Πάει η γρίπη ξεχάστηκε! Πάει ο κίνδυνος Πανδημίας, πέρασε! Η οθόνη της μεγάλης μας δασκάλας γέμισε με Αδηφάγες Φωτιές, Πύρινα Μέτωπα, Πύρινες Λαίλαπες, Πυροσβέστες και ο,τι κιτρινοκόκκινο φωτίζει τη νύχτα και «γράφει» με αποτρόπαιο κοντράστ στους καναπέδες της επικράτειας. Όλοι γίναμε ειδικοί στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και αποχτήσαμε γνώμη και γι’ αυτό το θέμα, όπως ακριβώς πριν από λίγο ήμασταν μικροβιολόγοι με ειδίκευση στους ιούς. Τα τηλεοπτικά αλλά και τα κανονικά καφενεία, γέμισαν με ηθικολόγους που μεταξύ καφέ και τηλεοπτικής ψήφου, εκφράζανε τον αποτροπιασμό τους με τον ίδιο τρόπο που τον εκφράζουν για τις εκατόμβες στην άσφαλτο ή για την καταστροφή του περιβάλλοντος ή ακόμη και για τους νεαρούς που ξυλοκοπούνται ενίοτε μέχρι θανάτου απ’ τους πορτιέρηδες των νυχτερινών κέντρων.
Βγαίνει λοιπόν ο καθένας μας και σύμφωνα με τη μακραίωνη παράδοση των ανατολίτικων καφενείων, αμολάει το μακρύ του και το κοντό του και λογαριασμό δε δίνει. Γιατί αν έδινε λογαριασμό, τα πράματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Αν για παράδειγμα, υπήρχε μια ενδελεχής κοινωνική μνήμη, διαθέσιμη στον καθένα, για διασταύρωση των πρώην με τα νυν λεγόμενα, τότε θα βουτούσαμε για τα καλά τη γλώσσα στο μυαλό μας πριν εκστομίσουμε οτιδήποτε.
Τότε ο πολιτικός κι ο δημοσιογράφος που κλαίνε για όσα θαυμαστά συμβαίνουν απ’ την «ασφάλεια» των νυχτομάγαζων θα έπρεπε να απολογηθούν δημόσια για τα κλειστά κλαμπ στα οποία συχνάζουν. Οι τηλεοπτικοί τιμητές της ανθρώπινης ζωής, πολιτικοί και μη, θα έπρεπε να ελεγχθούν ισχυρότατα απ’ τους υποστηριχτές τους, για ολιγωρία στους ελέγχους των οδικών έργων για να μην πω για συνέργεια σε δολοφονία. Γιατί όταν ο εργολάβος πρέπει να πληρώσει απ’ το συμφωνηθέν ποσό για το έργο και προμήθειες στους πολιτικούς υπεύθυνους, δεν θα ελαττώσει το κέρδος του, αλλά την ποιότητα κατασκευής. Όσο για την καταστροφή του περιβάλλοντος, δε χρειάζεται να ανατρέξουμε στα όλο και περισσότερα Δασοκτόνα παράθυρα της νομοθεσίας, ένας απλός έλεγχος των περιβαλλοντικών μελετών και των υπογραφών που τις νομιμοποιούν θα έριχνε τόσο φως που σίγουρα θα ήταν επώδυνο έως θανατηφόρο για τους βρικόλακες της δημόσιας ζωής.
Όμως, ποιοι είναι όλοι αυτοί που στηρίζουν και αναπαράγουν όλο αυτό το σάπιο καθεστώς; Οι πολιτικοί μας; Οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές μας; Οι «βαρόνοι» του τύπου και οι συχνά συνονόματοί τους, εργολάβοι δημοσίων έργων; ΝΑΙ! ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ! Κι αν υποθέσουμε πως μπορεί να συνυπάρξουν δημοκρατία και καπιταλισμός, τότε χωρίς την υποστήριξή μας, όλοι τους θα ήταν απλά γρανάζια μιας ευνομούμενης κοινωνικής μηχανής και όχι Παράσιτα σε έναν ημιθανή οργανισμό.
Άρα που καταλήγουμε; ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ!
Εμείς που περιμένουμε στις ουρές των πολιτικών γραφείων για μια εξυπηρέτηση, τοποθετώντας τον εαυτό μας σε θέση υπηρέτη, αντί αυτής του κυρίαρχου λαού.
Εμείς που αδιαφορούμε για το δολοφονικό ρόλο των μονομάχων στα περιβαλλοντικά ζητήματα και κατά 80%! πάμε και τους ξαναψηφίζουμε.
Εμείς που μετά τις πυρκαγιές πάμε και χτίζουμε στα καμένα.
Εμείς που λησμονούμε τις ευθύνες του παππού Καραμαλή για την πρωτεύουσα τέρας και τον αναδεικνύουμε σε εθνάρχη!! Και θα ήταν παράλογο να μην το κάνουμε. Μιας και στους περισσότερους από μας, όταν δοθεί η ευκαιρία, αδιαφορούμε όχι μόνο για το περιβάλλον, αλλά ακόμη και για τους συνανθρώπους μας, προκειμένου να γεμίσουμε με σφάγια το βωμό της Αγίας Κονόμας, στο Ιερό της Πάρτης μας.
Εμείς ….. Οι χαϊδεμένοι απ’ όλους, Μικροαστοί της διπλανής πόρτας.
Εμείς είμαστε αυτοί που καίμε τα δάση, που καταστρέφουμε το περιβάλλον, που δημιουργήσαμε ένα διεφθαρμένο, ολιγαρχικό και ληστρικό κράτος.
Εμείς …. Που στη «δημοκρατία» μας, είμαστε οι εκπρόσωποί μας.
* Εικαστική Παρέμβαση σε απόμερη γωνιά της Δράμας
l
