Θα υπάρχει φαγητό με φροντίδα του Bellaciao.
Τα έσοδα θα διατεθούν για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.Πάει καιρός που άφησα την ξέγνοιαστη νιότη και φυσιολογικά Θα ‘πρεπε να μιλώ γενικώς με ανθρώπους που έχουν εξουσία και να κανονίζω «διάφορα» με ένα τηλεφώνημα. Με δυο λόγια, θα ‘πρεπε να τιμώ την ηλικία μου και οι γκρίζοι κρόταφοί μου θα έπρεπε να εμπνέουν εμπιστοσύνη.
Αντί όλων αυτών όμως, έχω επιλέξει άλλα πράματα. Θα με πεις «Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς!» Και θα μπορούσα να συμφωνήσω, αν το μυαλό μου δεν στοίχειωναν ένα σωρό πολλά υποσχόμενοι νεανίες, που στην καλύτερη έγιναν σαν τους πατεράδες τους. Για τη χειρότερη, να μη μιλήσω.
Κολλάω αφίσες κι αυτοκόλλητα στους δρόμους, ενάντια σ’ όλους αυτούς που πατάν στο πτώμα της καθημερινότητάς μας για ν’ ανέβουν, μαζί με όσους μικρούς και μεγάλους θεωρούν ότι ο καναπές κι η πολυθρόνα έχουν δόντια, σε τρώνε κι αφήνουν για το μέλλον μόνο τα βολεμένα απορρίμματα τους. Περιμένω να τους θάψει ένα παλιό καλό Χαμόγελο, δυναμιτίζοντας ταυτόχρονα την μακάρια ηρεμία του συνδικάτου των απατεώνων, με άρθρα και κόμιξ στον ημερήσιο τύπο.
Σήμερα έβαλα να ξαναδώ τους «Απέναντι» του Πανουσόπουλου. Σκέφτομαι να προτείνω στους φίλους μου «We Few» που εκτός των άλλων κάθε Πέμπτη παίζουν ταινιούλες στο ΤΕΙ, στη Δράμα, να οργανώσουμε μια βραδιά με θέμα τη μοναξιά στα 70’ς και στα 80’ς βλέποντας τον «Εξόριστο στην Κεντρική Λεωφόρο» του Ζερβού και τους «Απέναντι». Μάλιστα, θα προτείνω για τη βραδιά να ξεθάψουμε το παλιό «Εκτός απ’ τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει κι η μοναξιά»
Έξω η νοτιά έχει σηκώσει τον κόσμο, τα κύματα λίγο πιο κάτω προσπαθούν να φτάσουν τον τεράστιο ήλιο της Αλεξανδρούπολης κι εμείς στα χέρια μας κρατάμε το μέλλον του κόσμου
