ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Το λαμπατέρ προσθέτει περισσότερη ζέστη στο ζεστό γραφείο θυμίζοντας μου παράλληλα ότι ποτέ η ζέστη στην επαρχία δεν είναι αρκετή για να δημιουργήσει τη δυσφορία της μεγαλούπολης.
Στο διαδίκτυο χαμός από επιστολές στις εφημερίδες, κείμενα στα μπλογκ και στις μέιλινγκ λιστ, φωνές απελπισίας στα φόρουμ τα τσατ ρουμ και το μέσαντζερ κι όλα φαντάζουν Γαμώτο! Τόσο ανίσχυρα!!! Τόσο μικρά κι αδύναμα μπροστά στα συμφέροντα που διακονούν οι κυβερνώντες μας. Κι είναι τόσο υποκριτικά τα δάκρυά τους, όταν ξέρεις ότι όταν υφαρπάξουν την ψήφο σου, η επόμενη κίνηση τους θα είναι να ανοίξουν το κροκοδείλιο στόμα τους και να κατασπαράξουν ότι έχει απομείνει απ’ την έρμη ζωή σου. Ό,τι απ’ το μυαλό σου δεν κατόρθωσαν ακόμη να θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Όσο απ’ το χρόνο σου δεν έχουν ακόμη προεξοφλήσει. Όποια απ’ τα όνειρά σου δεν έχουν ακόμη υπαγορέψει.
Απ’ την άλλη ζεις καθημερινά την εκδίκηση των μικροαστών σ’ ότι τους υπενθυμίζει ό, τι αυτό που νομίζουν για ζωή είναι ένας καθημερινός προδιαγεγραμμένος θάνατος. Μια πορεία σε ένα κενοτάφιο στο τέλος μιας μηδενικής ζωής.
Η στεναχώρια και το ενδιαφέρον του άνδρα για τις καταστροφές σταματάει μπροστά στο δελτίο του στοιχήματος και της γυναίκας στα δελτία του σταρ (μια ανάσα βρε παιδί μου! Μαύρισε το μάτι μας με τόση φωτιά!)
Η φιλοσοφία παντού και πάντα η ίδια. Μια πιθαμή απ’ τον κώλο μας κι ας είναι όπου θέλει!
Σβήνω το πορτατίφ κι αφουγκράζομαι τη νύχτα. Έχει μέχρι και τριζόνια!!! Κάποιοι από δίπλα φωνάζουν Γκόόόλλ!! Ο Ένιο Μορικόνε ταιριάζει τέλεια με το σκοτάδι.
Η φωτιά στην Ελευθερούπολη δεν έφτασε ακόμη στην πόλη μας. Κάποιος άκουσε ότι κάπου κοντά στο Πράβι πήρε φωτιά, αλλά τίποτα το σπουδαίο. Και μετά συζήτηση για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που άρχισαν εδώ και δώσαν νόημα στη ζωή μας.
Κι η Πελοπόννησος;
Κι η Εύβοια;
Ας τους μωρέ τους χαμουτζήδες! Τους πληρώναμε εκατό χρόνια, θα τους πληρώνουμε άλλα τόσα. Και μετά θα μας πιπιλίζουν την καραμέλα ότι το κράτος δεν έχει λεφτά και Δώσε και Δώσε. Δεν τα ξέρεις τώρα! Σώσε την πάρτη σου, κοίτα τον εαυτούλη σου και στάχτη και μπούρμπερη όλα τ’ άλλα! Εμείς θα σώσουμε τον κόσμο;
Σηκώνομαι παίρνω το σπρέι κι ετοιμάζομαι. Στο μυαλό μου τα συνθήματα έτοιμα:
ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Αύριο Μαρία ξημερώνει άλλη μέρα. Θα ‘θελα να ‘ναι διαφορετική. ΚΑΛΥΤΕΡΗ