Κοιτώ τον κάμπο ακούγοντας το Autumn Almanac απ’ τους kinks και αναλογίζομαι ό,τι πέρασε και δεν ακούμπησε, ό,τι πέρασε κι άφησε συντρίμμια. Τιμή σ' όλα αυτά, που σε λίγο, στην ασημαντότητά τους, ίσως να φαίνονται εντελώς μικρά και παλιά .
Προεκλογική περίοδος 2009. Ακόμη ένα πόλεμος. Ακόμα ένα μακελειό για τους υποψήφιους ανά την επικράτεια.
Εγκλωβισμένοι στα ίδια τους τα όνειρα, ταγμένοι απ’ το Θεό και τη μοίρα να κατέχουν τα υψηλότερα αξιώματα, υποταγμένοι στην απαίτηση της πατρίδας να την υπηρετούν, ως νέοι Εθνικοί Ήρωες ανεβαίνουν το Γολγοθά των εκλογών.
Άντε πάλι να πείσουν το Μήτσο και την Κατίνα να τους ψηφίσουν.
Άντε πάλι να τάζουν λαγούς και πετραχήλια στον κάθε απίστευτο, επειδή έτυχε να γεννηθεί σ’ αυτό τον τόπο που η ρημαδοδημοκρατία του ‘δωσε μια κωλοψήφο για να βγάζει τα απωθημένα του.
Άντε πάλι να αφήνουν το σπιτάκι στα βόρεια προάστια, την γκαρσονιερούλα στο κέντρο και τις ροζ σουίτες, για να ξενιτευτούν στα κατσάβραχα που τους κλήρωσε η άτιμη ζωή ως εκλογική περιφέρεια.
Άντε πάλι έναν ολόκληρο μήνα μακριά απ’ τα Αθηναϊκά γυαλιά, να είναι υποχρεωμένοι να απαντάνε στις ερωτήσεις του κάθε αγράμματου χωριάτη που νομίζει πως είναι Χατζηνικολάου.
Άντε πάλι σε συνεστιάσεις με τα τυρόγαλα τους κομματαρχαίους, να τους κόβουν ποσοστά απ’ τα ματωμένα μεροκάματά τους στα διαπλεκόμενα θελήματα. «Να πάρω κυρ βουλευτά αυτό το έργο, να σε δώσω 5 ώρες τζάμπα τοπικό κανάλι και καμιά 50ριά ψήφοι».
Άντε πάλι τεμενάδες στους παπάδες, μπας και πουν καμιά καλή κουβέντα στο ποίμνιο και τσιμπήσουν κι από κει τίποτα.
Άντε πάλι επισκέψεις σε ιδρύματα, σχολεία και νοσοκομεία, μ’ όλους τους βρωμιάρηδες. Να τάζουν και να χαμογελάν, να χαμογελάν και να τάζουν και τελειωμό να μην έχουν.
Για να μη μιλήσουμε για τους εσωκομματικούς αντιπάλους, που πρέπει απ’ τη μια να τους έχουν με το χαμόγελο κι απ’ την άλλη να πετάν μαχαίρια, φροντίζοντας μην τους βρει καμιά αδέσποτη και παν από κει που ‘ρθαν.
Δράμα! Χάλι μαύρο!! Τελειώνουν οι εκλογές και θέλουν ένα εξάμηνο για να συνέλθουν. Πεντέξι βδομάδες σε σπά για ρηλάξ μακριά απ’ τους χωριάτες κι άλλες τόσες στα μπουζουκομάγαζα να πάρουν χρώμα.
Ενώ τι ζήτησαν οι άμοιροι απ’ τη ζωή τους; Μια γωνίτσα ζήτησαν σ’ ένα νησάκι! Σ’ ένα νησάκι του Ειρηνικού κάτω από ‘να φοίνικα μ’ ένα κορμί και τα εκατομμύρια των of shore.
Άδικη ζωή! Άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις σε εκλογές!!
Αυτά που λες Μαρία!
International Jazz meeting
9/21/2009 9:30 PM at DRUMS NIGHT - Dedicated to Kostas Kouvidis
MYLOS THESSALONIKI
Cost: 10 euros
Ακούω το “lady” στον τελειωμένο καπουτσίνο και κοιτάζω απ’ τα τζάμια του Καφέ τη βροχή να πέφτει και να στέλνει τα κοντομάνικα στη ντουλάπα μέχρι νεοτέρας.
Σεπτέμβρης
Όπως πρέπει να είναι.
Πως θα ‘ναι φέτος;
Δράμα 2003. Πριν από 6 χρόνια έκανα την ίδια ερώτηση.
Όλα αλλάζουν.
Πως θα ‘ναι φέτος;
