Καλό Καλοκαίρι!

Έχω φτιάξει πολλά χάρτινα καράβια. Κάποτε μου είχε γίνει μανία. Ό,τι χαρτί έβρισκα το τσαλάκωνα και το ‘κανα καράβι. Κανένα όμως δεν έπλευσε όπως έπρεπε. Ίσως γιατί κανένα δεν ήταν ζυγιασμένο. Όλα μπάτερναν και πέφτανε. Και μετά από λίγο βουλιάζανε. Το ήξερα βέβαια ότι θα συμβεί, όταν τα έριχνα με προσοχή στο νερό. Οπότε δε μου ‘μεινε ούτε στεναχώρια, ούτε κανά μυστήριο απωθημένο να με τυραννάει. Έτσι, φέρνω ξένοιαστα στο νου μου τα καραβάκια που θυμάμαι και δε ζηλεύω τα πλωτά στους κήπους του Λουξεμβούργου. Γιατί απλά δεν έχουν καμιά σχέση με τα χειροτεχνικά καραβάκια μου, ούτε φυσικά με τις ιδιότητες που καμιά φορά τους έδινα. Ιδιότητες τέτοιες που τα κάνουν να κολλάνε στο μέσα μέρος της φόδρας στα παλιά σακάκια και να μου φέρνουν όταν τα πετυχαίνω, χίλια μύρια πράματα.

Πριν από λίγο, σ’ ένα σάιτ, είδα ένα ζωγραφισμένο καραβάκι και με γέμισε καλοκαίρι. Κι είπα μ’ ένα καραβάκι να σας ευχηθώ:

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!