;etsI Για την απειροστή διασκευή του nature boy

 

;etsI

 

 

Σουρεαλιστικό ξύπνημα

Με delay σ’ ό,τι ακούς,

σ’ ό,τι αισθάνεσαι.

Καθυστερημένα αισθήματα

συμπιεσμένα σε αρχεία jpeg,

καθυστερημένοι ήχοι

που περίμεναν στο lobby

να τους υποδεχτείς,

να δεχτείς την παράνοια

της σκοτεινής μοναξιάς,

της ερημιάς.

;etsI

Παραμορφωμένα τα πρωινά

Σα να μην υπήρξαν πριν ανάλογα.

Με μια δυσκολία

στην αναγνώριση της ευχής απ’ την κατάρα.

Έρημοι, έρημες, ερημωμένες, ερωμένες, έρωτες …

Έρημες ερωμένες με delay κραυγές

Έρημοι έρωτες.

 

 

 

 

Για την απειροστή διασκευή του nature boy

 

Νέα καραντίνα

 Νέα καραντίνα

Ναι αλλά όχι σαν την παλιά

χαχαα ναι καλάά!

Γνώμη

-Δεν ξέρω αν θα μου άρεσ ..

-Και ποιος σε ρώτησε;

-Σωστό!

...κάπως

Είναι τόσο μάταια, τόσο θολά, τόσο ...κάπως, που λες: 

Είναι τόσο μάταια, τόσο θολά, τόσο ...κάπως

TUnnEL

χαωτικά

Χτυπάω χαωτικά τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο:

Ξγς[ιρτξησρυκδζωμδα

Αμέσως μετά διορθώνω το ω με ο και ξαναγράφω:

Χτυπάω χαοτικά τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο:

Άθιορη;εοιθαργογ

Σα να διορθώθηκαν λίγο τα οικουμενικά χαοτικά σφάλματα!

Αισθάνομαι κυριάρχος των λέξεων!

Αποφασίζω εγώ ποιες θα αποκαλέσω σωστές και ποιες θα χαρακτηρίσω λανθασμένες.

Και ένας …. λάθος τόνος μετατρέπει το κυριάρχος σε λάθος.

Δεν άρχιζες να γράφεις κανα λότο!

Πριν από καναδυό τρία χρόνια, καθισμένος στην Ατλαντίδα στην ΑγιαΒαρβάρα σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο,

πίνοντας έναν υπέροχο καφέ

και φωτογραφίζοντας με το κινητό τα νερά και τις πάπιες

και στέλνοντας τις φωτό στο τουίτερ

και λαμβάνοντας σχόλια του στυλ «κουφάλα καλοπερνάς» «δε θα ‘ρθω Δράμα, θα σε δείξω εγώ!» «…και με παραπονιέσαι κι από πάνω!»

και χωρίς την παραμικρή ιδέα για τα σημερινά, 

ζωγράφισα το παρακάτω:

Αυτά που λες Μαρία!

και δικαιολογημένα θα με πεις: Δεν άρχιζες να γράφεις κανα λότο!

What's on a ma.. cartoon's mind?

Σκέφτομαι ότι θα 'πρεπε κάτι να γράψω με τόσο πολύ σκέψη σ' αυτή τη φάτσα. Ίσως και να το κάνω.

ΚαραντινArts

Στιγμές Εγκλεισμού 2020δ

πΟΛΊ ΧΡΩΜΟ μωσαϊκό Καραντίνας

Θεωρητικά, έχεις πολύ χρόνο! Ας δούμε λίγο την καραντίνα σα μια μικρή συνταξιοδότηση! Έχεις όλο το χρόνο, θεωρητικά πάντα, να σχεδιάσεις μικρές εικονίτσες και να τις χρωματίσεις όπως σου ‘ρχεται!

Κι αρχίσεις να φτιάχνεις μικρά καρέ

1.       Πάνω αριστερά η λέξη VITA.  Ζωή, ζωικό, Ζωή τυραννία, Ζωάρα Μύύκονος, περνάμε τέέλειαα!! Ζωή, χρώμα σε γκρίζο φόντο κι ό,τι άλλο σας έρχεται …δεκτό.

2.       Θρανίο με μια καρέκλα πεσμένη. Κλειστά τα σχολεία! Ανοιχτά τα νοσοκομεία.

3.       Μεγάλα πολύχρωμα σπίτια ως τον ουρανό. Πως μεγάλωσαν έτσι τα σπίτια μας; Πως έφτασαν στον ουρανό;

4.       Σκέψεις σα μπαλόνια πολύχρωμα

5.       Κάτι κρυμμένο. Κάτι που δε γεννήθηκε. Κάτι που έρχεται.

6.       Ραδιόφωνο! Έρωτας! Κάθε Πέμπτη στο  https://www.mixcloud.com/0comments/

7.       Τετράδια. Παλιά τετράδια που βρήκες σε κούτες που δεν ήξερες τι είχαν. Τελικά είχαν όλες τις ώρες που ξόδεψες στα σχολεία.

8.       Και δίπλα ένα κοχύλι …γκρί ή μήπως βράχος; ή μήπως κουρ ..; Και δίπλα κάτι τέλος πάντων γκριζομπλέ που μπορεί να είναι ο,τι να ΄ναι

9.       ROCK  ε ναι! Τι άλλο;

10.   Το 10 το καλό είν’ ένα γαϊδουράγκαθο, γαϊδουραναθρεμένο. Σκέφτεστε κι εσείς τι γλυτώνουμε κλεισμένοι μέσα;

11.   Πόδια σε αδράνεια, ενός αόρατου σώματος

12.   Αν κοιτάξω κάτω θα δω ΚΑΦΕ. Αν πάρω απ’ την αρχή την κάτω σειρά θα δω BAR. Λέξεις άγνωστες! ΚΑΦΕ …. BAR …. Τι να σημαίνουν άραγε;

13.   Ένα απ’ τα θετικά του εγκλεισμού είναι ότι πολλοί μουσικοί, απ’ όλα τα είδη, κάνουν λάιβ απ’ το σαλόνι τους. Κουλ!!

14.   Κι ένα βέλος. Στην καρδιά της Άνοιξης!

15.   Το βαπόρι! Και δίπλα το καραβάκι! Για ένα καλοκαίρι ….

16.   Έρως!;

17.   Καφέ σε καφέ όχι καφέ απλώς, σε καφέ με καφετζή και γκαρσόνια!

18.   Έφτιαξε ο καιρός κι αρχίζω και μετράω παγωτα, στη φαντασία μου σε λίγο μπάνια, πραγματικά ελπίζω

19.   Και το μπουζουκάκι να περιμένει, με τους φίλους …

20.   Ο χρόνος και πάλι, σε μια δύνη του

21.   Φατσούλες! Η μπροστινή γελάει, για τις άλλες δεν παίρνω όρκο

22.   Πόλις, γρανάζι, λουλούδι, γράφτηκα σε φόρουμ ερευνητών της Ελληνικής χλωρίδας. Τι να σημαίνει άραγε; Αναρωτιέμαι πίσω απ’ τα ροζ γυαλιά

23.   Και πάλι πόλη!

24.   Το σπιτάκι του τετραδίου …αντιγραφής το κοιτώ με μάτια ….

25.   2020! Σαν ταμπέλα από μαγαζί με ηλεκτρονικά παιχνίδια στα 80’ς

26.   Νάτην και πάλι η δύνη! Έντονη κίνηση δίπλα σε μια από χρόνια ακίνητη καρέκλα

27.   Η οθόνη και το δένδρο! Ό,τι βλέπω κι ό,τι θα ‘πρεπε να βλέπω

28.   Μια νταλίκα μεταφέρει χρήμα!

29.   Το μυαλό μας είναι  για πιο σύνθετα πράματα/1 ß αυτό το /1 μπήκε τυυχάια! Όπως και το υυ! Τι σημάδια είναι αυτά;

30.   Άνθος – Θάλασσα – Ξημέρωμα - Ελπίδα

Ρολόι Χρόνος

Κάτι έχω γράψει για τον χρόνο

Μα που το έβαλα;

Πρέπει να ψάξω, να κοιτάξω πίσω

Κι όμως το βράδυ πριν κοιμηθώ οι κινήσεις μου είναι οι ίδιες με πριν

Και τα πρωινά, μόνο που δε φεύγω για δουλειά

Και τα μεσημέρια …. τα ίδια

Ναι αλλά τώρα ο εγκλεισμός είναι υποχρεωτικός!

Χειρότερος δεν είναι όμως ο εγκλεισμός από επιλογή;

Καραντιναρτ 17 03 2020

Για όλα φταίει το Ροκεντρόλ σκέφτομαι 

και χαμογελάω ευτυχισμένος

                                                                                         

                                           Ζωρζ Πιλαλί

Κι αν είναι Πτώματα;

Χίλια χρώματα!

Κι αν είναι αρώματα;

Κι αν είναι πιώματα;  Πώματα; Προσκόμματα;

Κι αν είναι Πτώματα;

Ως αυτό της καθημερινότητος!

Κι αν η καθημερινότης επιβουλεύεται την καθημερινότητα

και  ως τέτοια,

τις μέρες που ‘ρχονται,

που φεύγουν,

που έφυγαν;

Κι αν τα χρώματα του εγκλεισμού και της υποταγής δεν ξεβάφουν;

Πολλά τα ερωτήματα! Και τα παραστρατήματα. Λίγο θέλει! Κι η καραντίνα ευνοεί κάθε είδους παρεκτροπή. Εκτός απ' αυτήν της ανυπακοής! Γι αυτό όταν με το καλό τελειώσουμε με τον κορονοϊό, η Ανυπακοή πρέπει να γίνει το δεύτερο δέρμα μας!

coronART

Ε;

Το ζήτημα είναι …..

Το θέμα είναι  …..

Χάνονται οι σκέψεις όταν αισθάνεσαι ότι ήθελες πολλά και τελικά έμεινες με τους στίχους των λαϊκών τραγουδιών παραμάσχαλα να κοιτάς πίσω σου και να μην υπάρχει ούτε η σκιά σου. ΟΚ το φως σε χτυπάει στην πλάτη! Αυτό όμως κι αν είναι πρόβλημα!! Να έρχεται το φως από πίσω, απ’ αυτό που άφησες, απ’ αυτό που έφυγε.

-          - ΟΚ! Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! Λυμένα όλα! Και μ’ αυτό που έφυγε και μ’ αυτό που θα ‘ρθει!

-          -  Μα δεν το ξέρεις!

-          -  Γι αυτό και δε φοβάμαι! φοβάμαι γι αυτό που ξέρω! Για το τέλος!

-          -  Μα αυτό, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα έρθει !

-          -  Ε;

Τα ποιήματα της καραντίνας

Χελόου!!

Πλέον η χαιρετούρα

από μακριά

κι αν είναι δυνατόν

με κλειστά τζάμια

Έτσι γράφονται τα ποιήματα της καραντίνας στα σόσιαλ. Με φωτό από άδειους δρόμους και παράθυρα μισάνοιχτα, γεμάτα υπόνοιες.  Οι αφίσες στα ντουβάρια διαμαρτύρονται γιατί την εποχή του εγκλεισμού δέχονται βλέμματα που γράφουν με χρώμα οικολογικό πάνω τους ΑΚΥΡΟΝ αλλά και γιατί δεν αντέχουν άλλο τα …ντουβάρια.

Τ’ ακούς Μαρία; Τ’ ακούω να λες!

Ουάου Δροσοσταλίδες vs Ιμότζις 0-1

Κι έτσι στην οθόνη κι αλλιώς στην οθόνη, εφαρμόζοντας την αυτόματη σκέψη, την αυτοματοποιημένη γραφή.

Τα ανοιξιάτικα ανθάκια στον Κορύλοβο προσπαθούν να ορθώσουν το μπόι τους στη μαυρίλα του εγκλεισμού, παρέα με τις δροσοσταλίδες που μάχονται με τη ρυπογόνα ξηρασία του αστικού διαμερίσματος. Τελικά όλα καταλήγουν πίξελς σε κινητά που μεταφράζονται σε Ουάου! και Αχ! δίπλα σε χεράκια και φατσούλες στα σόσιαλ μίδια.

ΚαραντινArt που λες Μαρία!

Λέξεις

Αυτό που απασχολούσε ανέκαθεν αυτό το μπλογκ ήταν οι ΛΕΞΕΙΣ!

Λέξεις μ’ όλες τις περίεργες μορφές τους, με όλα τους τα περίεργα γράμματα.

Λέξεις μ’ όλα τους τα φτιασίδια, μ’ όλα τους τα νοήματα, μ’ όλα τους τα παιχνίδια (με χι κι όχι με γ όπως μας το ‘μαθαν στην Α’ Δημοτικού.

Κι ύστερα ήρθαν τα σμάρτφον, τα σόσιαλ μίδια, οι φράσεις, τα κείμενα, οι εικόνες με περιορισμένη διάρκεια ζωής. Διάττοντες συνειρμοί, πρόσκαιρη αξία στην αγορά του άμεσου εντυπωσιασμού.

Κι ύστερα ήρθε η ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ!!

Και πάλι άρχισε να μ’ απασχολεί η  …λέξη. Αλλά κι η εικόνα κι η μελωδία και το ραδιόφωνο.

Θα τα δούμε όλα αυτά. Θα τα δούμε μαζί. Θα τα δούμε στο ηλιοβασίλεμα στο Μενοίκιο, στις ρόδες του ταξί που λάσπωσαν τα παπούτσια μου, στα μισοφαγωμένα σάντουιτς στα δόντια των αρουραίων της πόλης.  Θα τα ακούσουμε μέσα σε χάσματα από α α σε αμανάδες που θα βγουν τα έγκλειστα βράδια. Θα τα ανιχνεύσουμε χαϊδεύοντας τις τριχούλες απ’ το παλιό κόκκινο κοτλέ που περιμένουμε την επόμενη ροκ συναυλία, μετά την καραντίνα, να το φορέσουμε.

Χελόου!  

(ακούγεται το Goodbye and Hello του Tim Buckley)

KαραντινART 1

27/3/2020

Τελευταία, λόγω ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ αποφάσισα να σκανάρω ότι σχεδιάζω ή γράφω τα τελευταία χρόνια. Περιμένοντας να σκαναριστούν οι σελίδες, άρχισα να σκιτσάρω διάφορα που να σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ. Σκέφτομαι λοιπόν κάποια απ’ αυτά να τ’ ανεβάσω στο αγαπημένο μου μπλογκ και να τα μοιραστώ μαζί σας. Τα λέμε!