Κυριακή απόγευμα

Δυο δεκαοχτούρες κουνιούνται σε μια καπνιστή κεραία.

Καπνίζονται απ’ την παρακείμενη καμινάδα και κουνιούνται.

Έφυγε η μία. Να! Έφυγε κι η άλλη.

Έμεινε ο καπνός να ντουμανιάζει την κεραία και να δίνει ένα γκρίζο ανοιχτό χρώμα στο βαθυπράσινο δασάκι.

Στο βάθος χωριουδάκια ζωγραφισμένα στο πράσινο της Άνοιξης.

Πίσω το Παγγαίο χιονισμένο, εποπτεύει τα δρώμενα, προσπαθώντας να ανιχνεύσει το εαρινό μέλλον του κάμπου.

Σταχτιά Χαρούμενα Πουλιά, Κεραμιδένιες Σκέπες, Πράσινα Λιβάδια.

Αλλά η Κυριακή απόγευμα Εκεί! δεν αλλάζει.

Στις εποχές, στα χρόνια, πάντα ίδια.

Κυριακή απόγευμα.