Πρωινό συννεφιασμένο. Έχω καμιά ώρα ακόμη, μέχρι να φύγω. Ο χαρούμενος Σερραίος από απέναντι φώναξε: Είμαι Πανσεραϊκούλης και μόλις τελείωσα! μπερδεύοντας χαρούμενα την καλλίπυγο τηλεοπτική τιποτούλα, με την επιτυχία του Πανσερραϊκού στον αγώνα κυπέλου με τον Παναθηναϊκό.
Η μυρωδιά του Ελληνικού καφέ και η παρέα πρωινιάτικα με την οθόνη, μου φέρνει στο μυαλό τα θλιβερά πρωινά στο εργοστάσιο. Τίποτα επί τίποτα και θα μπορούσε να βγάζει τίποτα, αν δεν είχε τόσα θλιβερά αποτέλεσματα.
Νοιώθω σαν χαρακτήρας της ταινίας «Ήρεμο Χάος» του Μορέττι. Περαστικός, μοναχικός, χωρίς ιδιαίτερη βαρύτητα στην εξέλιξη της ιστορίας που περιγράφει η ταινία.
Τώρα μου ‘ρθε σα φλας στο μυαλό, ότι το πρακτορείο Χαλκιδικής έχει πάει στον περιφερειακό Θεσσαλονίκης εδώ και πόσα χρόνια, και δεν το έχω επισκεφθεί ποτέ. Αλλάζουν τα πράματα. Κάποτε ήταν δεύτερο σπίτι μου, και σ’ ότι έγραφα, κάπου υπήρχε κι αυτό. Τώρα, απ’ την Καρακάση πού ήταν, έχει αλλάξει δυο στέκια κι εγώ σ’ αυτά δεν έχω ζήσει ούτε μια σημαντική στιγμή.
Άρχισε να ψιχαλίζει, με καιρό βορινό. Αλλά δεν κάνει κρύο. Μέχρι πριν από λίγο, που έφερε ο αέρας μια βρώμα από πετρέλαιο κάποιου καυστήρα, είχα το παράθυρο ανοιχτό.
Κοιτάζω τα γύρω σπίτια. Πρώην προσφυγικές δροσερές το καλοκαίρι και ζεστές το χειμώνα μονοκατοικίες, που έγιναν τριώροφα κουτιά, με ενοικιαζόμενα δωμάτια, γεμάτα εϊρκοντίσιον.
Νέα Χηλή, Πέμπτη 5 Μαρτίου, 9 το πρωί.
Αυτά που λες Μαρία !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου