Θαρρείς Μαρείς Παραλαρείς, πάλι ανασαίνεις, πάλι ζεις

Θαρρείς κι η περιέργεια θα σκότωνε τη γάτα έτσι κι αλλιώς, γιατί είχανε προσωπικά.
Θαρρείς κι οι επιστήμονες το ψάχνουν γιατί είναι αργόσχολοι.
Τέλος
Θαρρείς κι οι βατραχάνθρωποι είναι διαγονιδιακοί.
Αναρωτιέσαι
Αναρωτιέσαι και δημιουργείς ρομαντικό λόγο με ρομαντικά γράμματα που γυαλίζουν στο ρομαντικό φως σαν τις ρομαντικές δροσοσταλιές την ρομαντική αυγή.
Κάτι τέτοια σκεφτόμουν κάποιο ξημέρωμα που 'χα γλιτώσει παρά τρίχα κι ίσως κατά λάθος τη ζωή μου.
Ξαπλωμένος στην παραλία με τα λεπτά χαλίκια, με σουσάμι φρέσκο στα δόντια που χτυπούσαν ασταμάτητα.

Απέναντι τα νησάκια.
Στα ζερβά η Μεγάλη κι η μικρή Λεφτερίδα και στα δεξά το Σαφρίδι κι η παρέα του, τα υπόλοιπα Στειλιάρια κι ο Αράπης.
"Ο Άρχων της Θαλάσσης Α.Κ."
"Να σε χέσω μια κουράδα Ν.Λ"
Στο μυαλό μου ο μελαμψός βράχος, με τα ωραία μίνια ενθύμια στη ράχη του και βαθιά στα φυλλοκάρδια μου που πάλευαν να λειτουργήσουν, μια διαπίστωση: "Ω ρε πούστη μου! Φτηνά το πλήρωσα το ένσημο!"
Θαρρείς το ένα θαρρείς το άλλο, από τύχη φτάσαμε ως εδώ.
Ήταν Αύγουστος κι είναι Νοέμβρης.
Τώρα κάτω από μια λάμπα απορώ κι εξίσταμαι!

Ο εν πολλαίς αμαρτίες, που λές Μαρία μου.