Κάποιες μέρες αντιστέκονται στη νύχτα. Παίρνουν ένα ματσούκι με μπαρούτι, το κρεμάν ανάποδα στο χρόνο κι ύστερα το βάζουν φωτιά Αυτός αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης και πάει πάσσο. «Δικά σου» λέει στο φως, καθώς φταρνίζεται όλα όσα δε μπορούσε να εκφράσει αλλιώς. Η Ηχώ χώ χώ επαναλαμβάνει όλα όσα είχε στο μυαλό του και τα χρωματίζει με ολοζώντανα ακρυλικά χρώματα. Μα που βρέθηκε τόση λάμψη;! Που βρέθηκε τόσο χρώμα;!
Τόσο;!!
Τελικά νικούν τα θαυμαστικά 2 – 1 και τα ερωτηματικά παίρνουν τις καμπύλες τους και επιστρέφουν στην απορία τους.
«Όλη η ζωή μου δίχως νοημάάά …» Το τραγούδι έρχεται σα φελλός να κλείσει τον αγώνα που χάθηκε σ’ ένα μπουκάλι γεμάτο παρελθόν.
Ο χρόνος μένει άναυδος μπροστά στις κάμερες. «Μα ήταν τόσο καλά παιδιά!!! Δεν ενοχλούσαν κανέναν!! Ήταν πάντα τόσο … πως να το πω … τόσο ζωντανά …. Πως έγινε ( )
Ψάχνει για ερωτηματικό. Πουθενά ερωτηματικό! Μόνο θαυμαστικά!! Θαυμαστικά όσα θέλει!!!!!!!!!!
Αναγκάζεται να συνεχίσει τις δηλώσεις χωρίς ερωτηματικά.
Απορώ πως έγινε!!! συνεχίζει. Και τελειώνοντας αναφέρει: Θα μου λείψουν όμως!!! Ο αντιστασιακός χαρακτήρας τους και η συνεχής αμφισβήτηση που ενέπνεαν σε όλους μας ήταν η νοστιμιά της ανάλατης ζωής μας. Η γωνίες που τοποθετούσαν στην ομαλή επιφάνεια της καλοζωισμένης καθημερινότητάς μας, είχαν αν μη τι άλλο, πως να το πω, είχαν την ομορφιά των ψηφίδων του Γαουδί, που με τις γωνίες τους δίνουν άλλη προοπτική στα τεράστια καμπυλόγραμμα έργα. Ναι Αυτό είναι!!! Δίνουν την αίσθηση της ακαταστασίας σ’ ένα βαρετό ταχτοποιημένο περιβάλλον. Εκφράζουν την αντίσταση στην ομοιομορφία. Την αντίρρηση στη βαρετή συμφωνία των πάντων στα πάντα. Χμ! Ναι αυτό είναι! Απ’ την άλλη όμως. Ίσως είναι καλύτερα τώρα που έφυγαν. Ίσως η παγωνιά της ομοιομορφίας να γεννήσει νέα ερωτηματικά πιό ισχυρά, πιό αποτελεσματικά!
"Ο χρόνος είναι καθεστώς
Κι αυτά που λέει μην τα τρως"
Ακούγεται απ’ το βάθος. Τα νέα επαναστατικά υποκείμενα αρχίζουν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους. Στις γιγαντοοθόνες με μεγάλα γράμματα αστράφτει η φράση:
ΚΑΤΙ ΟΜΟΡΦΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ!!!!
Και κάτι άσχημο ίσως!!
Από κάτω η υπογραφή: «η Μέρα που έρχεται».
Τα ερωτηματικά κλεισμένα στο παρελθόν, πικρογελούν. Φύγαμε εμείς κι ο χρόνος μας αντικατέστησε με άλλα ελεγχόμενα. Με έμμεσες απορίες που δε χρειάζονται ερωτηματικά στο τέλος.
Αχ πόσο χαζός είναι!!! Σκέφτονται και αποστρέφουν το βλέμμα τους απ’ τα Νέον.
Αυτό αρκεί.
Το μπουκάλι τους κουνιέται ο φελλός πετάγεται στέλνοντας όμορφα πυροτεχνήματα στην ήσυχη νύχτα. Στον ουρανό τα σύννεφα γίνονται σύγνεφα – ποιητικά.
Η αισθητική
Η πολιτική
Η επανάσταση
Ο Έρωτας
Βγαίνουν στα μπαλκόνια. Θα νικήσουμε!!! Σκέφτονται. Φορούν τα καλά τους άρματα και βγαίνουν στο σεργιάνι.
4 σχόλια:
!!!!!!
Καλή Σαρακοστή Ιταλέ μου!
manita ;;;;;;
Γιώργο μου, επίσης και να 'σαι καλά!
lenaki respect 2U!!
Δημοσίευση σχολίου