Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006


Αν δεν είσαι απ' τους δρόμους
μην κυκλοφορείς τη νύχτα.
Οι δρόμοι τη νύχτα
κρύβουν πολλές παγίδες.


Oscar Wild

Κυριακή, Ιανουαρίου 22, 2006

Βοριάζει


Ο καιρός

Βοριάζει
Βουριάζει
Στριμώχνει
Στα σπίτια, στις στάνες, στους πύργους, στα κοτέτσια.

Η υπερβολή

Κι η αραχνοΰφαντη ανεμοσυννεφιά
αστρώνει τα μπλεγμένα μ' όνειρα Κυριακάτικα απογεύματα.


Σκέψεις με αφορμή

Λένε πως τις σημαντικές αλλαγές τις νοιώθεις να έρχονται. Σαν τους πόνους στη μέση, όταν πάει ν' αλλάξει ο καιρός. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια ζώα που τρέχουν φοβισμένα πριν το σεισμό.

Ο μάνατζερ αρπάζει την ευκαιρία

Θέλω εδώ και τώρα ένα τέτοιο ζώο. Να το βγάλω σε στο κανάλι μου να κάνω ρεκόρ τηλεθέασης. Να το παρακολουθώ σε ριάλιτυ και να προβλέψω πριν απ' όλους την καταστροφή


Αναπόληση

Κάποτε τα παραμύθια, αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής φιλολογίας,

ήταν Μύθοι όλο ζωντάνια.

Παρελθόν Ιστορική τεκμηρίωση

Στο γονιδίωμά τους ήταν εμφανέστατη η άμεση συνέχεια. Οι γουανίνες τους γραφόταν με αρχαία σύμβολα και οι λέξεις τους ήταν θαμμένες αιώνες σε ξεραμένα γιαγιαδίστικα χείλια .

Παρόν Απογοήτευση

Τώρα είναι παραμύθια.




Μέλλον

Λένε επίσης πως τα πράματα θα φτιάξουν.

Παραμύθια!




Πέμπτη, Ιανουαρίου 19, 2006

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΙΣΕ!!

Εξωτικές πεταλούδες, στο σκοτάδι προσπαθούν να αγκαλιάσουν κάποιο ερωτικό τραγούδι του Έλβις, αλλά αυτό τους ξεφεύγει περίτεχνα και σαν από μηχανής Θεός εμφανίζεται στο ραδιόφωνό μου.
- Hello!
- Hello! ...

Δεν αργεί ν' αναδυθεί η μεταξύ μας οικειότητα. Αυτή η ίδια των πολύ παλιών γνωστών. Σε γνωρίζω από παλιά. Με γνωρίζεις από παλιά. Γνωριζόμαστε από παλιά. Κοιτιόμαστε κι αποφασίζουμε να αποχωρίσουμε αμφότεροι εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστροφή του στοιχείου της έκπληξης στη συναναστροφή μας.

Diafora melodika agglika stolizoun tous dromous ton HerZianon kai tous thymizoun oti ta tragoudia tous dinoun xro0ma kai zoi. Alliws tha itan axroma, aozma ki oudetera. Anyparkta. Ti tha itan arage I foni tis Amerikis xoris tis melagxolikes Blue Notes? Poso apotelesmatiki tha itan i American Propaganda xoris ta iperoha xespasmata tou Dizzy Gillespie kai tis romantikes serenates tou Glen Miller? Ena tipota tha itan!! ENA TIPOTA!

Η Ηχώ της μαγικής αυτής λέξης, με επαναφέρει απ' το δωδεκάμετρο μουσικογενή λήθαργο της ιστορίας του "Θρύλου που έφυγε μακριά", στην πεζότητα των τελευταίων copy paste δημιουργημάτων, που στέλνει στα αυτιά μου μια ξεσκέπαστη μάρσιπος που ξοδεύει φρενήρης την άσφαλτο της γειτονιάς μου.
Συνοφρυωμένος, σηκώνομαι, πάω μια βόλτα στην κουζίνα να ελέγξω την πορεία του μπριάμ στον φούρνο και αμέσως μετά επιστρέφω στην οθόνη μου με το μυαλό μου γεμάτο ερωτηματικά τύπου:
Ρε λες να μη χρειαζόταν σκόρδο στο μπριάμ;
Λες η απέναντι να με ματιάζει όταν με βλέπει με την ποδιά να πλένω πιάτα;
Μήπως δεν είμαι καλά και πρέπει να ξαναρχίσω τα ναρκωτικά;
Άραγε τι να σκέφτεται ο τελευταίος καλόγερος που μπήκε σήμερα στο Όρος;
Γιατί γαμώτο γυρίσαν; (Μη με ρωτάτε ποιοι)
Τέλος πάντων.
Amesos meta xtypaei to thlefono
Driiiin Drriiiinnn!!!
Σταμάτα πια μ' έπρηξες απ’ το πρωί ....
- Hello!
- Hello!

Ωπ! Τι γίνεται; Τι σκόνη είναι αυτή; Και χωρίς δεύτερη κουβέντα βγάζω το σπαθί μου και κάνω μια πλήρη στροφή γύρω απ' τον άξονά μου προσπαθώντας να ανακαλύψω τι είναι αυτό που είναι τόσο πολύ σκονισμένο ώστε να μην αφήνει τα μάτια μου να ... Το αποτέλεσμα όμως είναι διαφορετικό από το αναμενόμενο. Αντί να φανερωθεί εμπρός μου η ταυτότητα του ομιχλώδους αντικειμένου, σούρνεται σιγά σιγά μέχρι τα πόδια μου, ένα κιβώτιο με ζωγραφισμένο πάνω του τον αριθμό 42. Τι σι συ πουλί μ; Ρωτάω. Ιγούώ ειμ ιγουώ βζουνάκj γουργό ... Τραγουδάει αυτό. Και τι θές; Ξαναρωτάω. Θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι κατά την στροφή γύρω απ' τον άξονά σου, η κατάσταση της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων δεν επηρεάστηκε καθόλου. Ως εκ τούτου πρέπει να αναθεωρήσεις την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου. ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!
Μένω άφωνος. Το μυαλό μου στέρεψε. Ο στόμας μου στέγνωσε. SHOCK!!!
- Hello!
- ....

- Hello!
- ....

Πρέπει να απαντήσω και στο τηλέφωνο. Με τι λόγια όμως; Γαμώτο ... Πρέπει να βγω ν' αγοράσω.... Μαλακία! Έπρεπε να είχα λίγα λόγια καβάντζα για μια ώρα ανάγκης. Αλλά έτσι ήμουν πάντα .... Φάτην τώρα! Και πέταξα και τα τελευταία περιοδικά .... Κάτι θα 'βρισκα να πω .... Μια λεξούλα, μια φρασούλα τόση δα, μια κοινοτυπία ....

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΛΙΣΕ!!

Παρασκευή, Ιανουαρίου 13, 2006

Παπα - ρίζου - χρόνης - θεμελής - δόπουλος - ρήγα - ρας

Οι μέρες χωρίς κανένα ιδιαίτερο χρωματισμό ή μάλλον με παλ ασθενή χρώματα στην πλάτη τους, περνάν από μπροστά μου κι αφήνουν πίσω τους μία εσάνς πικρού χαμόγελου. Η ειρωνεία είναι φανερή. Σαν επαναστατικό τραγούδι από χείλη υπουργού.
Αποφεύγουμε τα χυδαία της τηλεόρασης με μαεστρία και πέφτουμε σε βάλτους με κινούμενη ανοησία, όταν είναι στο σπίτι μας ή κοντά σ ' αυτό.
Στις ευρείες οικογενειακές συγκεντρώσεις ή στη δουλειά, μπορούμε να απομονωθούμε στον κόσμο μας και να λειτουργήσουμε με όσους ταιριάζουν τα χνώτα μας. Εξάλλου, εκεί βρισκόμαστε από ανάγκη. Δεν είναι δική μας επιλογή.
Στις παρέες μας όμως;
Στον προσωπικό μας χώρο;
Στην ψηφιακή μας πατρίδα;
Τι γίνεται εκεί;
Πως αντιδρούμε σε κουβέντες που προκύπτουν "ξαφνικά" για την "συμπαθητική" π.χ παρουσιάστρια του πρωινάδικου; για τη δεδομένη σπουδαιότητα της πρωτιάς στη Γιουροβίζιον ή στο πανευρωπαϊκό του μπάσκετ,
για την ανωτερότητα της φυλής μας;
Εδώ είναι τα δύσκολα!
Και ιδιαίτερα όταν οι τοποθετήσεις γίνονται από άτομα που συμπαθούμε, που γενικά είναι εντάξει.

Δικόό σας!


Εικόνα: Angus McKie - Comic Tales

Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2006

Τίποτα - Ανεβαίνοντας τα σκαλιά μιας άλλης θεώρησης (Παρουσίαση διατριβής)

Γεια σας! Καλή χρονιά!
Ονομάζομαι Ευτύχιος Παραλίγας. Είμαι φιλοσοφίζων φιλόλογος και την τελευταία 20ετία μέρος του χρόνου μου κατέλαβε η έρευνα για την εκπόνηση της διατριβής μου σχετικά με την σημαντικότητα του όρου «Τίποτα». Θεωρώ ότι σας ενδιαφέρει και δράττομαι της ευκαιρίας, που μου προσφέρει η φιλία μου με τον διαχειριστή αυτού του ιστολογίου, να παρουσιάσω στην Ιστολογιόσφαιρα κάποια λίγα σημεία του πονήματός μου (Τίποτα - Ανεβαίνοντας τα σκαλιά μιας άλλης θεώρησης), με σκοπό να ερεθίσω την φιλομάθειά σας, ώστε να ενδιαφερθείτε περισσότερο για ζητήματα που άπτονται της Τιποτολογίας (Τιποτολογικής φιλοσοφίας).



Ο άνθρωπος, απ' την πρώιμη εποχή της ύπαρξής του, άρχισε την αναζήτηση φωνητικών σχημάτων, με την βοήθεια των οποίων, θα καθόριζε τις σημαντικές κατά την γνώμη του έννοιες[1]. Έτσι απ' την έντονη ανάγκη καθορισμού της πλέον σημαντικής έννοιας του ανύπαρκτου, δημιούργησε διάφορους όρους όπως : μηδέν, ανύπαρκτο , τίποτα κ.λπ.
Στην παρούσα φάση ,δεν θα ασχοληθώ με όλες τις παραπάνω λέξεις μιας και καθεμιά έλκει την καταγωγή της από διαφορετική εκφραστική ανάγκη
[2]. Θ' ασχοληθώ αποκλειστικά με το «Τίποτα», με τον πολύ σημαντικό αυτό όρο, που στην σεμνότητά του δεν εμφανίζεται στις γλωσσολογικές διατριβές στο πραγματικό του μέγεθος, αλλά σ' αυτό που του προσδίδουν οι "Ολιστές" φιλόλογοι των οποίων η θεωρία έχει επικρατήσει την τελευταία περίοδο.[3]
Το "τίποτα" ως λεκτική οντότητα εμφανίζεται για πρώτη φορά σε εμπορικά κείμενα του 4ου π.Χ αι. στην αρχαία Υψίλειο
[4] (εκεί που βρίσκεται σήμερα η Άνω Καλούδα). Μ' αυτή τη λέξη περιγράφουν την ανυπαρξία αντικειμένου και ως εκ τούτου την απουσία αντιτίμου. Ευρέως συναντάμε τον όρο σε πολεμικά κείμενα - σχέδια των Αλεξανδρινών χρόνων [5] Όπως δε, υποστηρίζει ο αείμνηστος καθηγητής Θ.Μανώλογλου στο μνημειώδες σύγγραμμά του "Τίποτα δεν είμαστε", έκτοτε ο όρος χρησιμοποιείται συνεχώς και αδιαλείπτως ως ο πιο ενδεδειγμένος για τη λεκτική παρουσίαση της "ανυπαρξίας". σελ37
Κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφοροι φιλοσοφίζοντες οι οποίοι προσπάθησαν να αναιρέσουν την κολοσσιαία σημασία αυτής της λέξης όμως όλοι κατέληξαν στην πλήρη αποδοχή της μεγαλοπρέπειάς της και του σημαντικότατου ρόλου που έπαιξε στην εξέλιξη των επιστημών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο post- Νιτσεϊκός θεωρητικός Friedrich . J . Sgrund ο οποίος προσπαθώντας να υποβιβασει τον όρο "τίποτα" ακολούθησε την Προκρούστια διαλεκτική, για να καταλήξει, φυσικά, στο Τίποτα, ν' απογοητευτεί και να παραδεχθεί πως "Τίποτα δεν υπάρχει σαν το Τίποτα"
[6]
Για το τέλος που προηγείται του τίποτα, επέλεξα να απαγγείλω ένα χωρίο απ' την πρόσφατη διάλεξη του μεγάλου Ιταλού Τιποτολόγου Paolo di niente (25/5/00 Bologna)
Niente piu niente = niente, perche non c' e' brutto nella bellezza di niente, perche il niente non puo essere nient' altro che niente, niente piu , niente meno.
Κλείνοντας, θα ήθελα - στην προσπάθεια μου να καταδείξω την σημαντικότητα του όρου Τίποτα, για τον λαό μας - να παραθέσω ένα ποδοσφαιρικό άσμα που άδεται σύμφωνα με τη μελωδία του "Τρίγωνα - Κάλαντα"
"Τίποτα Τίποτα δε μας σταματά , Πρωτάθλημα θα πάρουμε με τον τσαμπουκά Έϊ"





[1] "Εννοιολογικός καθορισμός των λέξεων κατά την πρώιμη ανθρωπολογική περίοδο" Dr.Phd.arts.sc.gtv N.Hainoglu
1989 kuturu Edit. Ankara
[2]" Γεννεολογία των λέξεων και κοινωνικό προτσές."
Dr.N.Petzirgianakis 1975
Εκδόσεις Πατάκι - Αθήνα
[3] Πρακτικά 34 ου Ολιστικού συνέδριου σελ1-5 Απρίλιος 1999 Σόφια
[4] Dr Γ.Κουραμπάς - Prf. L.Arkshit "Η Υψίλειος στους αιώνες" Πανεπιστημιακαί Εκδόσεις Αθήναι 1964
[5] "Αι τακτικαί κινήσεις των Αλεξανδρινών στρατευμάτων" Υπο Αντισ/γού ε.α Κ.Καραβά Στρατιωτική Επιθεώρησις Τ.68 Εκδόσεις Γ.Ε.Σ 7Ο Επ.Γρ/φειο
[6] ?Niecht ist wie das Nichts? Mϋnchen 1952

Πέμπτη, Ιανουαρίου 05, 2006

Χειμωνιάτικο Πρελούδιο για Παππούδεςκαι Διαφανή Πόκεμον

Χμ! Ώστε έτσι λοιπόν! Η Αφροξυλάνθη χαίρει της εκτιμήσεως του βασιλέως!
Του γυμνού όμως, ή του άλλου του παραμυθένιου; Αυτού που ο μονάκριβος γιος πρωταγωνιστεί στα κοριτσίστικα όνειρα ή του άλλου του τζάπαν μάγκα (Japan manga) Ξέρω «Γουρούνια με φτερά» θα μου πείτε «Γουρούνια με φτερά!»

Παραισθησιογόνα, οινόπνευμα, γρήγορα οχήματα, καταξίωση, χιλιάδες Παραμύθια για όσους αποποιήθηκαν την ιδιότητα του παιδιού.
Ένα τεράστιο κύκλωμα από δηλητηριασμένα φρούτα του δάσους, ξωτικά, κακές μάγισσες, νεράιδες και ότι άλλο έπαιρνε μέρος στα παραμύθια, περιμένει στην ουρά, υπό τους ήχους των UB40, για το επίδομα ανεργίας.

Τα παιδιά που γεννιούνται, μοιάζουν όλο και περισσότερο με ήρωες γιαπωνέζικων κινούμενων σχεδίων.
Οι παππούδες όμως, χρόνια σε αχρηστία, δημιουργούν τα δικά τους Κέντρα Προστασίας και ξεφαντώνουν σε ατέλειωτα πάρτυ στις λουτροπόλεις με τα ιαματικά νερά. Εκεί ακριβώς οργανώνονται σε ομάδες κρούσης κι αρχίζουν τη δράση. Τα αποτελέσματα ορατά στην κενή λίστα των άνεργων παραμυθοπροσωποπραγμάτων. Τα τερατάκια τσέπης σε κοινή εμφάνιση, σέρνονται στο τείχος των δακρύων αποδεχόμενα την ήττα τους και χτυπώντας αλύπητα το κεφάλι τους δηλώνουν την αποτυχία να οδηγήσουν σε αυτοκτονία τους μεταμεσήλικες του κόσμου. Απ' τη μεριά τους οι λεύτεροι απ' τη δουλεία της δουλειάς με κεντρικό τους σύνθημα το «Έτσι γ..ει. ο Μπαρμπαλιάς» και με χιλιάδες νέα παραμύθια στην τσέπη τους κάνουν τα πόκεμον, ντίτζιμον, πάναφον κ.λ.π να σκάνε κυριολεκτικά (ΜΠΟΥΟΥΜΜ!!) απ' τη ζήλια τους. Όσα αποδεικνύονται υπεράνω, εξαφανίζονται αυτοκτονώντας με τη μέθοδο της συνεχούς αναζήτησης νέων χρωμάτων. Στα άσχημα αυτιά τους εμφυτευμένοι νανοαναπαραγωγοί ήχου επαναλαμβάνουν συνεχώς το μήνυμα «Το χρώμα αυτό είναι αντιεμπορικό, άλλαξε αμέσως». Αυτά, ως μηχανάκια με μειωμένη κρίση που είναι, ακολουθούν την Their master' s voice και αλλάζουν τα χρώματα εν τη γενέσει τους. Η περιοριστική όμως φύση των ψιλών γραμμάτων σύμφωνα με τα οποία ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να εμφανιστεί δύο φορές το ίδιο χρώμα, οδηγεί μετά από εκατομμύρια συνδυασμούς στην ανυπαρξία χρώματος. Έτσι τα άχρωμα πλέον τέρατα πιάνονται στα δίχτυα της αυτοκτονικής μελαγχολίας και μαραζώνουν μέχρι που εξαϋλώνονται. Απ' τη γωνία προβάλει ο Χειμώνας. Παππούς κι αυτός ετοιμάζεται σιγά σιγά μ' όλα του τα καλούδια να γεμίσει τα παιδικά όνειρα με ανάγκες για τα χρώματα της άνοιξης και τη ζεστασιά του καλοκαιριού. Κουβαλάει μαζί του ζεστά ρούχα και πολύχρωμα βαριά στρωσίδια. Κάστανα, ζεστές σούπες, χιόνια για παιχνίδια και καρώτα για χιονάνθρωπους. Δίπλα του τα μέλη της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Παππούδες του κόσμου» με τα μυαλά τους γεμάτα παραμύθια απ' τους παππούδες τους και όμορφες ιστορίες απ' τη μεγάλη ζωή τους. Στα χέρια τους ένα σωρό καλούδια, κάποια απ' αυτά ίσως απαγορευμένα απ' τις μαμάδες. Σαν το φλιτζάνι με το κρασί ας πούμε, που προορίζεται για τον εγγονό και το ανάλογο με καφέ ή λικεράκι για την εγγονούλα. Οι παππούδες είναι σοφοί, ξέρουν τα πάντα και ξέρετε κάτι; Όταν θα έρθουν οι καλικάντζαροι να μας κάνουν κακό, όπως λένε κάποιοι, οι παππούδες είναι αυτοί που θα τους διώξουν με τη σκούπα. Ύστερα θα μας ανεβάσουν πάνω της και μαζί θα ξεκινήσουμε για το μέρος που πηγαίνουμε όταν τελειώνουν τα παραμύθια.

ΛΑΛΙΛΟ ! ! ΛΑΛΑΛΑΛΑ ! ! ΠΑΡΑΡΑΑΑΑΑ !!