοληψία, γιατί και τα μαγικά μας είχαμε και τα ξόρκια μας είχαμε και τα βότανά μας είχαμε και τα ξωτικά μας είχαμε κι ότι τέλος πάντων μπορεί να χαρακτηρίσει μια φυλή, μια κλειστή κοινωνία. Γενέθλια δεν κάναμε, κι αν κάποιοι κάναν, τα συμπεριφερόταν ως γιορτή ήσσονος σημασίας. Σ' αυτό συνηγορεί και το γεγονός, ότι στο σχολείο μοιράζαμε καραμέλες και παίρναμε ευχές και σφαλιάρες, μόνο στην ονομαστική μας γιορτή.
Την ακριβή ημερομηνία της γέννησής μου, την έμαθα μόνο όταν η κατά πολύ μεγαλύτερη αδερφή μου, επηρεασμένη απ' τα νεανικά περιοδικά της εποχής, έβαλε σκοπό να μαντέψει το μέλλον μου και έθεσε στη μητέρα μου το μνημειώδες ερώτημα: "Μαμά, πότε ακριβώς γεννήθηκε ο μικρός;" Τότε η μητέρα μου πήγε ευλαβικά στο εικονοστάσι και κάνοντας το σταυρό της πήρε στα χέρια της μια εικόνα, την φίλησε, είδε κάτι στο πίσω μέρος της και την έβαλε πάλι στη θέση της. Μετά με περισπούδαστο ύφος και με φωνή Δρυίδη, είπε την ακριβή ημερομηνία στην έκπληκτη αδερφή μου. Έγινε παύση μερικών δευτερολέπτων και αμέσως μετά ακούσθηκε η αδερφή μου να λέει: «μα τότε δεν είναι Τοξότης ! αλλά ... Σκορπιός!» Στην επόμενη συνάντησή μας, με ύφος καλού κηδεμόνα, μου αποκάλυψε την πραγματική ημερομηνία της γέννησής μου και ως εκ τούτου το ζώδιό μου, περιμένοντας να πάθω κάποιου είδους πολιτισμικό σοκ. Εγώ όμως διέψευσα τις προσδοκίες της και μ' ένα «Α καλά!» την κοπάνησα για το γήπεδο.
Κάπως έτσι έγινε κι έμαθα την ημερομηνία γέννησής μου. Όμως, τα γενέθλιά μου, ακόμη και σήμερα, δε μού 'ρχεται να τα γιορτάσω κι όσες φορές έτυχε να γίνει γιορτή, αιτία ήταν κάποιοι άλλοι.
Όμως εμάς τι μας νοιάζει;
θα μου πείτε και θα 'χετε δίκιο.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 03, 2006

And now something completely different!


Phalacrocorax - Είδος Ειδισοίωνο
Phala: Ku ? phala Χωρίς λόγια για εξ-αιρετικά άτομα - Τρύπες α) δέντρων β) σωματικές γ) οδόντων
Phalaos Προεξέχει και κατέχει. Απέχει και ενέχει. Υπεισέρχεται και λειώνει.
Ρήματα & Σύνδεσμος "και" Και μετά;
Phala ? gi Ku ? Phala ? gi Αναφορά στον ξεχασμένο παράδεισο. Στην πύλη G!! της ποιήσεως. Φαλά-γκι με λίπος για να ΤΣΟΥΛΙσει το σκάφος στη θάλασσα απ' όπου προήλθε. Για τις γυναίκες που εξάπτουν και ανάπτουν. Χαλιά κακής ποιότητας για τις ψυχικές λάσπες που κολλήσαμε όταν το μυαλό μας περιπλανιόταν άγρια.
P-hala-ros Εξαντρίκ ε;
Lacro - Lacri-ma lacro-ua-UA! UHA! UAAAH!!
l-acro L-acro Left όπως L που ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί πολύ, όσους δε λεν να καταλάβουν πως λειτουργούν οι σχέσεις εξουσίας ή καλύτερα όσους αδυνατούν να δουν τα κομμάτια που μας φτιάχνουν ή μήπως το πώς συνδέονται, πλέκονται, παρεπλαντΟρθιντριοσκενΦΗωΨΩψαυ

ΡρςφυΑωψηωφββΦΙΟΗΞ. ΊΣΩς.
Lac-ro Μπαλιά Για τα μαλλιά
Croco Απαγορευμένο λόγω χοληστερίνης πρώτο συνθετικό του Croco - ΔΕΙΛΟΣ, που σε βλέπει και κλάνει μέντες. ΟΥ! ΟΥ!
Εκτός αν τύχει κρυμμένος πίσω απ' τα μωβ λουλουδάκια του και εμφανισθεί ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ σε κάποιο ριζότο σου. Τότε την ΕΒΑΨΕΣ! Πώς να συνενοηθείς μαζί του; Κοζανίτικα δε γνωρίζεις... Γιαυτό σου λέω.
c-roco Ο άνεμος που φυσάει και μας παίρνει μακριά στ' Αρδαμέρι. Της Μητροπόλεώς μας γαρ!!!
c-Roco e i suoi fratelli Αχ Ρόκο! Ααχ μωρέ Ρόκο! Από σένα εγώ περίμενα πολλά. Μα εσύ ....
-oc ή καλύτερα Ναι! Si! Yes! Ya! Αλλά ποτέ Oui! Γιατί Oui = Ouil.
ο - Τι ωραίο κουλουράκι! 35 λεπτά του Ευρώ απ' τον Κύπριο στη γωνία! Μια ζωή στον αγώνα να το κατακτήσεις. Κι αυτό εσένα ίσως
ocor Κάτι λείπει ... Κάτι λείπει ...Κάτι λείπει ...

cora Μόνο έμενε απ' το ψωμί που ίσως και να ήταν η μυρουδιά του. Ίσως η εικόνα του, ίσως η μαγιά του για το σύνθετο της πείνας. Ίσως το άγιο εικόνισμα της Πάλης των Τάξεων για την αυριανή μπουκιά που θα κόστιζε 8 ώρες χαμένες. Όταν ήρθε η σειρά μας.
c-ora -C που μετράς το χρόνο, C που γερνάς, C που διαβάζεις, C που κοιτάς. Ένα C ποίμα για ένα Cναπάντημα. Για ένα αναπάντητο ερώτημα για ένα C μέγεθος που ίσως και να είναι κάτι άλλο απ' αυτό που φαίνεται ή ίσως και να μην υπάρχει.
corax ΚΡΑ! ΚΡΑ! ΚΡΑ!
ora - x Η πιο μεγάλη ώρα είναι TORA! TORA! TORA!



Οι εικόνες είναι του ΓΙΓΑΝΤΑ Filippo Scozzari

BANX NOT DEAD

Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Χούντα is (No 2)


Να ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ!!!! κάποιος επειδή αναδημοσίευσε σατυρικό κείμενο στο Ιντερνέτ.
Να του στερείται η Ελευθερία του.
Να κατάσχεται ο σκληρός δίσκος του. κ.λπ

Επειδή κάποιο ανισόρροπο φασιστοειδές που κονομάει χάρη στην ανοχή μας δεν ανέχεται κριτική στα όσα γελοία προάγει με τις εκπομπές του.
Η απάντηση πρέπει να είναι
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ!

Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

3 Haiku για τους bloggers που κάθισαν κάποτε στο πίσω κάθισμα του αρθρωτού λεωφορείου Νο 608



Ο ποιητής

Ταμπουρώνομαι
πίσω απ' τις λέξεις
που πετάω


Οι σκέψεις άγρια θηρία

Γκρεμίζει πύργους
με το φως της αυγής
ο ποιητής



Αυτά που λες Μαρία, ο ποιητής

Οι σκέψεις
άγρια θηρία
Αυτά που λες Μαρία!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Μουτσούνες κακομούτσουνες Θηλιές για λαιμουδάκια


Μεγάλο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το μεσημέρι κι έχουν κλείσει το κέντρο από νωρίς.
Όπου κι αν έζησα ή ταξίδεψα, κλείνανε τους δρόμους λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία. Εδώ, ένα τρίωρο πριν και καμιά ώρα τουλάχιστον μετά. Ο σκοπός προφανής. Να στρέψουν εναντίον των διαδηλωτών τους υπόλοιπους που θέλουν να μετακινηθούν και δε μπορούν λόγω κλεισμένων δρόμων. Και μακροπρόθεσμα να κάψουν την ίδια ιδέα της διαδήλωσης -εξέγερσης - διεκδίκησης.
Αυτά τα ολίγα για τις μπατσοκουτοπονηριές του μιρομεσαιωνικού κράτους.
Επειδή λοιπόν τα λεφορεία που παν στο κέντρο σε αφήνουν μετά από ταλαιπωρία στου διαόλου την αδερφή, ξεκίνησα κι εγώ με το μετρό. Η κατάσταση εννοείται ασφυκτική. Κι έξω απ' το λαγούμι, ακόμα χειρότερη. Έντονη φωτοχημικά εμπλουτισμένη υγρασία κι ένα πλήθος, παραληρώντας, να σπρώχνεται στα πεζοδρόμια, για να μπει όσο γίνεται γρηγορότερα στην τρύπα του. Ναι στην τρύπα του! Την κυψέλη που υποδέχεται το ανώνυμο αυτό ρεύμα που μόνη του έγνοια έχει να λαδώνει νυχθημερόν τη μηχανή που παράγει καυσαέριο και σκατά.
Χα! Καθημερινό πανηγύρι. Μόνο που αντί για χαρούμενες φατσούλες και πολύχρωμα λαμπιόνια έχεις να αντιμετωπίσεις μοχθηρούς σαλτιμπάγκους που έχουν ήδη ανταλλάξει την ψυχή τους με μια θέση πάρκινγκ. Αγχωμένους κλόουν που πίσω απ' το ψεύτικο χαμόγελό τους έχουν κρυμμένη μιαν άχρωμη και άμορφη μάσκα που 'χει κυριαρχήσει στις εκφράσεις του προσώπου που κάποτε ίσως να είχαν.
Μελαγχολώ με την ιδέα πως αν ζήσω μ' αυτούς, θα τους μοιάσω. Αν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί, φυσικά.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 18, 2006

ΚΥΚΛΙΚΟ ΜΟΝΟΧΡΩΜΟ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΣΤΉΡΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΔΙΑΚΤΙΝΙΣΘΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΓΧΡΩΜΟ. ΜΑΛΛΟΝ


Το πρωί στην Πανεπιστημίου, ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα.
Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.
Το πρωί στην Πανεπιστημίου ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο. Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα.
Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει. Το πρωί στην Πανεπιστημίου ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα. Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.
Το πρωί στην Πανεπιστημίου, ένα τεράστιο μπουρί μου ρίχνει καπνό στα μούτρα και διακόσιοι αλλόφρονες υπήκοοι με σπρώχνουν για να περάσουν. Στην προσπάθειά μου να γλιτώσω, κλείνομαι σ' ένα δωμάτιο με πολλούς άλλους ησυχαστές και μέχρι τις 8 το βράδυ ασκούμαι σε γιόγκα ψιλοκομμένο.
Ύστερα, παίρνω το λεφορείο και γυρνάω στο σπίτι πτώμα. Πτώμα ξυπνάω και βάζω καφέ. Πλένομαι και είμαι ακόμα πτώμα. Ντύνομαι και φεύγω. Ξημερώνει.....

Αυτά που λές Μαρία



Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους!


ΜΑΥΡΟ
Σ' αυτούς που κάθε καλημέρα μεταφράζουν σε χιλιάρικο
Σ' αυτούς που στη δουλειά σου βγάζουν το λάδι
Αλλά και στους άδολους ηθικοπλάστες,
τους "αντικειμενικούς" επιστήμονες.
Στα αυτοδημιούργητα παιδιά του λαού
Στους χαμερπείς κωλογλύφτες των αφεντικών.
Στους υποτακτικούς των παπάδων
Στους καπάτσους και τις καπάτσες που γυαλίζει το μάτι τους!
Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

11o Φεστιβαλ Βαβέλ

Άντε σηκωθείτε!

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

(Χούντα is)



ΧΟΥΝΤΑ, που λες Μαρία, είναι:
συμμορίτες μπάτσοι με πολιτικά, να κακοποιούν και να συλλαμβάνουν μια μετανάστρια μπροστά στο παιδί της. Aυτή να κλαίει πεσμένη στο πεζοδρόμιο της Ιπποκράτους κι εσύ να μη μπορείς να κάνεις τίποτα.
Γαμώ τη φύτρα τους!

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 24, 2006

Ο πρόεδρος Μάο 2 ψηλοί 1 τανγκό και 1 επιτροπή - Άσμα γελαστό με παρενθέσεις


Overture
"Ο Γιώργος Αρατζαφέρης κούνησε το κεφάλι του με συγκατάβαση. «Η εξουσία λύνει για μερικούς πολλά προβλήματα» μουρμούρισε με φιλοσοφική διάθεση" Παν-Παν



Είδα προχτές τους Κολυμβητές σε ένα ακόμη Ραντεβού στα Φεστιβάλ. Ο ψηλός (1) Μπακιρτζής σε μια στιγμή πετάει το εξής: Ο πρόεδρος Μάο έλεγε ότι η επανάσταση θα γίνει απ' αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Εμείς έχουμε παιδιά .... Οικογένεια ....

Λες κι η επανάσταση είναι κάτι που συμβαίνει στα μυαλά των νέων ως ίδιον της ηλικίας και όχι ως απόρροια καταστάσεων και αναγκών. (λαϊκό κι αχρείαστο σχόλιο)
Αλλά Αργύρης είναι αυτός. ( Έτσι δικαιολογούμε πολλά)


Σκότωσε τον υπήκοο που κρύβεις μέσα σου! (με σπρέι)

Κι όμως αν κάποτε μορφοποιηθεί όλη αυτή η σιχασιά (Μπλιάάχ!!)σε κάτι δημιουργικό, η Επανάσταση να μη μοιάζει τόσο μακρινή. (Εδώ μπαίνει ο Βέντερς. So faraway So closed με υπόκρουση Τζαβέλα)
Ίσως να μη μοιάζουν τα άπαρτα ψηλά βουνά, τόσο άπαρτα και τόσο ψηλά. Ο τιμημένος Υμηττός με τις ραδιοτηλεοπτικές κεραίες ίσως να μην είναι τόσο απρόσιτος. Τα νεραϊδοπατημένα Τουρκοβούνια ίσως να έρθουν πιο κοντά στις ανάγκες των επαναστατημένων τηλεθεατών. (Το φαί σου, την τιβί σου, κι Άγαμήσου)



Όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει
Να γκρεμί-σου-νε τα τείχη
Κι ο εργάτης θα χορεύει μεσ' την πίστα
δίπλα στον καπι-ταλίίστα ...

Φοβερό τανγκό
μάλλον του Λογό,
απ' τον ψηλέα (2) Θέμη Ανδρεάδη.

Στιχοπλέγματα ευχολογίων του καταπιεσμένου οικονομικά κομματιού της κοινωνίας που ως επί το πλείστον παράγει Πανάγους - Άνθιμους - Ψωμιάδηδες κι αφού ζηλεύει δόξες και μεγαλεία, οδύρεται, χαμογελώντας, ως κλώνος Αβραάμ για την κακιά του μοίρα που τον όρισε πατροκτόνο.
Ωιμέ!!! Ωιμέ!!! - Κλαυσίγελος χιξ χιξ!
Πως Εγώ θα σύρω το σπαθί να σφάξω τ' όνειρό μου; (Μινωτής)
Καλά να πάθεις μαλάκα που νόμιζες ότι θα κάνεις τον καμπόσο με την κουρσάρα και την πιτσιρίκα (Στάθης Ψάλτης - Κούλαααα)


Κρίσις Θεσμών!!!
- Ο ανταγωνισμός δυστυχώς δεν λειτουργεί, κύριοι!
- Μα καλά, αυτός ο «ανταγωνισμός» και οι «επιτροπές» του, δεν είναι οι βαλβίδες ασφαλείας για να μη μας πνίξει η μπόχα και σας πιάσουμε απ' το λαιμό;
- Πολλά λες εσύ! Γρήγορα κολλήστε του κάποια ταμπέλα.
Διαλιέχτε! (Ζούγκα)
Αιθεροβάμων (Όρος καμένος απ’ τον αείμνηστο)
Ουτοπιστής (Φουριέ;)
Σχιζοφρενής (Ψηφοφόρος)
Βορά στα όρνεα των 8!
(Χάπυ requiem)
Ας αρχίσουν οι χοροί!!
Δώσ' του και τα τραγούδια
Τη νιότη σου παράτησες
στους βράχους στα κακούδια
Τραγκαουνάκη μου καλέ
Σπάραξε το μυαλό του
Κι εσείς εργοδοτάδες μου
φάτε του όλο το χρόνο!


Κι εγώ πολύ θα σ' αγαπώ!
Μωρό μου!


Κυριακή, Σεπτεμβρίου 17, 2006

Melancholy in Settembre vs Melambren I Settencholy ή αλλιώς "Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα"


Είναι ωραία η ζωή στην πόλη.
Βλέπω τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σε κλουβάκια , σ' ένα απ' αυτά κι εγώ, κι αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο του δρόμου με τη μιλιά μου κι ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων.
Ψάχνω τους φίλους μου κι ανακαλύπτω ότι είναι πολύ μακριά για να τους βρω. Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες να φεύγουν άδειες και σκέφτομαι πως ίσως κάπου αλλού να ‘ταν αλλιώς.
Κι αρχίζω να ψάχνω.
Σε τετράδια παλιά.
Σε φωτογραφίες.
Σε τραγούδια.
Και βρίσκω μόνο ντουβάρια. Που αν δεν τα περάσω θα πέσω πάνω τους και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06
Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Κυριακή Σεπτέμβρης Βράδυ Βροχή Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες να θυμάσαι κι άλλες τόσες για να λες.
Πριν από λίγο έβλεπα σ' ένα παλιό φιλμ έναν πιτσιρικά κομπάρσο κι αναρωτήθηκα πως θα είναι ένας 50ρης να βλέπει τον εαυτό του σ' αυτή την ηλικία.
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές. Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα. Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.




Είναι ωραία η ζωή με τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σ' ένα κλουβάκι Βράδυ μαζί μου και με κάνουν να αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο
του δρόμου με τη μιλιά μου
Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες
Ψάχνω τους φίλους μου
Κι αρχίζω
να ψάχνω.

Ν' ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων
τεστάροντας τις όποιες αντοχές.
Ν' ανακαλύπτω ότι εί
ναι φασματρικά πολύ κοντά για να τους συλλάβω κι έτσι να βολεύομαι με Ντουβάρια Νοϊμπάουντεν και Σεπτέμβρη Χρήστου.

Να φεύγουν άδειες οι νότες Σε τετράδια παλι
ά.
και σκέφτομαι πως ίσως
κάπου αλλού να 'ταν αλλιώς.
Σε φωτογραφ
ίες.
Σε τραγούδια.
Βροχή
Και βρίσκω μόνο ένα Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Που αν δεν το περάσω θα πέσω πάνω του και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06 Κυριακή
Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες
Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά
Πριν από λίγο έβλεπα
έναν κι αναρωτήθηκα πως θα είναι να θυμάται
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές κι άλλες τόσες για να λες. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν με τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού και μ' έναν 50ρη που βλέπει τον εαυτό του πιτσιρικά κομπάρσο σ' ένα παλιό φιλμ. κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα.


ΥΓ: Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006

Μόλις πέταξα ένα σπόρο καρπουζιού απ' το μπαλκόνι κι αισθάνθηκα την ανάγκη να το γράψω.


Μαζί με τα προβλήματα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, την ηχορύπανση, την άρνησή μου για αυτή την τόσο αδιάφορη πόλη, τις πρόσφατες δηλώσεις του πάπα για το ισλάμ, οι υπέροχες μουσικές του συγκινητικού φιλμ "Δευτέρες με λιακάδα" θα με συνοδέψουν στο κρεβάτι.
Όπως υπέροχα λέει ένας απ' τους πρωταγωνιστές "Το θέμα είναι πως δεν δημιουργούμε εμείς τις ζωές μας, αλλά αυτές εμάς"
Κάπου κοντά μου γίνεται πάρτι κι εγώ αισθάνομαι σχεδόν λύπηση για όλους αυτούς που βρίσκονται εκεί. Ή μάλλον δεν τους λυπάμαι. Απλά λυπάμαι. Ναι απλά λυπάμαι.
Αυτά που λές Μαρία!

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006

Άσπρες Ντουβαρομούρες και σπασμένες Καγκουροπαπακομύτες




Θαμπώνομαι απ' την αντηλιά της απέναντι άσπρης ντουβαρόμουρης κατασκευής και κλείνω τα μάτια μά!ου. Κοιμάμαι. Στον ύπνο μου έρχονται εφιάλτες με χρέη πολλά απ' το χτες και απλήρωτους λογαριασμούς, που ίσως έρθουν να χτυπήσουν κάποτε την πόρτα μου. Όνειρα ένα σωρό. Κι όλα ιδρωμένα γαμώτο μου!
Λουλούδια να γεμίσω το μπαλκόνι μου. Αυτό θα κάνω!
Θα πάρω χρυσάνθεμα να Φθινοπωρίσω την απέναντι εικόνα. Αυτό θα κάνω!




Μα γιατί όμως δε σταματάν οι μηχανές ν' αφουγκραστούν τη δύναμή τους. Ίσως νοιώσουν καλύτερα και ηρεμήσουν. Έτσι χωρίς θόρυβο ο Νώντας κι ο Εύρης ίσως συνειδητοποιήσουν ότι η γύμνια είναι ίδια στην πόλη και στο χωριό και δεν κρύβεται απ' τον θόρυβο της σπασμένης καγκουροπαπακομύτης. Και ίσως, λέω ίσως, αποφασίσουν ν' αφήφήσουν τον βαβουροπελτέ του κεφαλιού τους να σμίξει με τον αέρα της εξοχής. Ίσως ανακαλύψουν ότι με τα 400 Ε που δίνουν για το κουκλίστικο μπουντρούμ+ι στην Κυψέλη μπορούν να την περάσουν Fina 5% στο χωριό τους. Κι ότι τις 3+60 που βγάζουν στην αποθήκη του Σουπερμάρκετ, χώρια του ότυϊ είναι κοροϊδία, δεν τις πολυχρειάζονται. Τι ωραία να ήταν όλα τόσο απ(a)λά!


Αγαπητό μου blog
Σήμερα
Καθάρισα το μπαλκόνι
Αντικατέστησα το σπασμένο τζάμι του μπάνιου
Πήγα στον οδοντίατρο
Στοχάστηκα
Έσπασα Mύγδαλα
Αγόρασα λαϊκό λαχείο
Και ίσως για βραδινό φάω κανα ποίημα

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006

Μια μικρή συνεισφορά στην σχολική χρονιά που αρχίζει τη Δευτέρα ....


- Μαζέψτε τα! Θα πάμε ΕΚΔΡΟΜΗ σήμερα!
- Μα είναι Σάββατο και ?
- .....
- ....κι ακόμη καλά καλά δεν άρχισε η χρονιά
- Δεν έχει καμιά σημασία αυτό!
- Μα τα Σάββατα δεν κάνουμε μάθημα, ούτε πάμε εκδρομές!
- Ακριβώς ΓΙΑΥΤΟ!


..... ενθυμούμενος ότι «Κάθε Σεπτέμβρη θα 'σαι μαθητούδι και κάθε Ιούνιο σφαχτό».

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 06, 2006

sEPTE + MBRIS Aμπελοκλισέ που κάνουν για .... αλλά σίγουρα είναι εντελώς ακατάλληλα για ...

Οι μέρες είναι σκούρες, βαμμένες με αντισκοριακό μίνιο από μεταχειρισμένα σκάφη.
Πορτοκαλί μουντό.
Χμ!
Η Θάλασσα γιαγιά γιαμάντσα κοιτάει ύποπτα. Ρε λες να μου τη φέραν τα ζαγάρια; Σκέφτεται κι αφρίζει απ' το κακό της.


Τα κείμενα έχουν ξεβάψει και λογοτεχνίζουν βλακωδώς δίνοντας αξία σε λέξεις που ούτε οι δολοφονικές τηλεεφημερίδεεες δεν καταδέχονται πια.
Μια εδώ, μια εκεί, μαθαίνουμε τον κόσμο μέσα απ' τα sms κατάθλιψης που μας στέλνει. Ανυποψίαστοι τα ανοίγουμε και τρώμε το δόλωμα μαζί με το αγκίστρι. Ύστερα κάνουμε με τα νύχια μας έτσι σσσχχρρριιτς και ξύνουμε την πληγή με αλάτι πριν τη μετατρέψουμε σε πληγούλα και τη στείλουμε για κλείσιμο στον Πόρτο Ράφτη.
Καθημερινά ρομάντζα με καταπιεστές και καταπιεσμένους, εραστές και ερωμένες όλο ζητάν χώρο στο μπλογκ κι όλο πέφτουν στο περιθώριο κάποιας βαθυστόχαστης παπάρας που ως τέτοια λαμβάνει βαθμό προτεραιότητας Επείγον. Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο
Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο


Ο Σεπτέμβρης μικραίνει τις αποστάσεις. Μεταξύ του χτες και του σήμερα υπάρχουν ελάχιστα. Αυγές, νυχτέρια και τα ανάλογα πτηνά εξακολουθούν να μας θυμίζουν ότι η Ζωή τελικά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά κάτι άλλο. Κάτι που συμβαίνει όταν εμείς νομίζουμε και άλλα τέτοια αμπελοκλισέ που κάνουν για .... αλλά σίγουρα είναι εντελώς ακατάλληλα για ...

Χτες Είδα;Ένοιωσα; Άκουσα; κάτι που μου αναπτέρωσε το ηθικό, αλλά το ξέχασα. Σήμερα η φύση μ' εκδικήθηκε με μια καταθλιψάρα ΝΑΑ! Πήγα βόλτα στο πιο κοντινό πάρκο και διάβασα εφημερίδα σε παγκάκι. Μετά χωρίς να νοιώσω καλύτερα επέστρεψα σπίτι.

Ύστερα αναλαμβάνουν τα βιολιά να δώσουν τόνο Αντίο στα συναισθήματα. Παρακαλώ τα strings λιγότερο έντονα! Χάνουν τη λειτουργικότητά τους. Γίνονται Strangs or maybe Strongs? Κάτι τέλος πάντως που δεν συνάδει με το ρόλο που έχουν πάρει απ' τα δελτία των 8 και τα ελληνικά λαϊκά φιλμ του Φίνου.


Εδώ μπαίνει ο Χορός

Μήνα σε γάμο ήρθαμε;
Μήνα σε γλεντοκόπι;
Μήνα σε διαδήλωση;
Μήνα και σε πορεία;
Μηδέ σε γάμο ήρθαμε!
Μηδέ και σε κηδεία!
Μπήκε ο Σεπτέμβρης μοναχά

Αυτά που λες Μαρία!

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 05, 2006

Αποχαιρετιστήριο


Καλό ταξίδι Γίγαντα Απόστολε!
Η ουράνια αρένα περιμένει τον Σούπερ Σταρ της.

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 02, 2006

Εποχιακό

Τέλειωσαν οι εκπτώσεις
κι άρχισε το ξεπούλημα.

Σάββατο, Αυγούστου 19, 2006

Fe+ Monkeyb με φυσικό χυμό Ντομάτα. Μια μελέτη σχετικά με τον χορό του χρόνου στα ταψιά μας

Απρόβλεπτες συνέπειες από την καταστροφική δράση των ανθρώπων. Η Θεία αταξία θα εκδικηθεί όλους εμάς, που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε έναν κόσμο ταχτοποιημένο, με κουρεμένο γκαζόν στους κήπους, χαρούμενα σκυλιά με κουνάμενες ουρές στις κάτασπρες καγκελόπορτες και χαμογελαστές νοικοκυρές με αχνιστές πίτες στα χέρια.
Θα έρθουν τα όρνεα να μας ζητήσουν το λόγο. Δουλεύουμε κι εμείς για την ισορροπία σας, και μας έχετε παραπεταμένα στα μαύρα υγρά σκοτάδια, με τις λάμιες και τα βδελυρά σκουλήκια. Θα μας πουν.
Εμείς τότε θα φέρουμε τον δείκτη μας στην κορυφή του κεφαλιού μας κι αφού αναρωτηθούμε για λίγο σιωπηλά θα απαντήσουμε: Ρε δε μας χέζετε κι εσείς και τα δικαιώματά σας! Στα γουέστερν πάντα παίζετε τον χειρότερο ρόλο, στα ντοκυμαντέρ του Ντισκάβερι και του Νάσιοναλ Τζεογράφικ, το ίδιο. Μόνο κάτι άπλυτοι φωνάζουν για σας κι αυτοί μέχρι να ...
Εδώ ακριβώς είναι το σημείο όπου
ανοίγουν οι ουρανοί και βγαίνουν τα μανάλια
κώλους δε δείχνουν και βυζιά τα φωτεινά κανάλια
του ρήγα ο γιός
σιωπά κι αυτός
με τ' άλλα τα ρεμάλια.
- Για πέστε μου εσείς καλέ κύριε, πως τα βγάζετε πέρα μ' όλες αυτές τις ενοχές που σέρνονται τριγύρω ;
- Με πολιτικά και παραπολιτικά σχόλια!
- Με πολιτικά και παραπολιτικά σχόλια;
- Με πολιτικά και παραπολιτικά σχόλια!
- Α! ΟΚ! Και το γλυπτό;
- Ε! Το γλυπτόόό ....

Τρίτη, Αυγούστου 15, 2006

Στις βόλτες μου συνάντησα τα κόμιξ


Εικόνες μ' έντονο κοντράστ και χρώματα αφύσικα.
Σκούρες κι απόμακρες για όποιον θέλει να καταλαβαίνει το κάθε που του πέφτει στο μάτι.
Ζεστές για όσους αναζητούν τη θαλπωρή στη συντροφιά κι έχουν μοδέλα για το αύριο στιγμές ευωδιαστές από το χτες, μπόλι μ' εκπλήξεις όμορφες.
Επήρα την πιο όμορφη και σου την κάνω δώρο.
Αυτά που λες Μαρία!
Για την ονομαστική σου εορτή.

Πέμπτη, Αυγούστου 10, 2006

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος στην Ακρόπολη των Αθηνών

Ήμουν κι εγώ εκεί
Μια σκιά στο χρόνο


Ύστερα κατεβήκαμε στην πλάκα
και πλακώσαμε τους
κολοκυθοκεφτέδες.

Αυτά που λες Μαρία!

Παρασκευή, Αυγούστου 04, 2006

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ - ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ:ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ
Ενώστε τη φωνή σας στην υπεράσπιση της διδασκαλίας της Εξέλιξης !!Κλικ! στον τίτλο:
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Eμείς που υπογράφουμε το ακόλουθο κείμενο ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να αναγνωρίσει τη σημασία της διδασκαλίας της Βιολογίας στην εκπαίδευση, προχωρώντας στην αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων και των προγραμμάτων σπουδών του Γυμνασίου, του Λυκείου (Ενιαίου και Τεχνικού), σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα και τις ανάγκες του έλληνα μαθητή και αυριανού πολίτη για ουσιαστική γνώση και κατανόηση των βιολογικών φαινομένων.
Ιδιαιτέρως ζητούμε στην αναμόρφωση αυτή να περιλαμβάνεται η διδασκαλία της Εξέλιξης, που είτε δεν προβλέπεται (Λύκειο), είτε προβλέπεται και για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιείται (Γυμνάσιο), παρά τη σημασία της ως ενοποιητικό πλαίσιο της επιστήμης της Βιολογίας και την ανυπολόγιστη παιδαγωγική αξία της.

Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

Το Ζεν της επιστροφής στην κοσμική σκόνη. Οδηγός αντιμετώπισης έντονων χρωματισμών

O καφές πικρός. Σιγοτραγουδάει κάτι που με λίγη καλή θέληση θα μπορούσε να μοιάζει με όνειρο αερικού τη στιγμή που σου γνέφει να σωπάσεις.
Χουουουτ εσύύύ
Η ατμόσφαιρα στον περιστερώνα ελλείψει συντηρητικών ταχυδρομεί στα αισθητήρια μας κάτι που σημαίνει σίγουρα "Οι μπαμπάδες σου πολλά απ' όσα εσύ βλέπεις βρωμιά θα τα νοιώθαν ευλογία!"
Πα'Νω στις λέξεις κάθονται οι διανοούμενοι και δεν τις αφήνουν ν' ανασάνουν. Τις φορτίζουν και τις αμολούν στους δρόμους έτοιμες να σου προσφέρουν τόσα ασφυκτικά νοήματα που σε κάνουν να φοβάσαι (Ποιό είναι το χρώμα του φόβου;).

Τα γένια μεγαλώσανε και πήραν το δρόμο για τα συμπεράσματα. Ψηλά στην κορφή του βουνού. Μαζί με τους ερημίτες ζηλωτές και τους ανεμόμυλους.

Ζηλωτές
Μαχητές
Ανεμόμυλοι
...


Κι ο Δον Κιχώτης είχε γκρίζα γένια σκέφτεσαι και παρηγοριέσαι.
Είχε γκρίζα όντως; Αναρωτιέσαι. Κι αρχίζει πάλι το μαγκανοπήγαδο ν' ανεβάζει απορίες παραφουσκωμένες με ενοχές.



Χρώματα Χρώματα Πάρτε με μαζί σας σ' ένα ατέλειωτο φλούο νέον τριπ, γεμάτο αγαπημένες διαδρομές μέσα από παράθυρα παλιών αναγνωστικών.

Μυρωδιά από φρεσκοκομμένη καστανιά. Πάνω στη δαμασκηνιά με τις τσέπες γεμάτες Μύγδαλα!!! Και στον ύπνο σου τα μοτοράκια απ' τις βάρκες που πάν στα Γαβριάδια χαμένα σε κάποιο ηλιοβασίλεμα σπασμένο στα γυαλιά. Κι οι μελωδίες απ' τον Μπάρμπα Παντελή. Πότε θα φάμε ρόδια;
Το καράβι σμπρώχνει τις σκέψεις να τις περάσει. Να μπει μπροστά απ' αυτές να φτάσει πρώτο στα εισιτήρια. Κι όταν αντικρύσει την επιγραφή ΤΑΜΕΙΟΝ ζητάει συγγνώμη και αποχωρεί.
Δεν ήμουνα για δω!
Μαλακία μου!
Πως βρέθηκα εδώ;
Εγώ γι αλλού πήγαινα.
Κι ύστερα έρχονται οι ζωγραφισμένες πέτρες. Κάθε μια και μια ιστορία.
Εδώ είμαι με το ... στο ... Θυμάσαι; Κι εδώ στο.. που ..

ΩΧ! 8 η ώρα! Νυχτώνει σε λίγο. Φεύγω ΓΕΙΑ! Έχω να ποτίσω το μπαχτσέ!