Τι κάνεις - Καλά Ένα κείμενο για τη λεπτότητα των συναναστροφών την εποχή των media

Τα νέα μου είναι πάρα πολλά. Αλλά δε θα σας πω ούτε ένα. Οι λόγοι γι’ αυτή μου τη μη πράξη είναι πολλοί. Ας πούμε, γιατί αν και ενδιαφερόμαστε για κάποιους ανθρώπους γύρω μας, τα όρια της συναισθησίας, λόγω φύσης, είναι αυστηρά περιορισμένα. Οπότε, τα νέα μου θα ακουστούν σα νέα στις ειδήσεις. Όχι τόσο μακρινά όσο λοιμοί και καταποντισμοί στην Ασία, αλλά σαν τραχτέρ που έπεσε σε αφύλαχτο αγροτικό κανάλι, χωρίς κανείς να πάθει τίποτα.

Τι κάνεις;

Καλά

χωρίς κανένα σημείο στίξης, που να ενισχύει ή να αποδυναμώνει τη λέξη

Η ποσότητα της πληροφορίας που δεχόμαστε, αλλά και έχουμε τη δυνατότητα να δεχτούμε καθημερινά, είναι τόσο μεγάλη που συμψηφιζόμενα μ’ αυτήν τα νέα κάποιων γνωστών μας ανθρώπων, κοντινών ή μακρινών, εξασθενούν τόσο που για να περάσουν ως σημαντικά μέσα μας, πρέπει να έχουν τόσο δυνατό μήνυμα, ώστε να καταφέρουν να επιπλεύσουν στον ανταγωνισμό.

Η ερώτηση «τι κάνεις;» αν δεν έχει σκοπό ελέγχου, ξεκινάει μια περίεργη κοινωνική διαδικασία. Παραβλέποντας το κοινωνικό τυπικό της χαιρετούρας και ανοίγοντας το κεφάλαιο «ενδιαφέρον για τον δίπλα» βλέπουμε ν’ ανοίγονται μπροστά μας πολλοί δρόμοι, τόσο περιπλεγμένοι μάλιστα που κάποτε η όψη τους ίσως και να φοβίζει (αγοραφοβία).

Ως υπόθεση εργασίας δημιουργούμε ένα πλάνο με δύο μύτες. Δύο πρόσωπα προφίλ στο ίδιο καρέ. Κι αρχίζουμε να βάζουμε συννεφάκια.

Τι κάνεις;

Τι να κάνεις ρε φουκαρά κι εσύ, από τότε που …..

Κι αρχίζει ένας εσωτερικός μονόλογος στον οποίο συνυπάρχουν τα δεδομένα απ’ τη ζωή και το έργο του αποδέκτη της ερώτησης, με την άποψή μας γι’ αυτά.

Καλά

σκέτα ή με σάλτσα, γεμάτα ή άδεια.

Η συνέχεια όμως, η επεξήγηση του «καλά», όταν δεν είναι ήδη γνωστή π.χ κέρδισα το λόττο, κρύβει πολύ δουλειά πίσω της. Πρέπει να είναι τέτοια ώστε να εξηγεί χωρίς να δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς στον συνομιλητή. Πρέπει να σέβεται δηλαδή τον κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο, οι κοινωνικές ερωταπαντήσεις όταν δεν είναι τυπικές, πρέπει να είναι λιτές, περιεκτικές, χωρίς υπεροπτικούς φαμφαρονισμούς, αλλά και χωρίς να προδίδουν κρυψίνοια ή ωφελιμισμό.

Επανερχόμενος στον πρόλογο, μετά τόσες κουβέντες, θα υποχωρήσω:

Τα νέα μου είναι πάρα πολλά. Αλλά τελικά θα σας πω ένα:

Είμαι Καλά!