Ξαφνικά στη ροκ φιλολογία μπλέκονται φανκ παρατράγουδα και
φασιστοσυλλέκτες οι οποίοι αντιμετωπίζουν όλο το παραμύθι μας σαν ένα προς
πώληση αντικείμενο στα κρίστις.
Ξάφνου οι αρωματισμένοι αστοί
κοσμοπαρουσιαστές προσπαθούν να διδάξουν
ροκ ιδρωτίλα. Κρίστις κρίσπις αλευρένιο
φαγώσιμο.
Κι όμως το παραμύθι μας δεν τρώγεται είναι τοξικό! Έχει πολλά κιλά
οινόπνευμα και πολλά ναρκωτικά κορμιά κατεστραμμένα. Έχει πολλά χίπικα χαμόγελα
και πολλά καπνογόνα πανώ σε διαδηλώσεις για την Ελευθερία. Το παραμύθι μας όσο
και να πληρώσετε δεν πουλιέται. Ίσως να το αγοράσετε αλλά ποτέ δε θα το
αποκτήσετε.
Θα οργανώνετε δισκοθήκες, θα
πηγαίνετε σε φεστιβάλ πρώτη θέση αλλά ποτέ δε θα νοιώσετε ό,τι ο 15χρονος που λέει «η μουσική είν’ η ζωή μου» κι όπου
μουσική σκέφτεται το ροκεντρόλ.
Ποτέ δε θα νοιώσετε το ρίγος στο άκουσμα της
πρώτης φαζαρισμένης συγχορδίας και την ανυπομονησία να μπεις στο λάιβ να χτυπηθείς
και το απότομο τέλος στον τελευταίο των Μοϊκανών και στο The End του
Μόρισον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου