Οίστρος - Μια μυΐγα

Ατελής λαογραφική μελέτη καλών προθέσεων


Ο οίστρος είναι μια περίεργη μυΐγα που τσιμπάει τα ζώα κι αυτά δαιμονίζονται και κάνουν σαν τρελά. Κατά καιρούς πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως του λόγου, προσπάθησαν να την εξωραΐσουν, αλλά αυτή σε πείσμα όλων παρέμεινε μυΐγα.
Με το ανθρώπινο είδος, συνήθως, δεν έρχεται σε επαφή. Ίσως γιατί σ' αυτό και στη μεγαλοσύνη του, δε βρίσκει τίποτα που ν' αξίζει. Προτιμά τα ζώα. Περηφάνια παίρνει απ' τα άλογα, υπομονή κι εργατικότητα απ' τα μουλάρια και τα γαϊδούρια.
Για να μη μιλήσω για τα γελάδια και τα βόδια, που παραμένουν απαράμιλλοι συλλέκτες αρετών.
Ως μυΐγα, πετάει. Ούτε περπατάει ούτε «έρπεται». Συνεπώς το πρόβλημα είναι δικό μας, ίσως και των μη ιπτάμενων ζώων. Γιατί αυτή αν χρειαστεί να βαδίσει, το μπορεί και μάλιστα αυτόνομα, ενώ εμείς για να πετάξουμε χρειαζόμαστε την υποβοήθηση μηχανών.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στις αρετές που υπολείπονται στο ζωντανό, γιατί είμαι της άποψης ότι κάθε τι που καταγράφεται, χάνει ένα κομμάτι του, ίσως το πιο ζωτικό, τη μοναδικότητά του. Ο λόγος είναι ότι απ' τη στιγμή που καταγράφεται, μπορεί να ανατυπωθεί, και το χειρότερο, ως εκ τούτου να μελετηθεί.
Εδώ θα μπορούσε κάποιος να με ρωτήσει εύλογα:
Μα καλά τι προτείνεις δηλαδή; Πίστευε και μη ερεύνα ;
Είναι ακριβώς η στιγμή που ξυρισμένος, κουρεμένος και με το καλό μου πουκάμισο σιδερωμένο, θα απαντήσω δυνατά :
Όχι ! Απλώς αν δεν αγαπάς, οπότε δεν (ανα)παράγεις, αλλά προάγεις,
ΑΡΑΞΕ ΣΤΑ ΚΙΛΑ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΣΕ ΠΑΙΡΝΕΙ

Στα κράτη της Αφρικής, όπως και στην Ανατολή του Νότου, οι άνθρωποι, μυστήριο πώς, έχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια, ένα σταθερό βάδισμα προς το εσωτερικό διάστημα (inner space). Αυτό, εμείς οι κοντινοί τους ανατολικοί, δε μπορέσαμε να το αποχτήσουμε. Πόσο μάλλον οι δυτικοί. Έτσι, ορμώμενοι κυρίως από φθόνο, τους χαρακτηρίζουμε ως μυστικιστές, μυστήριους, μυστακοφόρους, μισθοφόρους, μισάνθρωπους και άλλα τινά μίς, μύς ακόμη και μής. Αυτοί λοιπόν, οι μπροστάρηδες, διανοητικά αλλά και ψυχοψαχτικά, συγκάτοικοί μας, είναι συν τοις άλλοις και εφευρέτες ενός καταπληκτικού μυϊγοδιώχτη ευρείας χρήσεως. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως και προς διαφήμισιν της ανωτερότητάς τους, είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω ότι το εν λόγω εργαλείο ουδεμία σχέση έχει με την ημέτερη δολοφονική και κακιά μυϊγοσκοτώστρα . Αποτελείται από ένα στέλεχος σκληρό, από δέρμα τυλιγμένο, ενίοτε δε από ξύλο, το οποίο χρησιμοποιείται ως χερούλι και από λεπτές δεσμίδες δέρματος ή σχοινιού, οι οποίες εκτείνονται αναλόγως την περίπτωση έως 50 εκατοστά του μέτρου.
Ως εργαλείο καθημερινής χρήσεως, είναι μεγάλης σπουδαιότητος. Γιατί στα ζεστά κλίματα, ελλείψει χειμερινής αποστείρωσης οι μυΐγες και ως εκ τούτου οι οίστροι, αναπτύσσονται σε πολυπληθείς, δυνάμει νοσογόνες, αποικίες ...

Η μελέτη μπορεί να συνεχιστεί με αναφορά στην ουρά των αλόγων και την ομοιότητά τους με το μυϊγοδιώχτη, αλλά και με την χρήση του ως μαστιγίου απ' τους απολίτιστους.
Μπορεί να γίνει σύγκριση πολιτισμών Ανατολής - Δύσης και παράθεση διάφορων θέσεων και αντιθέσεων... Μπορεί να γίνει παράθεση μελετών και στοιχείων, που να αποδεικνύουν το ένα ή το άλλο, ανάλογα με την πορεία που θέλουμε να δώσουμε. Γιατί, ως γνωστόν, υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα, για τα πάντα. Μπορεί να γίνει αναφορά στη διαφορετική αντιμετώπιση της λαϊκής γνώσης απ' τους πολίτες κι απ' την εξουσία Μπορεί επίσης, προκειμένου να γράφουμε, να γίνει το ένα, το άλλο ή ακόμα και το παραάλλο. Δε θα γίνει όμως !
Το ημιοτιδήποτε αυτό κείμενο το αφιερώνω με εκτίμηση στον κύριο Ηλία Πετρόπουλο