Νοσταλγία (η) λεξ.

 

Η Πίπτουσα κεφαλή

 

Του άρεσαν οι δήμιοι!

Παθιάζονταν με τη σχέση που είχαν

με τη ζωή και το θάνατο.

Δεν ήξερε όμως, ο δόλιος,

ότι την εξουσία τους την έπαιρναν

από κεφάλια σαν το δικό του.

Τι απόμεινε απ' τα καλοκαίρια

 Τι απόμεινε απ' τα παλιά καλοκαίρια; 

Τα τραγούδια των Ολύμπιανς και μια φέτα καρπούζι στο νιπτήρα 

Τι εποχή!

Νόμιζα ότι είχα εννιά ζωές 

αλλά φεύγει η μία 

και δε βλέπω την άλλη να 'ρχεται. 

Η εποχή των τεράτων φίλε Αντόνιο!

Σέλφι

 Κοιτώ τους συνομήλικους 

ίσως και τους πιο μεγάλους 

και σκέφτομαι:

Πόσο άσχημοι!

σχεδόν φαιδροί!

Ύστερα κοιτιέμαι

στη σέλφι που έβγαλα πριν λίγο 

και σκέφτομαι:

Πόσος άσχημος!

Σχεδόν φαιδρός!

Αυταπάτη;

 

Δεμάτια άχυρο πλεγμένα

στέκονται στα μάτια σου μπροστά

και σου κρύβουν το φως

Ξέρεις ότι υπάρχει

αλλά δεν το βλέπεις!

Πολλές εικόνες χτεσινές

η μία παν στην άλλη

κρύβουν αυτό που έρχεται

μ’ αυτό που πέρασε.

Και το φως

Αυταπάτη;

Η ίδια Κυριακή

 Η ίδια Κυριακή 

Κάποιες φορές με βροχή

Κάποιες άλλες με ματοβαμμένα ηλιοβασιλέματα 

Πάντα όμως με το ρόγχο της Αθλητικής Κυριακής.

Αναμονή

 Αναμονή

Αναμονή

Αναμονή

Κι ύστερα;

Δεν έχει άλλο!

Δεν έχεις ούτε κάτι 

                 ούτε χρόνο 

Τίποτα!

Α!

Συμβουλές δεν έχει 

Ομίχλη

 Είναι μια ομίχλη 

ανεξήγητη 

Και λες:

Οι άλλοι άνθρωποι πως να 'ναι;

Τη βλέπουν κι αυτοί;

Μετά τους βλέπεις να τρέχουν 

σα να ξέρουν το δρόμο 

ή σα να βλέπουν καθαρά.

Μπα!

Ξέρουν το δρόμο 

λες

σχήματα ήχοι

 

Είναι η λέξη που χτυπάει την πόρτα να βγει

Η ορμή της λέξης που θέλει να τυπωθεί

να δώσει σχήμα στο κενό

σκοτάδι στο παρθένο λευκό χρώμα

Η βία του μαύρου παντού

Ο θόρυβος της λέξης κοντοστέκεται

Και περιμένει …..