Ki omos η διάθεση για σουρεαλιστικές σκιές ποτέ δε σταματάει.
Τα κτίρια μεταμορφώνονται σε ορίζοντες κι ο βήχας σε μελωδία ανάμνηση ευτυχίας.
Οι δρόμοι που καθημερινά περπατιούνται από χιλιάδες πόδια περιέχουν και τις δικιές σου ιχνηκές παρουσίες.
Πέρασα κι εγώ από δω.
Ήμουν κι εγώ εδώ.
Έφτιαξα κι εγώ αυτό το ψηφιδωτό από πατημασιές. Να εδώ και κάποια που ξεστράτισε και ύψωσε το ανάστημά της κι έγινε κλωτσιά.
Κλώώτςςς!!
Τα σύννεφα γεμίζουν μουστάκια
Κι ο πυρετός ανεβαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου