Κυριακάτικο

11:25

Σκέφτομαι παλιές φθινοπωρινές εικόνες. Φωτογραφίζω φύλλα πεσμένα στο πεζοδρόμιο δίπλα σε σκουπίδια. Αποφεύγω τα σκουπίδια. Κάνω βόλτες στο μικρομέγαλο χωριό μας και θαυμάζω τις εποχιακές εκλογικές αφίσες. Ο δημοτικός κήπος κατοικημένος από γερασμένους μετανάστες, που στην πατρίδα τους έμαθαν να εκτιμούν, να φυλάνε και να χαίρονται τα δημόσια αγαθά, δίνει την εντύπωση ενός αειθαλούς μνημείου που παρά τις προσπάθειες των νεόπλουτων τοπικών αρχόντων να τον φέρουν στα μέτρα τους, στέκει εκεί αγέρωχος σα να τους λέει: Δε φαντάζεστε πόσο παροδικοί είστε!

Κάποιοι τουρκόφωνοι Θρακιώτες που έχουν έρθει Κυριακάτικη εκδρομή ψιθυρίζουν συμφωνώντας: Geçmiş Olsun.

16: 30

Κυριακή απόγευμα και η Δόξα παίζει εκτός, γιατί δεν ακούγεται τίποτα στη γειτονιά. Ο κάμπος εξακολουθεί να προβληματίζει εμένα το θαλασσινό, αλλά το βαφτίζω «ευχάριστο» και το προσπερνώ. Εξάλλου είναι και το τοπίο …

Αλλάζουν τα πράματα. Έκλεισαν τα «Παραμύθια» και μαζί τους ένα μεγάλο όμορφο κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων. Η «Ηχώ» έχει πάψει πια να αποτελεί σημείο αναφοράς και οι ντόπιοι εξακολουθούν να είναι παραδομένοι στη μοίρα τους, χωρίς να έχουν διάθεση να διεκδικήσουν συλλογικά τίποτα κι από κανένα.

Πριν από λίγο ξύπνησε η μπέμπα ιδρωμένη και ανήσυχη. Μάλλον θα την τρόμαξε η ζωή που μέλλει να ‘ρθει.

17:00

Τελειώνει ένα Κυριακάτικο κείμενο για ένα μπλογκ που ακόμα προσπαθεί να λειτουργήσει ως ημερολόγιο. Αυτά που λες Μαρία!