Με όμορφα ταξιδιάρικα διαμάντια της Ατλάντικ προσπαθώ να συνέλθω απ' τη χλαπάτσα και να ανακάμψω. Είναι όμως δύσκολο. Κι όσο περνούν τα χρόνια θα γίνεται ακόμα δυσκολότερο.Τα συννεφάκια πάνω απ' το κεφάλι μου έχουν γεμίσει ερωτηματικά. Σε ένα απ' αυτά διαβάζω: « Τελικά αυτός που ανεβάζει τον βράχο στο βουνό είναι ο Σίσυφος, ή μήπως το ανθρωπάκι της μακέτας για την μείωση της Ενέργειας Ενεργοποίησης χάριν Ενζύμων;» Προσπαθώ να βάλω τελεία στο συρε κι έλα των άσκοπων παρεμβολών, που κάνουν το μυαλό μου να αμφιβάλει για πολλά που μέχρι χτες νόμιζα δεδομένα, και το κεφάλι μου να αναζητάει τη βοήθεια παρακεταμόλης για να μην πω σφυριού και αποκαλύψω την παράνοια που με πολιορκεί.
Τελευταία μέρα του Γενάρη και δε θα 'θελα με τίποτα ν' αφήσω κενό τον πρώτο μήνα του χρόνου. Οι αποφάσεις, ίδιες με τις περσινές.
Να γράφω ό,τι μου 'ρχεται, όπως μου 'ρχεται, όποτε μου 'ρχεται, προστατεύοντας το μπλογκ απ' την τυραννία της καθημερινής παραγωγής.
Να ψάξω όσο το δυνατόν περισσότερα απ' τα κομμάτια που αισθάνομαι ότι είμαι φτιαγμένος
Να μην παρασυρθώ απ' το λαϊκισμό.
Και κυρίως να .....
Ναι αυτό!!!! Να .....
Να έχω πάντα μια πόρτα ανοιχτή στο μυαλό μου να μπει το καινούργιο όταν βαρεθεί να περιπλανιέται στον κόσμο των ιδεών.
Αυτά που λες Μαρία! Και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!
