Το μάντρα μου, επιβάλλει βόλτες γύρω απ’ την κολόνα. Κάτι που ξεκινάει απ’ την βάση του κεφαλιού και καταλήγει στα ακροδάχτυλα έχει ξεράνει όλη τη δεξά μου μπάντα και μήτε μπορώ να κάτσω, μήτε να μείνω όρθιος. Βολτάρω ανασαίνοντας αργά σε μια αΠέλπιδα προσπάθεια να πείσω το χρόνο ότι είμαι νεκρός κι έτσι να σταματήσει να μ’ ενοχλεί.
Βάζω μουσική – Τα ορφανά του Tom Waits
Δεν έχω όρεξη για τίποτε. Αν και στην Αθήνα δε μένει τίποτα να κάνεις.
Ροκ εν Ρολ.
Στην Καβάλα οι φοιτητές ετοιμάζονται για το όμορφο δεκαήμερο εκδηλώσεων στο ΤΕΙ, που φαντάζομαι πως και φέτος θα ‘ναι γαμάτο.
Στα νησιά έχουν ανοίξει τις τουριστοπαγίδες και ετοιμάζονται για τα μεγάλα καλοκαιρινά κύματα Kahunas.
Άλλη μέρα θυμάμαι 1
Οι μύες και τα νεύρα έχουν ψιλοχαλαρώσει και δε μ’ ενοχλούν τόσο πολύ. Νομίζω πως μπορώ να κάτσω στο πισί να κάνω καμιά δουλίτσα. Σιγά μη!
Άλλη μέρα θυμάμαι 2
Δεν έμεινε και τίποτα να θυμηθώ.
Να ΜΗ ΞΕΧΑΣΩ να πάω στην έκθεση του ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στον Αστρολάβο ΑΠΟΨΕ!
4 σχόλια:
Δύναμη, πατρίδα! Θα περάσει η κακούργα ξενιτειά.
Στην Καβάλα πάντως φέτος το Κοσμόπολις θα είναι και πάλι στην Παναγία, δεν έμαθα ακόμα πρόγραμμα.
Φιλιάαα, σου έκανα και αφιέρωση μετά πρασινάδος και πηγών:))
Εσύ πού βρίσκεσαι τέκνο μου?
Kosmopolis!! Tο ξέχασα. Εγω εννοούσα το 10ήμερο στα ΤΕΙ.
Θενξ για την αφιέρωση, ήταν πολύ συγκινητική. Άϊ απρισιέιντιτ.
Είμαι Μακεδών, προσωρινός κάτοικος Αθηνών.
αν και θα έπρεπε να χτυπήσω παλαμάκια με τα ορφανά, η έναρξη του κειμένου μού θύμισε έντονα τραγούδι της Καλημέρη: "τί κάρμα και ντάρμα σ' έχω εδώ και είναι xάρμα"
voila!
Δημοσίευση σχολίου