Μόλις σταμάτησε η μπέμπα το κλάμα της, έκλεισε τα μάτια της κι άνοιξα τα δικά μου στον κάμπο. Όμορφο τοπίο, σκέφτηκα και αποφάσισα να διευθετήσω κάποιες εκκρεμότητες που δημιουργήθηκαν τους τελευταίους μήνες.
Το τελευταίο διάστημα προσπαθώ να ντύσω με στιχάκια κάτι ηλεκτρονικούρες, αλλά μου βγαίνει πολύ πολιτική πίκρα και δεν κρατάω τίποτα.
Πίνω καφέδες και λόγω του χαζοωραρίου μου βγαίνω βόλτες σε «άκυρες» ώρες και μέρες, αντιμετωπίζοντας τη Δράμα στις πολύ μοναχικές στιγμές της. Κάτι …Κυριακή βράδυ, Δευτέρα απόγευμα, Τετάρτη 9 το πρωί και πάει λέγοντας. Έχω όμως καλή συντροφιά: ό,τι καταχωνιασμένο, μυστήριο και κουφό (το άκυρο του 80) σκάει μούρη το τελευταίο διάστημα και μου χτυπάει την πόρτα. Εννοείται πως δεν αφήνω τίποτα έξω στο κρύο. Δε μπερδεύομαι όμως και πολύ. Συνδιαλέγομαι για λίγο μαζί του, δείχνοντας ψεύτικο ενδιαφέρον και το στέλνω στην ευχή. Δεν είμαστε για τέτοια! Αρκετά έχω στο μυαλό μου.
Σκέφτομαι ότι πρέπει να ετοιμάσω, πέρα απ’ τα μουσικοστιχουργικά, και κάποια φιλμικά που έχω υποσχεθεί και έχω στα σκαριά, να πάω και το μεγάλο μου πισί για επισκευή και αποφασίζω μόλις τελειώσω αυτό το ποστ, μπέμπας επιτρέπουσας, να φτιάξω κάτι σαν ημερο-ωρολόγιο εργασιών.
Το απόγευμα θα πάω για κούρεμα.
Αυτά που λες Μαρία!
3 σχόλια:
Για να δούμε, θα αρέσει το νέο look στη μπέμπα; Αλλά τί λέω, κόρη-μπαμπάς, διαχρονική δύναμη. Τύφλα νά 'χουν οι πολιτικοί και οι κυβερνήτες όλου του κόσμου.
Τα φιλιά μου 0com, καλή εβδομάδα.
Να 'σαι καλά ρε mind!
:) :)
Δημοσίευση σχολίου