Κυριακή, Μαρτίου 26, 2017

Σάμπως οι τζιτζίκοι δε βαριώνονται



Οι ορδές των βαρβάρων απ’ τις νότιες πολιτείες φεύγουν με αστρόπλοια στο χρόνο αφήνοντας πίσω τους κομμάτια σαν το Blueberry hills. Στο τιμόνι ο θρυλικός Φατς Ντόμινο τους υπενθυμίζει ότι χωρίς τους μαύρους η Αμερικάνικη μουσική θα ήταν Ιρλανδέζικες πόλκες και λαρυγγισμοί ορεσίβιων Βαυαρών.

Μακρινάρια τα κείμενα των ορθόδοξων μεταποιητών της μίας και μοναδικής αλήθειας του καθενός μας. Το παράλογο παραμονεύει μαζί με θλίψεις και αναμονές.

Ένας Βενεδικτίνος μοναχός μετά από τόσες φορές που με συνάντησε σε κάποιο λευκό χαρτί με χαιρέτισε με τον κλασσικό χαιρετισμό του τάγματός του. Του απάντησα πως ξέρω ότι θα πεθάνουμε όλοι μια μέρα αλλά μέχρι τότε έχουμε ν’ ακούσουμε πολλά όμορφα τραγούδια. Χαμογέλασε με νόημα κι απομακρύνθηκε με τα ανέμπνευστα κείμενα  του χαρτιού της γραφομηχανής.

Όσο περνάν τα χρόνια όλο και περισσότερο καταλαβαίνω γιατί οι μεγάλοι σκηνοθέτες στα τελευταία έργα τους δεν είναι και τόσο αποδεκτοί απ’ το κοινό. Γιατί έχουν γραμμένο το κοινό και κάνουν αυτό που γουστάρουν.


Κυριακή βράδυ Μαρία και βαριέμαι!

Τετάρτη, Μαρτίου 22, 2017

ΡΟΚ





Ξαφνικά στη ροκ φιλολογία μπλέκονται φανκ παρατράγουδα και φασιστοσυλλέκτες οι οποίοι αντιμετωπίζουν όλο το παραμύθι μας σαν ένα προς πώληση αντικείμενο στα κρίστις. 
Ξάφνου οι αρωματισμένοι αστοί κοσμοπαρουσιαστές  προσπαθούν να διδάξουν ροκ ιδρωτίλα.  Κρίστις κρίσπις αλευρένιο φαγώσιμο. 
Κι όμως το παραμύθι μας δεν τρώγεται είναι τοξικό! Έχει πολλά κιλά οινόπνευμα και πολλά ναρκωτικά κορμιά κατεστραμμένα. Έχει πολλά χίπικα χαμόγελα και πολλά καπνογόνα πανώ σε διαδηλώσεις για την Ελευθερία. Το παραμύθι μας όσο και να πληρώσετε δεν πουλιέται. Ίσως να το αγοράσετε αλλά ποτέ δε θα το αποκτήσετε. 
Θα οργανώνετε δισκοθήκες,  θα πηγαίνετε σε φεστιβάλ πρώτη θέση αλλά ποτέ δε θα νοιώσετε ό,τι ο 15χρονος  που λέει «η μουσική είν’ η ζωή μου» κι όπου μουσική σκέφτεται το ροκεντρόλ. 
Ποτέ δε θα νοιώσετε το ρίγος στο άκουσμα της πρώτης φαζαρισμένης συγχορδίας και την ανυπομονησία να μπεις στο λάιβ να χτυπηθείς και το απότομο τέλος στον τελευταίο των Μοϊκανών και στο The End του Μόρισον.

Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2017

μωβ Α! zap


Τραγούδια από μια κασέτα με τίτλο “Sweet & Strong
Οι ακτίνες του ηλιοβασιλέματος βάφουν μωβ το Μενοίκιο και ένα κείμενο του 2008 στο μπλογκ αυτοκτονεί από αηδία.
Δυο παλικαράκια έξω από μια τράπεζα κοροϊδεύουν χαρούμενα τους υπαλλήλους δείχνοντάς τους τη γλώσσα τους και τους παροτρύνουν να βγουν έξω και να πάνε όλοι μαζί για πρωινό. Μεταφορά στο τώρα. Τα  παλικαράκια ώριμοι άντρες πια παρακαλούν για μεροκάματο και δανεικά στους συνταξιούχους πια τραπεζοϋπάλληλους. Ο ένας χωρίς μαλλιά κοιλαράς άνεργος κι ο άλλος μαλλιάς, αλκοολικός και υποαπασχολούμενος.
Εδώ σταματάμε. Τελευταία σκηνή. Τίτλοι τέλους με κιθάρα και τσέλο απ’ το day is done.
Zap
Μεταμεσονύκτια εκπομπή. Σκηνικό στούντιο μαύρο απ’ τα μονωτικά και στο πικάπ το Cheap Thrills Στο πάτωμα  ένα σωρό άτομα αποκαμωμένα απ’ την κούραση στα μπαράκια και τις μπύρες ημιλιπόθυμα να λεν χαζομάρες.
Α! Ανεβάζω ραδιοφωνικές εκπομπές στα:
και


Αυτά που λες Μαρία

Παρασκευή, Μαρτίου 03, 2017

ON OFF



Aνοιγοκλείνω την ένταση στο ψηφιακό μαγνητόφωνο
Ανοιγοκλείνω το κάπς λοκ
Ανοιγοκλείνω τον κειμενογράφο
Ανοιγοκλείνω το μυαλό μου μ’ ένα άλμπουμ που ψάρεψα στο ιντερνέτ και που ποτέ δε θα πίστευα ότι υπάρχει κι είναι τόσο καλό

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου γιατί η Άνοιξη με τυφλώνει με ζωή που ποτέ δεν πίστευα ότι είναι τόσο καλή