O καφές πικρός. Σιγοτραγουδάει κάτι που με λίγη καλή θέληση θα μπορούσε να μοιάζει με όνειρο αερικού τη στιγμή που σου γνέφει να σωπάσεις.
Χουουουτ εσύύύ
Η ατμόσφαιρα στον περιστερώνα ελλείψει συντηρητικών ταχυδρομεί στα αισθητήρια μας κάτι που σημαίνει σίγουρα "Οι μπαμπάδες σου πολλά απ' όσα εσύ βλέπεις βρωμιά θα τα νοιώθαν ευλογία!"
Πα'Νω στις λέξεις κάθονται οι διανοούμενοι και δεν τις αφήνουν ν' ανασάνουν. Τις φορτίζουν και τις αμολούν στους δρόμους έτοιμες να σου προσφέρουν τόσα ασφυκτικά νοήματα που σε κάνουν να φοβάσαι (Ποιό είναι το χρώμα του φόβου;).
Τα γένια μεγαλώσανε και πήραν το δρόμο για τα συμπεράσματα. Ψηλά στην κορφή του βουνού. Μαζί με τους ερημίτες ζηλωτές και τους ανεμόμυλους.
Ζηλωτές
Μαχητές
Ανεμόμυλοι
...
Κι ο Δον Κιχώτης είχε γκρίζα γένια σκέφτεσαι και παρηγοριέσαι.
Είχε γκρίζα όντως; Αναρωτιέσαι. Κι αρχίζει πάλι το μαγκανοπήγαδο ν' ανεβάζει απορίες παραφουσκωμένες με ενοχές.
Χρώματα Χρώματα Πάρτε με μαζί σας σ' ένα ατέλειωτο φλούο νέον τριπ, γεμάτο αγαπημένες διαδρομές μέσα από παράθυρα παλιών αναγνωστικών.
Μυρωδιά από φρεσκοκομμένη καστανιά. Πάνω στη δαμασκηνιά με τις τσέπες γεμάτες Μύγδαλα!!! 
Και στον ύπνο σου τα μοτοράκια απ' τις βάρκες που πάν στα Γαβριάδια χαμένα σε κάποιο ηλιοβασίλεμα σπασμένο στα γυαλιά. Κι οι μελωδίες απ' τον Μπάρμπα Παντελή. Πότε θα φάμε ρόδια;
Το καράβι σμπρώχνει τις σκέψεις να τις περάσει. Να μπει μπροστά απ' αυτές να φτάσει πρώτο στα εισιτήρια. Κι όταν αντικρύσει την επιγραφή ΤΑΜΕΙΟΝ ζητάει συγγνώμη και αποχωρεί.
Δεν ήμουνα για δω!
Μαλακία μου!
Πως βρέθηκα εδώ;
Εγώ γι αλλού πήγαινα.
Κι ύστερα έρχονται οι ζωγραφισμένες πέτρες. Κάθε μια και μια ιστορία.
Εδώ είμαι με το ... στο ... Θυμάσαι; Κι εδώ στο.. που ..
ΩΧ! 8 η ώρα! Νυχτώνει σε λίγο. Φεύγω ΓΕΙΑ! Έχω να ποτίσω το μπαχτσέ!
