Στο μπαλκόνι χορεύουν τρελά, σαν τρελά, πολύχρωμα ρούχα, δίνοντας έναν τόνο αισιοδοξίας και χαράς στο προσωπικό μπαλόνι.
Οι κορυφογραμμές χάνονται στη μουντάδα του κάμπου, σκονισμένες απ’ την υγρασία των τελευταίων ημερών.
Κάνει ζέστα! Και νεανικές καρδιές, ασουλούπωτες, τσαλακώνονται σε ανοιξιάτικους έρωτες. Μαθαίνουν πως την επόμενη φορά πρέπει να ‘ναι πιο προσεχτικές. Κενό γράμμα όμως, αυτή η εμπειρία τους.
Το μεγαλύτερο μέρος της Άνοιξης έχει μπει στις βαλίτσες με τα μάλλινα κι ό,τι απόμεινε συνοδεύει τα χαλιά στους καταρράχτες. Αυτό που βγαίνει απ’ τις ταχτοποιημένες βαλίτσες, για να χωρέσει η Άνοιξη, είναι το κουτί με τις επικίνδυνες ασθένειες του νου και της ψυχής. Και μια μια οι ευαίσθητες κι αδύναμες καρδιές παίρνουν το δρόμο για τα θεραπευτήρια της μοναξιάς.
Μελαγχολώ όταν αδειάζουν τα καθίσματα.
3 σχόλια:
και τα ειπες ολα..
σαλουδοος!
Γεια σου γειτόνισσα!
Έλαβα το 42 και ευχαριστώ πολύ. Ναι, κάνει ζέστα...
Δημοσίευση σχολίου