Βλαβερές ανατροπές συγκρατημένης αισιοδοξίας!

Έλλος
Βλαβερές ανατροπές εντοπίζουν οι ειδικοί στο πόσιμο νερό της βρύσης 29/5/2006 8:38:53 πμ
Για απεργία διαρκείας ή όχι αποφασίζουν οι αυτόπτες μάρτυρες στη δίκη της 17Ν στο Εφετείο 29/5/2006 8:14:00 πμ
Αφαντοι οι πανεπιστημιακοί 29/5/2006 7:53:00 πμ



Κόσμάδα»
Σε κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας ο διάλογος Χαμάς-Φατάχ για την άρση της κρίσης 29/5/2006 10:19:00 πμ
Πέντε τραυματίες από έκρηξη σε εργοστάσιο των ανταρτών βόρεια της Βαγδάτης 29/5/2006 10:04:00 πμ
Ιρακινοί εργαζόμενοι νεκροί σε επίθεση της Αντζελίνα Τζολί στην Τουλούζη 29/5/2006 9:13:00 πμ

Οικονισμός »
Έντεκα Χημικές ουσίες στο εργασιακό καθεστώς σε ΟΤΕ και Uniland επιδιώκουν οι διοικήσεις από το Γ' ΚΠΣ 29/5/2006 11:48:00 πμ
Η Τιτάν ενδιαφέρεται για την εξαγορά της ισπανικής ΔΕΗ 29/5/2006 11:08:00 πμ
«Γαλλική πατέντα» προωθεί στο έπταθλο η κυβέρνηση για να μην χαθεί 1 δισ. ευρώ 29/5/2006 10:48:00 πμ

Αθλητογία »
Προβάδισμα με 2-1 νίκες για τους Γκέτζις 29/5/2006 9:11:14 πμ
Η Στρατάκη βελτίωσε το Dell στο μίτνγκ του Τότι 29/5/2006 12:10:00 πμ
Ο Λίπι ανησυχεί για Google, αισιοδοξεί για Μάβερικς έναντι των Σανς και ετοιμάζει πανελλήνιο ρεκόρ 29/5/2006 12:05:00 πμ


Επιστισμός- Τεχνολ ήμη »
Συμφωνία Ζαμπρότα - Ντελ Πιέρο για την παραγωγή παγκόσμιου αποθέματος Tamiflu απειλεί τη Microsoft 28/5/2006 6:12:00 μμ
Ετοιμότητα για προεγκατεστημένο λογισμικό ζήτησε ο ΠΟΥ 27/5/2006 2:28:00 μμ
26/5/2006 9:15:00 μμ
Πολιτομία»
Ακυρώθηκε η συναυλία του Ρίκι Μάρτιν και ξεκίνησε η επιδημία AIDS στην Αθήνα 29/5/2006 8:39:00 πμ
Από χιμπατζήδες του Καμερούν Εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη η έκθεση κειμηλίων του Αγίου Όρους 28/5/2006 10:46:00 μμ
Ένα κοριτσάκι απέκτησε το ζεύγος Airbus - Μπραντ Πιτ 28/5/2006 10:37:00 πμ


Προσπαθώντας την παγκοσμιοποίηση των ειδήσεων
Ανακατεύουμε την τράπουλα
Στο εφτάρι κούπα βάζουμε τον Άσσο σπαθί
Στο 9άρι σπαθί βάζουμε Ρήγα μπαστούνι
Προσπαθώντας να σπάσουμε τις σειρές
Να διαβρώσουμε τις ουρές των άνεργων λέξεων
Των μονβαχικών γραμμάτων
Να ανοίξουμε λαγούμια ως τα έγκατα της γης
Να φέρουμε στο φως τον πυρήνα της γης
Την ουσία.

Αυτά που λες Μαρία!

Πάω βόλτα Γεια!

1.Σκέψεις τραγουδοποιού


Λέξεις Λέξεις
Χρειάζονται λέξεις. Λόγια!
Τα τραγούδια μας αρέσουν γιατί μιλάνε. Μιλάνε στη γλώσσα μας, με λέξεις. Δεν είναι μουσική. Είναι τραγούδια. Τα λόγια χρησιμοποιούν τη μουσική για να μας πλησιάσουν. Κι όταν μας πλησιάσουν και μας κερδίσουν τότε προσπαθούν να μας πείσουν ότι η μουσική και οι στίχοι δε μπορούν να υπάρξουν χώρια. Κι έτσι μαθαίνουμε να κοιτάμε τα ποιήματα σαν στιχάκια που δεν κατόρθωσαν να γίνουν τραγούδια και τα ωραία μουσικά κομμάτια σαν παραλίγο τραγούδια, που όμως ... Και τα πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων για τους ρακοσυλλέκτες, όλους αυτούς που αρνούνται να δεχτούν την κυριαρχία της αγοραίας τέχνης και επιμένουν στις ανόητες ιδέες τους.

Απόψε θα ανεβώ κάπου ψηλά για να κοιτάξω τ' άστρα. Έχω πολλές ερωτήσεις να κάνω. Κι αυτά απ' τη μεριά τους μου χρωστούν πολλές απαντήσεις. Θα τα κοιτάξω κατάφατσα και θα . . .

Πάω βόλτα
Γεια

2. Κυριακή
Μέρα γεμάτη φως που όταν γερνάει φέρνει το χειρότερο σκοτάδι. Το μυαλό δεν αντέχει τη χαζομάρα του και αποχωρεί επιδεικτικά.
Πάω βόλτα
Γεια

3. Καφές
Τα δάχτυλα δεν αντέχουν άλλο το χτύπημα στα πλήκτρα και αποσύρονται στα ιδιαίτερα της τσέπης ανακατεύοντας τα κέρματα σε μια προσπάθεια να αλλάξουν έστω και για λίγο τη μοίρα τους. Ή μήπως το κάνουν αυτό για να δείξουν ότι μπορούν να κάνουν κι άλλα πράματα πέρα απ' αυτά που η μοίρα τα όρισε να κάνουν.
Πάμε βόλτα
Γεια

4. Κρασί
Σκοτάδι. Απέναντι άναψαν τα φώτα κι οι πολυκατοικίες μοιάζουν με πολυέλαιους. Απόψε πολλά όνειρα θα μπουν για ακόμη μια φορά στο ντουλάπι μέχρι το επόμενο Σαββατοκύριακο. Αύριο Δευτέρα πρωί ένας καταρράχτης από εργάσιμες ώρες θ' αρχίσει να ξεφορτώνεται στα κεφάλια δικαίων και αδίκων. Μέχρι την Παρασκευή το απόγευμα δε θα 'χει μείνει κολυμπηθρόξυλο στα μυαλά τους. Και φτου απ' την αρχή. Σάββατο και Κυριακή «Ημέρες Ανεξαρτησίας» και την Κυριακή το βράδυ μπροστά στο πισί να γράφεις όλα αυτά που ...
Πάω βόλτα
Γεια

Αυτά που λες Μαρία!

And now something completely different!

Anche se il nostro Maggio
ha fatto meno del vostro coraggio

F.d. Andre'

Τι χαρά! Τι χαρά!
Όλοι μαζί στην εξοχή!
Τραλαλό Τραλαλά!
Λιλαλό Λιλαλί Λιλαλά!
Τα πράσινα τα κίτρινα
τα ροζ και τα λιλά
Τα χρώματα που ντύνεται
η φύση με χαρά
και φεύγει το τραίνο
και που να το προλάβω ρε γαμώτο
και τι θα ...
και .... συνεχίζει

Κι η πεταλούδα μόνη της
στον κάμπο μας πετά
Μάνα μου φάγαν τα λεφτά
Τραλαλί Τραλαλό Τραλαλά!

x-daytripe 'N STORM!
Αν το Μάη σκεφτείς κάτι λογικό ή σε λογική σειρά, τότε ή δε θα 'ναι Μάης ή οι αισθήσεις σου θα έχουν από καιρό πάψει να σε βοηθούν. Κι αυτό γιατί το Μάη κάτι συμβαίνει κι έρχονται τα πάνω κάτω. Πως και γιατί μη με ρωτάτε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο ανθρώπινο μυαλό αλλά και στο σώμα γίνεται το έλα να δεις. Όλα λειτουργούν στον υπερθετικό βαθμό. Τόσο που όταν μπει το καλοκαίρι και σιγάσει αυτή η φουρτούνα, μας βαράει μια καταθλιψάρα που είναι όλη δικιά μας. Κάτι σαν ξενέρωμα από διεγερτικό ας πούμε.
Μάης!
Πρασινοκόκκινοκίτρινόλαταχρώματιστος μήνας
με ανωκάτωμέσέξωπλάγιοίσια συναισθήματα
και με πολυμελωδικοτραλαλιλαλό τραγούδια.
ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΤΕ! ΕΤΣΙ;
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟ ΜΑΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ!!
ΕΝΤΑΞΕΙ; ΑΝΤΕ!
κι ύστερα καλοκαίρι. Χάλια μαύρα!!
Κι είναι κι αυτή η φόρτιση με την επέτειο για τα x - χρόνια απ' τον Γαλλικό Μάη
.... και αυτό το άθλιο " .... εμείς κάναμε το χρέος μας, σειρά σας τώρα" ή το άλλο το ρυτιδιασμένο " ... σε σας στηρίζουμε το μέλλον μας" που ακούω όλο και περισσότερο να απευθύνουν στα νέα παιδιά γνωστοί και φίλοι και δεν ξέρω που να κρυφτώ που έχω ίδια ηλικία μ' αυτούς. Γαμώτο μου!
Υπάρχει όμως και το ετήσιο πάρτυ του Γιάννη του Γερούλια στο Λαφύστιο που είναι το άλλο Σάββατο στις 20.

Και μπροστά η τελευταία ευκαιρία ....

Μάης! Που δε μπορεί να είναι τίποτε λιγότερο!

Κάποιος που δεν ήταν εκεί

Πάνε τώρα δυο βδομάδες που κοιτάω και ξανακοιτάω όσα είχα κρατήσει απ' το Νοέμβρη του 2002 και όλο και περισσότερο συνειδητοποιώ ότι το «άλλες εποχές, άλλα ήθη» είναι μια μεγάλη κουβέντα.

Φλωρεντία Νοέμβριος 2002
Με τ' αυτιά κατεβασμένα από μια αυτοκτονική καθημερινότητα, προσπαθούσα να σηκώσω το ανάστημά μου και να φωνάξω, αλλά φωνή δεν έβγαινε. Το πάθος όμως περίσσευε κι όταν χρειάστηκε, χρησιμοποιήθηκε ως κινητήρια δύναμη και με το παραπάνω μάλιστα. Κάτι όμως έλειπε ....
Αθήνα Μάιος 2006
Κάθε μάζωξη, είτε με το φόρουμ είτε με το δίκτυο babels μας έφερνε όλο και περισσότερο στην 4η Μαίου. Οι πολιτικοί φόβοι μέσα μου, πολλοί.
Το σεκ και οι απίστευτοι " ουάν σολούσιον ρεβολούσιον".
Κάποιοι αριβίστες απ' το συνασπισμό.
Τα σταλινικά μορφώματα που κι εγώ δε ξέρω ...
Και άλλα ... ων ουκ έστιν αριθμός
Τέλος πάντων ... Όλα πήγαν καλά
Εγώ όμως αν και παρών ήμουν αλλού. Κάτι μου έλειπε.

Στις περιπλανήσεις μου, στις δουλειές μέσα και έξω, ήμουν σα χαμένος. Ήμουν χαρούμενος, ενθουσιασμένος και ταυτόχρονα λυπημένος και εκτός χρόνου και ... Τι να πω; Κάθε μέρα έλπιζα ότι την επόμενη θα προσγειωθώ, θα συνέλθω και θα λειτουργήσω με πιο καθαρό μυαλό. Συζητούσα στα εργαστήρια, άκουγα στα σεμινάρια, μετέφραζα, φωτογράφιζα, έκανα βίντεο, μιλούσα με φίλους και συντρόφους απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης, πήγαινα στις συναυλίες τα βράδια κι όλα αυτά ήταν σαν να τα ζούσε κάποιος άλλος. Όχι εγώ. Κάποιος άλλος.

Φίλοι μουσικοί με τους οποίους έπαιζα κατά καιρούς, με κερνούσαν εικόνες και μουσικές απ' τη νέα τους ζωή κι εγώ έμενα να τις αντιμετωπίζω με πολύ λιγότερη σημασία απ' όση τους αντιστοιχούσε.
Φώτα, αέρηδες, ρακές, γρασίδια, παρέες, συζητήσεις, εικόνες, τραπεζάκια, σημαίες, ιδέες. Όλα αποτυπωμένα στις μηχανές μου και στο μυαλό μου. Αλλά πως; Αφού δεν ήμουνα εκεί!

Στην συναυλία του Ρασίντ και της Αμπάρο προσπαθούσα να γίνω ένα με τον κόσμο και να μπω στο τριπ αλλά κι εκεί δύσκολα. Κάτι μου 'ρθε στο μυαλό σαν φλας και πήγε για λίγο να φωτίσει τα σκοτάδια μου αλλά ούτε. Ήταν σχετικό με το χρόνο που έφυγε πια. Με το εμπειριοδοχείο που φαινόταν να μη χωράει άλλο ροκ. Με το οξυγόνο που πλέον για να γίνει ανάσα ίσως να θέλει άλλο χρώμα.
Το Σάββατο στην πορεία πήγαν για λίγο να με συνεφέρουν τα χημικά που αμολούσαν οι μπάτσοι σα στρακαστρούκες, αλλά δεν έγινε τίποτα. Κατέληξα αργά στη στάση του μετρό στο σύνταγμα, με τα μούτρα μου γεμάτα μααλόξ να κοιτάζω τα βαγόνια να φεύγουν και να μη θέλω να μπω μέσα. Δεν ξέρω τι έγινε τελικά. Γιατί ουσιαστικά δεν ήμουνα εκεί.

Αυτά που λες Μαρία!