Περιμένοντας τον Θωμά

Οι λέξεις ενθουσιασμένες απ' την απόφαση ετοιμάζονται για το πανηγύρι.
ΝΑΙΑΑΙΑΙ!!! Θα βρεθούμε πάλι όλες μαζί!!! Θα φτιάξουμε προτάσεις!!!
Η χαρά ξεχειλίζει από παντού.
Τα λουλούδια που έφερα στην Αθήνα, ετοιμάζουν το πιο ωραίο τους χαμόγελο και σιγά σιγά το σπρώχνουν στο πληκτρολόγιο.
Για ακόμη μια φορά η Olympus OM1, η παλιά μου συντρόφισσα σ' όλα μου τα ταξίδια, με κοιτάει μελαγχολική σα να θέλει να μου πει: Κουράστηκα κι εγώ απ' τους δρόμους, αλλά κι εσύ σα να μ' έβγαλες λίγο νωρίς στην σύνταξη.
























Το Αιγαίο, ακόμη στο μυαλό μου, γεμίζει το δωμάτιο αλμύρα κι ηλιοβασιλέματα. Οι Χαλκιδικιώτικες πασχαλιές ευωδιάζουν στην οθόνη κι η Αγιά Βαρβάρα εξακολουθεί να κλέβει πολύ χώρο απ' τις ψηφιακές μας μνήμες. Ο Βόλος ραίνει τον Εσταυρωμένο με τσίπουρο κι η Θεσσαλονίκη βάζει τα καλλλά της για να τον αναστήσει στην ρομαντική Παναγούδα.
Με τους φίλους μου στα τέσσερα σημεία της Ελλάδας σβήνουμε τις Αναστάσιμες λαμπάδες, και παίζουμε με τα Πασχαλιάτικα παιχνίδια του νονού μας, σα να μην πέρασε ούτε ώρα απ' την πρώτη μας ορθοπεταλιά.
Περιμένοντας την Παγανιστική Πρωτομαγιά, το Πάσχα σοβαρεύουμε λυρικά. Ύστερα θα γυρίσουμε σελίδα, και θα ξεκινήσουμε νέο αστικό δρομολόγιο, ψάχνοντας να βρούμε τις πηγές εκείνες που θα μας δώσουν το απαραίτητο κουράγιο να τραβήξουμε το δρόμο μας, ακολουθώντας τα μονοπάτια που θα μας ματώσουν λιγότερο τα πόδια.

Αυτά που λες Μαρία!