Κειμενάκι απιδάκι - Καλοκαίρι παράξενο. - Υπέροχη θέα - Ιούνιος 08

Κειμενάκι απιδάκι

(μετά από μάχη με το «σαν παιδάκι» νίκησε και εμφανίζεται εμπρός σου)

περπατάει στα μάτια μου, ξημέρωμα και χαχανίζεται με την ομορφιά που του ‘δωσε το Θείο. Καταναλώνει μάτια πελάτες και καταναλώνεται απ’ αυτά. Ίδιο με τα λουλούδια και τα τρυφερά μπουτάκια στα σκαμπό των υπαίθριων καφέ. Το αεράκι εκλείπει στο κουτί, περισσεύει όμως στα σχόλια.

Καλοκαίρι παράξενο.

(μετά από μάχη με το «απόμακρο» κέρδισε. Αν και πολλοί λένε ότι η νίκη ήτο Πύρρειος γιατί χρεώθηκε γρήγορο χρόνο στην αιωνιότητα.)

Οι ώρες ζεσταίνονται και ρέουν πιο γρήγορα. Κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω απ’ τα κεφάλια μας και ζουζουνίζουν τ’ αυτιά μας, σαν κάτι να θέλουν να πουν. Τα τραγούδια των Ολύμπιανς, έχουν σταματήσει να θυμίζουν καλοκαιρινά φιλιά και τα νυσταλέα , λειωμένα παγωτά του Πατσιέντσα, ξένοιαστα καλοκαίρια στις εξοχές.

Υπέροχη θέα

(μετά από μάχη με τη Θεά, νίκησε και απλώνεται μπροστά μου, στο καινούργιο σπίτι )

στα πόδια μου, στα μάτια μου. Με πεύκα δεξιά, και κάτω στις ρίζες του Παγγαίου, ένα χωριό.

Ιούνιος 08

(Μετά από μάχη με προηγούμενους Ιούνηδες, αλλά και με το Μάη 08 νίκησε τελικά. Και βαφτίζοντας το χρόνο που ρέει, με τ’ όνομά του, γελάει πίσω απ’ τις πλάτες μας · που θεωρούμε πως ο χρόνος είναι δικός μας και μάλιστα πως τον κάνουμε ό,τι θέλουμε. ΧΑΑΑΧΑΧΑ)

Αυτά που λες Μαρία

Και πόσα ακόμα…