Αυταπάτη;

 

Δεμάτια άχυρο πλεγμένα

στέκονται στα μάτια σου μπροστά

και σου κρύβουν το φως

Ξέρεις ότι υπάρχει

αλλά δεν το βλέπεις!

Πολλές εικόνες χτεσινές

η μία παν στην άλλη

κρύβουν αυτό που έρχεται

μ’ αυτό που πέρασε.

Και το φως

Αυταπάτη;

Η ίδια Κυριακή

 Η ίδια Κυριακή 

Κάποιες φορές με βροχή

Κάποιες άλλες με ματοβαμμένα ηλιοβασιλέματα 

Πάντα όμως με το ρόγχο της Αθλητικής Κυριακής.

Αναμονή

 Αναμονή

Αναμονή

Αναμονή

Κι ύστερα;

Δεν έχει άλλο!

Δεν έχεις ούτε κάτι 

                 ούτε χρόνο 

Τίποτα!

Α!

Συμβουλές δεν έχει 

Ομίχλη

 Είναι μια ομίχλη 

ανεξήγητη 

Και λες:

Οι άλλοι άνθρωποι πως να 'ναι;

Τη βλέπουν κι αυτοί;

Μετά τους βλέπεις να τρέχουν 

σα να ξέρουν το δρόμο 

ή σα να βλέπουν καθαρά.

Μπα!

Ξέρουν το δρόμο 

λες

σχήματα ήχοι

 

Είναι η λέξη που χτυπάει την πόρτα να βγει

Η ορμή της λέξης που θέλει να τυπωθεί

να δώσει σχήμα στο κενό

σκοτάδι στο παρθένο λευκό χρώμα

Η βία του μαύρου παντού

Ο θόρυβος της λέξης κοντοστέκεται

Και περιμένει …..

νΌΗΜΑ

 

Κοιτάς γύρω…

Κοιτάς γύρω και λείπει το μπροστά.

Όλα τα φώτα δείχνουν το πίσω μέρος της σκηνής,

το έργο τελειώνει.

Οι τέχνες  δεν έχουν νόημα,

άρα τίποτα δεν έχει νόημα

Ο δρόμος στρίβει μπροστά σου,

χωρίς εσένα.

Δεν είναι πια δικός σου ο δρόμος

Ο δικός σου κάνει όπισθεν,

επιστρέφει εκεί που όλα είχαν νόημα

Είσαι πια γέρος!

άνθρωποι

 

Οι εποχή

 Οι πιο ωραία εποχή είναι

τότε που όλα έχουν νόημα

Τα βασικά

 Τελικά επιστρέφουμε πάλι στα βασικά: Ροκ και κόμιξ

Εφημερεύον

 

Η αγάπη η γλυκιά

ένα ωραίο ταξίδι

χωρίς λιπαρά

Μια ωραία εικόνα

χωρίς μακιγιάζ

ντεμπραγιάζ