Τα καραβάκια της ΑγιαΒαρβάρας ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ ΠΟΥ ΡΥΠΑΙΝΕΙ

Δράμα 5 Δεκεμβρίου 2007

Πάει κι η ΑγιαΒαρβάρα!

Πάει κι η τοπική γιορτή μας!

Άντε και του χρόνου με υγεία!

Τέλειωσε για μας το πανηγύρι!
Για τα νερά της Δράμας όμως;
Α! Γι αυτά ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΓΙΟΡΤΗ!

Μιας και έχουν να διαχειριστούν έναν τεράστιο όγκο αφρώδους πλαστικού που ξέφυγε απ’ τις πρόχειρες μπουκωμένες δημοτικές παγίδες, που τοποθέτησαν (οι φωστήρες της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας, φαντάζομαι) σε σημεία που να μη χαλάει το τοπίο σε μια απ’ τις πιο όμορφες πλατείες της Ευρώπης.
Για να πάρουμε όμως τα πράματα απ’ την αρχή! Εδώ και χρόνια, εφαρμόζεται μια πρακτική που έχει πάρει τη μορφή πλαστικής λαίλαπας για τα νερά της Αγίας Βαρβάρας. Κάθε 3 Δεκεμβρίου το βράδυ, παραμονή της γιορτής της πολιούχου Αγίας Βαρβάρας, τα πιτσιρίκια της πόλης μαζεύονται γύρω απ’ τη λιμνούλα που βρίσκεται μπροστά απ’ την εκκλησία και μεσ’ τη χαρά «ΠΕΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑ, ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΑΠΟ ΦΕΛΙΖΟΛ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΞΙΚΑ ΜΟΝΩΤΙΚΑ ΥΛΙΚΑ» τα οποία κοσμούνται από μικρά κεριά σε αλουμινένια συσκευασία. Απ’ τα καραβάκια αυτά, άλλα διαλύονται ή καίγονται και λειώνουν, βρωμίζοντας τον τόπο κι άλλα παρασέρνονται απ’ το ρέμα. Αυτά που παίρνει το ρέμα, μαζεύονται στο στόμιο της λιμνούλας και προωθούνται γεμίζοντας το ρυάκι που περνάει μπροστά απ’ τις ταβέρνες.

Το αποτέλεσμα; ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟ!!

Σε μια απ’ τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης, μέσα στα νερά και τα πλατάνια, να συσσωρεύονται εκατοντάδες διαλυμένα πλαστικά καραβάκια, πολλά απ’ τα οποία παρασέρνονται και εκτός των προχειροφτιαγμένων δημοτικών «παγίδων» και βρωμίζουν τις όχθες σε μεγάλη απόσταση και εκτός Νερών Αγίας Βαρβάρας.
Ας περάσουμε τώρα και σε μια άλλη το ίδιο σοβαρή παράμετρο του ρυπαρού αυτού έθιμου. Την παιδαγωγική.

Μήπως μαθαίνουμε στα παιδάκια μας να παίζουν με τοξικά υλικά;

Μήπως χωρίς να τα ενημερώνουμε για τις συνέπειες ,τα μαθαίνουμε στα παιχνίδια μιας χρήσης, τα οποία πετάμε στη φύση;

Μήπως με την κατά τ’ άλλα καλών προθέσεων τήρηση του εθίμου διαπράττουμε πολλαπλά οικολογικά και παιδαγωγικά ατοπήματα;

Έχω την αίσθηση ότι το μπούκωμα των νερών με την ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΞΙΚΗ πολυουρεθάνη και άλλα μονωτικά υλικά (φελιζολ κ.λπ) πρέπει κάποτε να καταγγελθεί, ώστε να ξεκινήσει μια συζήτηση για έναν εορτασμό της πολιούχου, πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Όσο για το έθιμο, μπορεί να τηρείται και με ελεγχόμενα καραβάκια (με σχοινάκι ίσως;) φτιαγμένα από πιο φιλικά υλικά (ξύλο ή συμπιεσμένο χαρτί )
Αυτή η υπερβολικά ΤΟΞΙΚΗ μάζα που μένει, μόλις φεύγουν τα παιδάκια, είναι η ταυτότητα, ίσως, του πιο αντιοικολογικού και ρυπαρού έθιμου στην Ελλάδα (τουλάχιστον)

Αυτά που λες Μαρία!

Foto: Angelito