Πορτοκαλί μουντό.
Χμ!
Η Θάλασσα γιαγιά γιαμάντσα κοιτάει ύποπτα. Ρε λες να μου τη φέραν τα ζαγάρια; Σκέφτεται κι αφρίζει απ' το κακό της.
Τα κείμενα έχουν ξεβάψει και λογοτεχνίζουν βλακωδώς δίνοντας αξία σε λέξεις που ούτε οι δολοφονικές τηλεεφημερίδεεες δεν καταδέχονται πια.
Μια εδώ, μια εκεί, μαθαίνουμε τον κόσμο μέσα απ' τα sms κατάθλιψης που μας στέλνει. Ανυποψίαστοι τα ανοίγουμε και τρώμε το δόλωμα μαζί με το αγκίστρι. Ύστερα κάνουμε με τα νύχια μας έτσι σσσχχρρριιτς και ξύνουμε την πληγή με αλάτι πριν τη μετατρέψουμε σε πληγούλα και τη στείλουμε για κλείσιμο στον Πόρτο Ράφτη.
Καθημερινά ρομάντζα με καταπιεστές και καταπιεσμένους, εραστές και ερωμένες όλο ζητάν χώρο στο μπλογκ κι όλο πέφτουν στο περιθώριο κάποιας βαθυστόχαστης παπάρας που ως τέτοια λαμβάνει βαθμό προτεραιότητας Επείγον. Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο
Ο Σεπτέμβρης μικραίνει τις αποστάσεις. Μεταξύ του χτες και του σήμερα υπάρχουν ελάχιστα. Αυγές, νυχτέρια και τα ανάλογα πτηνά εξακολουθούν να μας θυμίζουν ότι η Ζωή τελικά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά κάτι άλλο. Κάτι που συμβαίνει όταν εμείς νομίζουμε και άλλα τέτοια αμπελοκλισέ που κάνουν για .... αλλά σίγουρα είναι εντελώς ακατάλληλα για ...
Χτες Είδα;Ένοιωσα; Άκουσα; κάτι που μου αναπτέρωσε το ηθικό, αλλά το ξέχασα. Σήμερα η φύση μ' εκδικήθηκε με μια καταθλιψάρα ΝΑΑ! Πήγα βόλτα στο πιο κοντινό πάρκο και διάβασα εφημερίδα σε παγκάκι. Μετά χωρίς να νοιώσω καλύτερα επέστρεψα σπίτι.
Ύστερα αναλαμβάνουν τα βιολιά να δώσουν τόνο Αντίο στα συναισθήματα. Παρακαλώ τα strings λιγότερο έντονα! Χάνουν τη λειτουργικότητά τους. Γίνονται Strangs or maybe Strongs? Κάτι τέλος πάντως που δεν συνάδει με το ρόλο που έχουν πάρει απ' τα δελτία των 8 και τα ελληνικά λαϊκά φιλμ του Φίνου.
Εδώ μπαίνει ο Χορός
Μήνα σε γάμο ήρθαμε;
Μήνα σε γλεντοκόπι;
Μήνα σε διαδήλωση;
Μήνα και σε πορεία;
Μηδέ σε γάμο ήρθαμε!
Μηδέ και σε κηδεία!
Μπήκε ο Σεπτέμβρης μοναχά
Αυτά που λες Μαρία!
4 σχόλια:
εκεί που ήμουν έτοιμη να με βάλω στην κατηγορία της παραγράφου δύο και τρία,
διάβασα αυτό:"Ζωή τελικά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά κάτι άλλο." και θυμήθηκα στίχο των Κατσιμιχαίων:"και μια ζωή δυο πόντους έξω απ' τη ζωή".Μετα διαβασα για τα...βιολιά,λύθηκα στα γέλια και λέω δε βαριέσαι....να δεις που για την κατάθλιψη θα ευθύνονται τα κοντομάνικα μπλουζακια που ακόμα φοράμε.
ε?
Κατπληκτικό το "άσμα" του Χορού!
Και οι φωτό τολμώ να μαντέψω είναι από την Χαλκιδική μας ε? Ειδικά η άγκυρα - πρέπει να πέφτει ή να σηκώνεται από το λιμάνι της Αμμουλιανής?
Καλημέρες amig0!
@παπαρούνα
To αγαπημένο μου τραγούδι των Αφών Κ. Όσο για τα κοντομάνικα πιστεύω ότι αποτελούν ύπουλη συνομωσία.
@σύντροφε Angelito
2 στα 2
Φωτό 1 από κόλπο Ιερισσού (τον πιο ερωτικό κόλπο, σύμφωνα με τα 100 της Γαλέρας Σεπτεμβρίου)
Φωτό 3 Άγκυρα από Αμουλιανή
(ή τους έπεισαν όλους τα μωρά στη φωτιά όταν τραγουδούσαν "η ευχαρίστηση χρειάζεται πόνο στα σκοτεινα περνάει μες απ΄τον πόνο";Ρ)
..εγώ πάλι και να θέλω να καταθλιφτώ τώρα που είδα αμμουλιανές ιερισσούς κλπ..;)))
σαλούδος σεληνιακά Luna lunera cascabelera!
Δημοσίευση σχολίου