Λεπτομέρια από "Εγκεφαλικές διεργασίες μπροστά σ' έναν υπερφωτισμένο και θολό Μοντιλιάνι"

27

27 ή μήπως 278 ή καλύτερα 27808 να δίνει πλήρως το στίγμα του χρόνου;

Τα Δάχτυλα μου όλο και περισσότερο άκαμπτα, όλο και περισσότερο χοντρά μπερδεύουν τα γράμματα στο πληκτρολόγιο και κάθε τόσο συναντώ μπρος μου αριστουργηματικά λάθη που αδυνατώ να συντηρήσω στη μνήμη μου, έτοιμα προς κάθε μεταφορά και χρήση.

Παρ’ όλα αυτά διασκεδάζω

Με τον ήχο που κάνουν κάποια απ’ τα δάχτυλα στα πλήκτρα και είναι κάποτε ισχυρότερος, δίνοντας μια διακύμανση σχεδόν μουσική στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Τόσο ιδιαίτερη που θα τη ζήλευε ακόμη κι ο αγαπημένος των, ποσοστών επί τοις εκατό, δημάρχων της περιφέρειας, ρυθμουργός Νίκος Τουλιάτος.

Με την σφήκα που νομίζει πως στο σίδερο θα κάνει φωλιά και μεταφέρει, εις μάτην, υλικά να γεμίσει τις τρύπες του.

Με το χωριό που στο βάθος αχνίζει τη χτεσινή υγρασία και ομιχλίζει τις σκέπες του, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά, πως η μεγαλύτερη αντίσταση είναι πριν την παράδοση. Πολύχρωμο παλ πούσι, πριν την ισοπεδωτική επιδρομή του ήλιου.

Με τις κορδέλες απέναντι στον πίνακα, που αρκεί λίγο αεράκι να τις κάνει να χορεύουν μανιασμένα.

Με το φρουλάτο που γίνεται πιο γλυκό, όσο πιο ώριμη είν’ η μπανάνα. Ώριμο, ώριμα γλυκό ή ακόμη και γλυκά ώριμο. Γλύτωσε στο παρατσάκ την ασχήμια του γερασμένα σάπιου, του γκρινιάρικα απόλυτου, της χαζομάρας, όσων πέρασε η ζωή δίπλα τους κι έμειναν να κοιτάζουν την πλάτη της, χωρίς ακόμη να συνειδητοποιούν πως αυτό που έφυγε ανεπιστρεπτί, είναι ότι δε γέλασαν και δεν ερωτεύτηκαν.

Με τα φράγματα και τις γέφυρες που περιμένουν καρτερικά στον κάμπο να τα δεις Κι όταν αυτό συμβεί σου προσφέρουν δροσιά και λιλά αλογάκια της Παναγιάς.

Μ ε τις Κυριακές που μοιάζουν νιοφυτεμένα κλαριά. Ξεκινούν γεμάτα ζωντάνια και φως. Τα περισσότερα θα μαραθούν και θα χαθούν άδοξα στο χρόνο κι άλλα θα φυτρώσουν και θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μας. Κυριακές πίσω απ’ τις κουρτίνες, με αναμετάδοση και διαφημίσεις Άσσος Φίλτρο

Άσσος Φίλτρο

Άσσος Φίλτρο

Άσσος Φίλτρο

vac fra

του Lionel Labeyrie

15 Ιουλίου 2008 - Tags: Φράση Παράδοξο Επιστροφή Ποίημα

Η φράση «όλες οι σιωπές του κόσμου» γυρνάει στο μυαλό μου εδώ και μέρες.

Σκέφτομαι μ’ αυτήν να ξεκινάει τραγούδι και παράξενα δένει μ’ όλα τα είδη που μου ‘ρχονται στο μυαλό. Δεν αναζητώ την προέλευση της όπως επίσης και την εξήγηση του παρακάτω γεγονότος.

Σήμερα το πρωί είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν σε μια γωνιά ενός δρόμου και στην άλλη ήταν πολύς κόσμος μαζεμένος. Ξάφνου σε μια αντάρα το πλήθος σκορπάει από δω κι από κει. Ρωτάω, να μάθω τι έγινε; Και μου απαντούν πως έγινε σεισμός. Πριν από λίγο άκουσα στις ειδήσεις ότι εκείνη την ώρα περίπου (6-7 τω πρωί) έγινε δυνατός σεισμός 6,3 Ρίχτερ στη Ρόδο....

Χτες γύρισα στη Δράμα και η γεύση των παλιών μελαγχολικών καλοκαιριών σ’ αυτή την πόλη, εξακολουθεί.

Το μέλλον είναι τόσο θολό που έχω σταματήσει κάθε προσπάθεια να ανιχνεύσω τι κρύβεται πίσω απ’ την κουρτίνα. Το αφήνω στη Laurie Anderson και βάζω τα μάτια μου στις ποιητικές τρύπες που έχει ανοίξει.

It was a large room.

full of people.

all kinds.

and they had all arrived at the same buidling at more or less the same time.

and they were all free.

and they were all asking themselves the same question:

what is behind that curtain?

you were born. and so you ‘re free.

so happy birthday.