Κοιτάς γύρω…
Κοιτάς γύρω και λείπει το μπροστά.
Όλα τα φώτα δείχνουν το πίσω μέρος της σκηνής,
το έργο τελειώνει.
Οι τέχνες δεν έχουν νόημα,
άρα τίποτα δεν έχει νόημα
Ο δρόμος στρίβει μπροστά σου,
χωρίς εσένα.
Δεν είναι πια δικός σου ο δρόμος
Ο δικός σου κάνει όπισθεν,
επιστρέφει εκεί που όλα είχαν νόημα
Είσαι πια γέρος!
Η αγάπη η γλυκιά
ένα ωραίο ταξίδι
χωρίς λιπαρά
Μια ωραία εικόνα
χωρίς μακιγιάζ
ντεμπραγιάζ
ΚΟΥΒΕΝΤΑ!
Θα μπορούσε να είναι το όνομα της Λέξης
Θα μπορούσε να σήμαινε Μίλα!
Αν δεν ήταν διαταγή για σιωπή
Τόσα λόγια μετάλλια για τους ποιητές
όταν υπόγεια δε μπορούν να τους πλήξουν.
Στη βιτρίνα με τους τρελοζωγράφους
να διαφημίζουν την ελευθερία έκφρασης.
Ίσως η σιωπή να ήτο μια κάποια λύσις
Πάντα ο χρόνος!
Αυτός που κάποτε άρχισε
κι όλο τελειώνει.
Αυτός που γέμισε σιγά
κι αδειάζει γρήγορα.
Αυτός που τελειώνει τα λόγια
όσα και να ‘ναι
Αυτός που παρά τα παινέματα
συνεχίζει να ….τελειώνει.
Και να μη μπορούμε
ούτε μια φωτογραφία
να βγάλουμε μαζί!
Δευτέρα Αυγούστου
Μια απ’ τις lunes al sol
Πριν λίγες μέρες ήμουν στην Ιερισσό. Πήρα το καρεκλάκι, την ομπρέλα και την πετσέτα και τα ‘στησα στην παραλία ανάμεσα Καλατζή και Κακούδια. Ψιλοβορινός ο καιρός και είχε κυματάκι, τόσο ώστε να θυμίζει τη θάλασσα της Ιερισσού, που ελάχιστα ησυχάζει.
Έμπαινα, έβγαινα, στέγνωνα, ρέμβαζα, σκεφτόμουν, ξανάμπαινα και πάλι απ’ την αρχή. Στο κινητό, κάτω απ’ το κάθισμα, είχα βάλει ν’ ακούγεται η μουσική απ’ την ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι». Ωραίο σκηνικό!
Το σούρουπο πήγα στα νεκροταφεία. 2 χρόνια απ’ το θάνατο της μαμάς μου.
Έχω στο γραφείο μου χαρτάκια με ποδοσφαιριστές
Σύνδεση με την ηλικία που τα κολλούσαμε στον τοίχο
κι όταν έπεφταν κοντά στου άλλου τα μαζεύαμε.
Δεν τα πετάω, μυρίζουν θάλασσα
και φρεσκοβαμμένες λαμαρίνες της ταβέρνας Αρζεντίνα στην Ιερισσό
Ακούγοντας
«έντεχνα» Ελληνικά τραγούδια
Οι
άδειες ψυχές
θέλουν
παχιά λόγια για να γεμίσουν
Οι
μέτριες ζωές
θέλουν
ακραίους στίχους στα μέτρια τραγούδια τους,
με ταχύτητα, αλκοόλ και θάνατο
Οι
άδειες ματιές
θέλουν
εικόνες πλούσιες με χρώματα και ουσίες για να γεμίσουν
Οι
φτηνές ζωές
θέλουν
ακριβά νοήματα στα φτηνά τους ποιήματα
θέλουν
πορνό για να γεμίσουν τις ονειρώξεις τους.
09/05/24
Δράμα στο αυτοκίνητο
Ζενίθ
χειροποίητο ελβετικό στα νιάτα
Σέικο 5άρι
ώριμος επαγγελματίας
Κι όταν στα γεράματα ελάχιστα έχουν νόημα, Φτηνό κινέζικο
δώρο ίσως παιδιών ή εγγονιών
Τι να θέλουν να μας πουν
τα διάφορα σχήματα
που παίρνουν τα σύννεφα;
Ό,τι κι οι ντελβέδες του καφέ ίσως
Τίποτα;
Σκεφτόμουν τα διάφορα χρώματα του λευκού
Τα
χρώματα!
Τις
αποχρώσεις τις δίνει το φως
τα
χρώματα τα δίνουμε εμείς
Το
λευκό της νύφης
δεν
είναι το ίδιο
με
το λευκό των κελιών της Ουλρίκε Μάινχοφ
Το
λευκό της αλατένιας άμμου
διψασμένος
στην έρημο
δεν
είναι το ίδιο με το λευκό
στις
αλυκές στην Αμμουλιανή
Το
λευκό χαμόγελό σου
δεν
είναι το ίδιο πριν την έκρηξη!
Όπως
και το κόκκινο!
Δεν
είναι το ίδιο στην κόκκινη σημαία
και
στο φουστάνι της woman in red
Αλλά
ξέχασα
Αυτό
δεν είναι λευκό!
Αμίλητοι στέκονται
με τις ώρες
Ούτε καν κοιτιούνται
Τί να πουν;
Τι να δουν ο ένας στον άλλο;
Μικρά παιδιά
περνούν μπροστά τους βιαστικά
Τα κοιτούν
Ίσως να σκέφτονται κάτι
Ίσως και όχι
Ίσως στην τρεχάλα των παιδιών
και στις φωνές τους
να βλέπουν τους επόμενους μελλοθάνατους.-
Γραμμές
Στον
ουρανό
Γραμμική
απεικόνιση
Ουράνια
ισορροπία
Έμαθα
πως γράφεται η ισορροπία
ψάχνοντας
την ταυτότητά μου
Είδα
την απεικόνισή της
στην
ουράνια γαλήνη της ανοχής
των
πιο σκληρών προσβολών
της
όρθιας στάσης μου
απέναντι
σε ό,τι με ήθελε σκυφτό.
Πλησιάζοντας στο τέλος της διαδρομής
Χαμογελάς
γιατί ξέρεις πως να πορευτείς
Μόνο που δεν υπολογίζεις
ότι τέλειωσε ο δρόμος
