Παρά 3, χαϊκού

Εκατομμύρια λαϊκά τραγούδια πολιορκούν το μυαλό μου και με οδηγούν σε δρόμους πλακόστρωτους με γεράνια και βασιλικούς. Κάνω να ξεφύγω και ανακαλύπτω πως είμαι δεμένος σε παραδόσεις χιλιετηρίδων.
Απογοητεύομαι κι ανοίγω το ραδιόφωνο.
Οι διαφημίσεις του Τζάμπο οδηγούν το χέρι μου στο οφ και το ξανακλείνουν. Σκέφτομαι πως δε θα ‘ταν άσχημη ιδέα να δημιουργηθεί μια Κίνηση για την Κατάργηση των Διαφημίσεων των Τζάμπο.

Διαβάζω στο χαρτί που χρησιμοποιώ ως υποποντίκιο:
Πάντα υπάρχει κάποιος
να κορνάρει κάτω απ’ την πόρτα σου

Παρά 3, χαϊκού.
Α! ωραίος τίτλος!

Στα όρια του κρατήρα
Σκιές νέμονται την πανσέληνο (Παρά 2 χαϊκού)
Δε νοιάζονται για το χρώμα
Τους αρκεί το θολό της εικόνας.
Λεύτεροι σαν σκιές
πετούν στον φεγγαρόδρομο
και χάνονται.

Στη σκηνή
ο μουσικός συμπαραστέκεται στα όργανα του
Κάποιος πρέπει να τα ρωτήσει αν θέλουν να παίξουν
Κοιτάζει τα βράχια και συμπάσχει
Χαϊδεύει τη στιγμή που έφυγε
Κι αυτή του αφήνει ένα ροζ αιωρούμενο αντικείμενο.
Ίσως να ‘ναι φιλί. Ίσως και φέιγ βολάν απ’ τη συναυλία που δε θα γίνει

Ο βράχος στη γωνιά κοιτάζει με νόημα και σιγοψιθυρίζει όλα όσα του ‘παν οι Ζντρίγες, όταν προσπαθούσαν να του πάρουν με γητειές τη μιλιά αλλά κι όσα σκέφτονταν όταν χόρευαν ημίγυμνες μπροστά του.

Κάποιοι λεν πως όλοι αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ
Κάποιοι άλλοι πως το μυαλό παίζει άσχημα παιχνίδια τον Αύγουστο

Εγώ όμως τα είδα όλα αυτά και τα ‘ζησα.
ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΑΡΙΑ !!!