Είναι ωραία η ζωή στην πόλη.
Βλέπω τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σε κλουβάκια , σ' ένα απ' αυτά κι εγώ, κι αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο του δρόμου με τη μιλιά μου κι ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων.
Ψάχνω τους φίλους μου κι ανακαλύπτω ότι είναι πολύ μακριά για να τους βρω. Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες να φεύγουν άδειες και σκέφτομαι πως ίσως κάπου αλλού να ‘ταν αλλιώς.
Κι αρχίζω να ψάχνω.
Σε τετράδια παλιά.
Σε φωτογραφίες.
Σε τραγούδια.
Και βρίσκω μόνο ντουβάρια. Που αν δεν τα περάσω θα πέσω πάνω τους και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06
Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Κυριακή Σεπτέμβρης Βράδυ Βροχή Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες να θυμάσαι κι άλλες τόσες για να λες.
Πριν από λίγο έβλεπα σ' ένα παλιό φιλμ έναν πιτσιρικά κομπάρσο κι αναρωτήθηκα πως θα είναι ένας 50ρης να βλέπει τον εαυτό του σ' αυτή την ηλικία.
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές. Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα. Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.
Είναι ωραία η ζωή με τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σ' ένα κλουβάκι Βράδυ μαζί μου και με κάνουν να αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο του δρόμου με τη μιλιά μου
Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες
Ψάχνω τους φίλους μου
Κι αρχίζω
να ψάχνω.
Ν' ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων τεστάροντας τις όποιες αντοχές.
Ν' ανακαλύπτω ότι είναι φασματρικά πολύ κοντά για να τους συλλάβω κι έτσι να βολεύομαι με Ντουβάρια Νοϊμπάουντεν και Σεπτέμβρη Χρήστου.
Να φεύγουν άδειες οι νότες Σε τετράδια παλιά.
και σκέφτομαι πως ίσως κάπου αλλού να 'ταν αλλιώς.
Σε φωτογραφίες.
Σε τραγούδια. Βροχή
Και βρίσκω μόνο ένα Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Που αν δεν το περάσω θα πέσω πάνω του και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06 Κυριακή
Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά
Πριν από λίγο έβλεπα έναν κι αναρωτήθηκα πως θα είναι να θυμάται
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές κι άλλες τόσες για να λες. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν με τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού και μ' έναν 50ρη που βλέπει τον εαυτό του πιτσιρικά κομπάρσο σ' ένα παλιό φιλμ. κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα.
ΥΓ: Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.
6 σχόλια:
Η ζωή είναι ωραία και χωρίς τα μηδενικά, ή μάλλον ΚΑΙ με αυτά.
Χτες, Κυριακή, με νίκησαν τα μυρμήγκια!
Λεπτομέρειες σε προσεχή ανάρτηση...
:-)
Παντού μάς περιμένει η άδεια σελίδα, για να σκοντάψουμε πάνω της.. και τελικά προλαβαίνουμε τη νύχτα ;)
Σίγουρα κάπου αλλού θα ήταν αλλιώς 0 Com.
Ή αλλιώς (κατά Placebo Ευαγγέλιον) that's the best - and that's the test in it... ;-)
Φιλιά και καλημέρες.
το να ταξιδευεις σε μια λευκη σελιδα ειναι καπως ασφαλες γιατι δεν κινδυνευεις κα σκονταψεις πανω σε κανενα θαυμαστικο,ερωτηματικο, σε καμμια τελεια (αληθεια ποσο σε σταματαει μια τελεια!!!) η σε κανενα κακο γραμμα της αλφαβητας...
φιλια απο αποσταση...
Δεν έρχεσαι από 'δω καμιά βόλτα ρε?!...
Καλημέρες!
Δεν θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο να περιγράψω αυτά που νιώθω τις μέρες αυτές...
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς 0 com, για να μαζέψεις αντοχές, όπου αλλού πάμε το ίδιο θα είναι και θα θέλει δύναμη.
Δημοσίευση σχολίου