Ανοίγει μπροστά μου ο κειμενογράφος κι αποφασίζω να τον αξιοποιήσω. Η μπέμπα δίπλα μου έχει κλείσει για λίγο τα ματάκια της και έξω η χιονόπτωση καλά κρατεί. Τελικά οι επαφές μέσα απ’ αυτό το blog το πάνε από χιόνι σε χιόνι. Η ζωή στη Δράμα κυλάει πολύ ήσυχα και σε καμιά περίπτωση δε θα έλεγα ότι μ’ ενοχλεί. Εξάλλου αυτό κυρίως ζητούσα απ’ αυτή την πόλη, όταν αποφάσισα να έρθω.
Το τελευταίο διάστημα, τα πρωινά είμαι στο σπίτι και εκτός των άλλων ασχολούμαι αρκετά με το ιντερνέτ. Πριν από λίγο καιρό λοιπόν άρχισα να διαβάζω και το protagon. Ε που το κακό; Θα μου πείτε. Πουθενά μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να σχολιάσω, διαφωνώντας κόσμια, ένα άρθρο του Δ. Καμπουράκη. Περιμένω κανα δυο μέρες, δεν ανεβαίνει το σχόλιο. Ξαναστέλνω μπας και μου πουν γιατί κόπηκε το σχόλιο. Τίποτα! Πέρασε καμιά βδομάδα και πάλι τίποτα. Άρχισαν στο μυαλό μου να κυκλοφορούν πολλές ιδέες, αλλά θα το αφήσω προς το παρόν, περιμένοντας τις απόψεις σας. Γιατί είναι βαρύ να λες ότι ένα ηλεκτρονικό περιοδικό μεροληπτεί ή ακόμα χειρότερα λογοκρίνει. Η βλακεία είναι ότι δεν κράτησα τα σχόλια, μιας και τα έγραψα κατευθείαν στη φόρμα. Γιατί κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να πει διάφορα. Τέσπα!
Πω πω! Δυνάμωσε το χιόνι!
Κατά τ’ άλλα η δημοσιονομική χρεοκοπία, δε μας έχει βάλει καθόλου μυαλό και ευελπιστούμε στην ανάκαμψη των οικονομικών της χώρας για καλύτερες μέρες. Φυσικά στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει η υπόνοια που αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας ότι αυτοί που άδειασαν τα ταμεία, μας ζητούν να τα ξαναγεμίσουμε για να τα ξανααδειάσουν. Αλλά δεν της δίνουμε καμία σημασία και προχωράμε αμέριμνοι στο ραντεβού μας με ένα μέλλον τόσο αβέβαιο που αν δεν το πάρουμε στα χέρια μας και το αφήσουμε στους λογιστάκους που μας κυβερνούν, τότε ότι και να μας συμβεί θα το αξίζουμε.
Αυτά που λες Μαρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου