Μαζί με τα προβλήματα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, την ηχορύπανση, την άρνησή μου για αυτή την τόσο αδιάφορη πόλη, τις πρόσφατες δηλώσεις του πάπα για το ισλάμ, οι υπέροχες μουσικές του συγκινητικού φιλμ "Δευτέρες με λιακάδα" θα με συνοδέψουν στο κρεβάτι.
Όπως υπέροχα λέει ένας απ' τους πρωταγωνιστές "Το θέμα είναι πως δεν δημιουργούμε εμείς τις ζωές μας, αλλά αυτές εμάς"
Κάπου κοντά μου γίνεται πάρτι κι εγώ αισθάνομαι σχεδόν λύπηση για όλους αυτούς που βρίσκονται εκεί. Ή μάλλον δεν τους λυπάμαι. Απλά λυπάμαι. Ναι απλά λυπάμαι.
Αυτά που λές Μαρία!
4 σχόλια:
Τα συναισθήματα λύπης και θλίψης είναι κοινά και κρατούν κάποιες μέρες, για όσους είδαν και άφησαν να τους αγγίξει το Lunes al sol. Η ισπανική εκδοχή του Full monty, με την απαραίτητη μιζέρια και πεσιμισμό των σπανιόλων. Συγκινητική ταινία.
H ταινία αυτή, συνέπεσε με ένα χρονικό μου ορόσημο. Έτσι, για πολλούς λόγους, την έχω τοποθετήσει μέσα μου, σ' ένα φάκελο με την ένδειξη "Σημαντικο!"
(Pardon ανοίξτε χώρο ,θέλω να υποκλιθώ στον ιπτάμενο σπόρο καρπουζιού)
Πανέμορφη η ταινία. Ετοιμάζομαι να δω πολλέεεεες;)))))))
σαλούδος από πατρίδα!
αυτα που λες φιλε...
Ειμαι η φιλη σου που λεει παραμυθια στους ανθρωπους...
Μπηκα κι εγω απο την πορτα αλλα κανεις δεν μου ζητησε το συνθημα.
Σημαινει κατι αυτο?
Δημοσίευση σχολίου