Κατάσταση πολυ ...κάτι

ΗΡτΕ Η ΩνΑ

ΟΕΟ ΗΡπΕ Η ΩμΑ

ΗΡκΕ Η ΩσΑβγδ

ΟΕΟ ΗΡβΕ Η ΩπΑ!!

Το σύνθημα των κατσικομούτσουνων καρναβαλιστών παιανίζει τζουγκρανώντας τους δρόμους. Κλαίουσες σερπαντίνες και τρούφες κομφετί γεμίζουν τα λιβάδια. Νεαρές λυρίες αισθανόμενες ότι ήρθε η ώρα αντανακλούν σε νεαρούς λυρίους. Παραμένω σε κατάσταση αφρονίας και περιμένω να επιστρέψουν οι σκέψεις που έστειλα αρχάς φθινοπώρου στο μαγικό υπερκέραν.

Την ξέρετε την ιστορία;

….;

Όχι; Ε τότε να σας την πω! Ή μάλλον να μην πω τίποτα. Θα είναι η πρώτη φορά που η ιστορία θα μεταδοθεί με φαντασιοκύματα. Θα κάνω παύση ολίγων λεπτών κι εσείς θα φανταστείτε την ιστορία. Αμέσως μετά θα την πείτε και σε μένα. Θέλω να ξέρω μια ιστορία και να κάνω ιστορίες με όσους θέλουν να την ακούσουν δημιουργώντας κι εγώ λίγη ιστορία. Έτσι Όταν μελλοντικά αναφέρονται σε μένα, θα ξέρουν ότι έχω κι εγώ ιστορία κι ότι δεν πέρασα τη ζωή μου καπνιζόμενος εις τους καφενέδας

απρακτώς πινόντας αψένδια και ρόμια. Το ότι την ιστορ’ έα μου την έχετε πει εσείς δε θα ενδιαφ’ερει κανείς (απ’ τον άλλον)

Βγαίνω

Πάω στην π[λατεία να μιλήσω στα χτεσινά αγάλματα. Στα ναρκισιστικά παιδιά που τρέφονται από λαμέ εικόνες και παραδίδονται στην αχανή έρημο του πτηνού. Κατεβαίνω τις σκάλες βλέποντας τα να σέρνονται κοιτώντας τις μούρες τους στον καθρέφτη. Σκέφτομαι πως η κοινωνία μας πρέπει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στον Αντιναρκισιστικό αγώνα. Χάνονται τα παιδιά μας! Τι κάνει το κράμπος;

Χα! Τι όμορφη που είναι αυτή η εσοχή!