Ημερολόγιο κάτω στρώματος ημέρα 2η

Το ταβάνι έχει χάρτες και η λάμπα προβάλει σαν ηφαίστειο, γεμάτο φως και φωτιά.

Τα Μαγιάτικα απογεύματα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Είναι τόσο φορτισμένα με οτιδήποτε που σε κάθε σκέψη κολλάν μια άλλη και καπάκι τη βάφουν με χίλια χρώματα και της βάζουν μουσική. Ναι έτσι γίνεται. Κατέβασα το Alice’s Restaurant και αγόρασα έναν κρύο εσπρέσο σε ντενεκεδάκι. Κλείστηκα στο σπίτι κατέβασα τα στόρια και στο απομεσήμερο άρχισα να μεταμορφώνομαι αρχικά σε κάβουρα απ’ το «Κανικόσεν» και αμέσως μετά σε Ζντρίγα στο παλιό χωριό και σιγά σιγά σε παιδί στο Στρατώνι που άκουγε τη βάρδια να περνάει και ταξίδευε μαζί της μέχρι που κοιμότανε. Τι ταξίδια και κείνα! με Μυρωδιά από θειάφι και ψωμί κουλούρα.

Κάποτε πρέπει να τελειώσει αυτό το πανηγύρι με τα Μαγιάτικα απογέματα. Αλλά αν τελειώσει την έβαψα! όταν τελειώσει, πάει! Πάει!

Το βιβλιάριο του ΙΚΑ με κοιτάει χαμογελώντας και μου ψιθυρίζει πως «όλα κάποτε τελειώνουν». Ναι, το ξέρω. Όπως το ξέρουν κι όλα αυτά τα καλώδια που εξυπηρετούσαν ένα σωρό δουλειές, τη χρονιά που πέρασε στον Έβρο.

Αυτά που λες Μαρία! και το βίντεο δωράκι