3η Διεθνής Τζαζ Συνάντηση "Κώστας Κουβίδης 2010"

Η 3η Διεθνής Τζαζ Συνάντηση "Κώστας Κουβίδης 2010"

θα πραγματοποιηθεί για τρίτη συνεχή χρονιά

στο Ηράκλειο Κρήτης 23/6- 3/7/2010

ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ!

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 2001 στο friendzine που μοιράζω στους φίλους μου εδώ και 11 χρόνια. Διαβάζοντάς το, το θεώρησα επίκαιρο και είπα να το μοιραστώ μαζί σας


ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ!
Ταχύτητα !Φίλοι μου. Ταχύτητα !
Μια 1000ετηρίδα σταδιακών κι ένας αιώνας ραγδαίων αλλαγών , έφυγαν απ’ τα ημερολόγια του κόσμου. Γίνανε τόσο ιστορία, όσο δυστυχώς ιστορία είναι ο σοσιαλισμός. Όσο για την πολυσυζητημένη αυγή του 21ου αιώνα , θα έχετε ακούσει χίλια μύρια . Ίσως επίσης να έχετε ακούσει ότι 50χρόνια τηλεόρασης (στην Ελλάδα 30) και 30 χρόνια ηλεκτρονικών υπολογιστών έφτασαν για να αλλάξουν πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι σ’ ολόκληρη την προηγούμενη χιλιετία. Επιστημονικοί όροι όπως «Νανοτεχνολογία +Υψηλή τεχνολογία τσέπης» - «Γενετική μηχανική + Αποκωδικοποίηση DNA», πολιτικοφιλοσοφικοί όπως το βαρύγδουπο «Τέλος της ιστορίας», κοινωνικοοικονομικοί όπως «παγκοσμιοποίηση» αλλά και ερωτήματα τύπου «Μας χρειάζεται το μέλλον ;» γεμίζουν τ’ αυτιά και την σκέψη ενός κόσμου, που δε μπορεί, εκ θέσεως πλέον, να συμμετάσχει σε τόσο μεγάλα σχέδια. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός : Η Ταχύτητα φίλοι μου! Η Ταχύτητα !

Ακόμη κι αν στην καθημερινότητα μας μπαίνουν έντονα κάποιες εφαρμογές πολύ υψηλής τεχνολογίας π.χ κινητή τηλεφωνία, μας είναι αδύνατο να κατανοήσουμε, έστω και στο ελάχιστο, το μέγεθος της τεχνογνωσίας που απαιτείται 1*. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η διαφορά του ανθρώπου πολίτη του 2ου μισού του 20ου αιώνα με τους προγόνους του. Ενώ εκείνοι μπορούσαν έστω και λίγο να κατανοήσουν την αργή πρόοδο στις μηχανές, εμείς ούτε καν μπορούμε να την χωρέσουμε στο στείρο πλέον τσερβέλο μας.
Ημιμαθείς και μπερδεμένοι όσο ποτέ ακολουθούμε τον ρου της εποχής σαν καρυδότσουφλα σε χείμαρρο. Αδύναμοι μπροστά στις εξελίξεις θεωρούμε σύγχρονο και πρωτοπόρο ότι μας επιβάλλεται ως τέτοιο, παίρνοντας αρκετές φορές το μέρος της εξουσίας, υποστηρίζοντας ακόμη και θέσεις , οι οποίες μας στερούν βασικά μας δικαιώματα (τρομονόμοι, περικοπές, υπερφορολόγηση, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, ηλεκτρονικό φακέλωμα) .
Η απομάκρυνση απ’ τη ζωή κι η αναζήτηση ψηφιακών και χημικών παραδείσων δημιουργούν νέες αγοραφοβικές κοινότητες, παθητικές κι αδύναμες ν’ αντιδράσουν. Υπερπληροφορημένοι νεολαίοι και μεσήλικες έμποροι της νιότης τους, χάνονται μιλώντας όλο και πιο διαφορετική γλώσσα. Όσον αφορά δε, τους εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας, εκεί τα πράγματα πολλές φορές είναι έως και δραματικά. Οι παππούδες μας ευτυχώς ή δυστυχώς είναι μιας ψυχοσύνθεσης που θεωρεί βίωμα την κάθε οπτική εμπειρία. Έτσι στο μυαλό τους μπερδεύεται η προ και η μετά TV εποχή κι ο αχταρμάς γίνεται χειρότερος, όταν μεταφέρεται μέσω παραμυθιού σε εγγόνια, που θεωρούν ότι η Ζήνα κι ο Ηρακλής παντρεύτηκαν και έκαναν πολλά ωραία Πόκεμον.
2001.Παλιά ημερομηνίες σαν κι αυτήν γινόταν ταμπέλα στα ηλεκτρονικάδικα. Σήμερα είναι το παρόν που τρέχει γεμάτο άγχος. Ένα παρόν που γράφει στους τοίχους :
“ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ …………ΤΙΠΟΤΑ»




*1 Γιατί ενώ το σταθερό μου έχει οθόνη δε μπορώ να στείλω γραπτό μήνυμα ;

Σκέψεις απλές, καθημερινές, λίγο πριν την κατάρρευση ή Ακόμη ένα σχόλιο για την κρίση

Η απογοήτευση είναι διάχυτη στα πρόσωπα μας. Όπου κι αν γυρίσεις, νοητικά μπλοκάκια κι υπολογισμοί. Λογαριασμοί και σκέψεις:

Τι καταργείται

Τι μου παίρνουν

Τι χάνω

Τι θα μου λείψει

Θα τα βγάλω πέρα;

Φώναζα για τους δημόσιους, τους αποκαλούσα κοπρόσκυλα και τώρα που τους πετσόκοψαν, πρέπει να κλείσω το μαγαζί μου, γιατί ήταν οι βασικοί πελάτες μου.

Το μυαλό στα περαιτέρω.

Θα χρειαστώ άλλη δουλειά;

Θα χρειαστώ δεύτερη δουλειά;

Θα λείψει όμως από κάποιον που δεν έχει καθόλου …

Κι αρχίζουν οι ηθικές εκπτώσεις.

Και τι να κάνω δηλαδή; Να πεινάσω;

Να σου κι ο κοινωνικός αυτοματισμός.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!!!

Κι αν μου κάτσει και καμιά μυστήρια φάση, θα μπουκάρω στο μέλι κι όποιον πάρει ο χάρος.

Κι αρχίζουν τα πράγματα να χοντραίνουν.

Σιγά μη λυπηθώ! Εμένα με λυπάται κανείς;

Η επικαιρότητα βαράει κατευθείαν στην καρδιά σου. Ξέρεις ότι όλες αυτές οι θυσίες δε θ’ αποδώσουν, ότι τα χειρότερα δεν είναι μακριά και κυρίως ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ και νοιώθεις να χτυπάς την πόρτα της κατάθλιψης. Η λέξη της εποχής: Κατάθλιψη.

Το στόμα μας βουβό. Κι αφήνουμε να μιλάνε για μας οι κάθε λογής πάμπλουτοι τηλεοπτικοί κλόουν. Η απαξίωση της πολιτικής γίνεται με τρόπο που βολεύει αφάνταστα τους νοσταλγούς της στρατιωτικοποίησης της κοινωνίας. Το περίφημο «όλοι ίδιοι είναι» έχει γίνει καραμέλα, στα στόματα των θυμάτων των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Λες και τα λεφτά τα έφαγε ο Βουλγαράκης με τον Κοροβέση κι ο Τσοχατζόπουλος με την Παπαρήγα. Κι αντί να πάρουν με τις πέτρες τους υπευθύνους για την κρίση νουδουλαοπασοκους, τους αφήνουν να κομπάζουν και να αλωνίζουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα, βιάζοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα

Απ’ την άλλη, τα ανδρείκελα της κυβέρνησης προσπαθώντας, «παντί τω τρόπω», να γαντζωθούν στην εξουσία, κάνουν έκκληση για συνεργάτες. Δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, ό,τι να ‘ναι. Τα λεφτά είναι καλά και βέβαια η προσέλευση αθρόα. Διαμορφώνεται κλίμα κατοχής. Οι γερμανοί κι οι γερμανοτσολιάδες υποτακτικοί τους. Οι χουντικοί και οι έλληνες «καλοί και ήσυχοι νοικοκυραίοι», σύμμαχοι της φαιάς τάξεως. Και το χειρότερο είναι ότι όταν με το καλό, μετά από λίγο ή πολύ, με μικρό ή μεγάλο κόστος, απελευθερωθούμε, τότε οι δωσίλογοι θα μας κάτσουν πάλι στο σβέρκο ως σωτήρες.

Αντιλαμβάνεσαι, ότι η γνώση κι η συνείδηση αποτελούν πλέον πληγές και σκέφτεσαι ότι τα επόμενα χρόνια, ενόσω οι φτωχοί θα μοιραζόμαστε τις σάρκες μας, στο εργοδοτικό πάρτυ που θα παίζει, θα φάμε πολύ μπάλα και πολύ τσόντα στη μάπα.

Αυτά που λες Μαρία! Εκεί τα ψιλοφτύνεις.

Δράμα 5 Μαΐου 2010

Mai

Λιόλουστες μέρες

Μπαίνω στα φόρουμ

Σχόλια αφήνω

Όμορφες μέρες

Έχω ζαλάδες

Καφέδες πίνω