Καλοκαίρι 06 - Όταν πετούν οι γερμανοί - ATTENTION POISON!

Πάμε ρυθμικά. Όλοι μαζί!
Βατ γιου βοντ;
Βατ γιου βοντ;
Βατ γιου βοοντ;
Βατ γιου βοντ;
Τά τα τα
Τά τα τα
Τάτατάτα
Τα τα τά
Ωραίο ρυθμικό σχήμα στα σύγνεφα. Πάνω από σιλό με σταρόσπορους που ετοιμάζονται να δεχτούν την δηλητήρια επιφοίτηση της επιγραφής ATTENTION POISON! Περιμένοντας τη σειρά τους να μετατραπούν σε βιομηχανική
Σκόνη
που δε μαστουρώνει - Ρήμα με ρίμα

Και τώρα σας παρουσιάζω ορισμένες προτάσεις καθημερινής γλαστρολατρείας, πλήρεις βασικών συντακτικών στοιχείων.
Ο δυόσμος έβγαλε λουλούδια
Το κυκλάμινο έβγαλε κι άλλα φύλλα
Η ξερή κλαδεμένη μολόχα έβγαλε φυλλαράκια κι άνθισε το πρώτο της ροζ λουλούδι
Η Βuka - m - vilia θέριεψε.
Ο Βασιλικός ανάρρωσε απ' τα τραύματα που του προκάλεσε ο σφοδρός άνεμος
Τα πλατύφυλλα έβγαλαν όμορφα κίτρινα άνθη
Τα μωβ πολυπληθή μονόχρωμα χουνιά ανταγωνίζονται τα δίχρωμα
Και τέλος
Οι τεράστιες μαστιχιές μ' όλα τους τα χρώματα σας στέλνουν τους χαιρετισμούς τους

Όλα αυτά μαζί θα μπορούσαν κάλλιστα να συνιστούν ένα ποίημα. Και γιατί όχι; Αφιερωμένο στον Άγιο Απολλώνυσο το θεό του έρωτα και της κάβλας. Το συνιστούν;
Σε σένα μιλάω Πατρινέ!
Σε σένα τιμημένε Μεσολογγίτη!
Σε σένα προκομμένε Γιαννιώτη
Κάθιδρε Λαρισαίε!
Μαυροφόρε Πόντιε!
Παπαθεμανλή

Ισοπεδωμένε πονηρέ λαϊκιστή
Υπερχρεωμένε! βρώμικε! φουκαρά!! των Αθηνών!!
Αλατισμένε νησιώτη!
Πονηρέ καλόγηρε!
Σε σένα Άνθιμε Ψωμιάδη!

Σε σένα νωθρέ τηλεθεατή που ζηλεύεις όσους πυρπολούν τους δρόμους της υποταγής!
Όσους πετούν !

Μια ωραία καθημερινή ιστορία

Προχτές καθώς γυρνούσα κουρασμένος σπίτι με το 563,

συνέβη το εξής απίθανο:
Στη στάση μεταξύ Κοτρώνη και Παραμέσα όταν, ακινητοποιήθηκε, το λεωφορείο απ' τα υγρά, τζάμια του διέκρινα μια σκιά, μια φιγούρα, που μου ήταν ιδιαίτερα οικεία. Παίρνω με, τα χέρια μου την υγρασία και στη ημιδιαυγή οθόνη διακρίνω τη φιγούρα του Παπαδιαμάντη. Σκέφτομαι όμως πως ο Παπαδιαμάντης δεν έχει καμιά δουλειά σ' αυτή την πόλη και αφιερώνομαι στο αγαπημένο μου σπορ. 1,2,3,4,5,6,7,8,9 Στο δέκατο χτύπημα εισιτηρίου στο μηχάνημα χτυπάω το αριστερό μου πόδι στο πάτωμα και συνεχίζω το μέτρημα 1,2,3,4,5, όταν εντελώς ξαφνικά αισθάνομαι ένα παγωμένο χέρι να μου στερεί το φως. Προσπαθώ να καταλάβω τι βρίσκει αυτός που μου κλείνει τα μάτια σ' αυτό το χαζό ιντοβινέλο και δεν ανταποκρίνομαι στο κάλεσμά του συνεχίζοντας τΟ εποικοδομητικό μου πασατέμπο απ' το 3,4,5,6,7 Δε θα ρωτήσεις ποιος είμαι; Αν και η φωνή μου φαίνεται γνωστή δεν απαντώ και ξαναρχίζω απ' το 3,4,5 Τα δάχτυλα του μυρίζΟυν ξεραμένο μελάνι από σουπιά μπαγιάτικη βασικού πεχαχαχά.
Μιας που βρήκα την ευκαιρία ας γελάσω χαχάχά!!
Κι ας αδιαφορήσω για ακόμη μία φορά. Ο άΓνωστος όμως και μυστηριώδης παράΞενος Ξένος δεν το βάζει κάτω. Σηκώνει το μανίκι μου και αρχίζει να με τρυπάει γρήγορα με μια βελόνα. Πονάω αλλά δε δίνω σημασία. Το χέρι μου έχει γεμίσει αίματα που, στάζουν στο πάτωμα του λεωφορείου αλλά αδιαφορώ. Πλησιάζουμε τη στάση Σεφεραμύτη, το νοιώθω απ' την πυκνότητα των νοημάτων στην ατμόσφαιρα. Τα, μάτια μου ακόμη κλειστά. Το 563 σταματάει γρυλίζοντας μπροστά στο σκέπαστρο μάλλον και ριπές πυροβόλων όπλων γεμίζουν τ' αυτιά μου θόρυβο. Το ηλεκτρικά νωθρό λαμπάκι της οροφής προβάλει μπρος μου και ταυτόχρονα αισθάνομαι το σώμα του παιχνιδιάρη φίλου μου να μ' αγκαλιάζει και σιγά σιγά να πέφτει. Νέκρα. Το λεωφορείο δεν ξεκινά.

Ο οδηγός κείται νεκρός μάλλον, με το κεφάλι του στο τιμόνι. Απελευθερώνω το αριστερό μου πόδι απ' το γενειοφόρο x- παιχνιδιάρικο πτώμα και κατευθύνομαι σε μια απ' τις τόσες άδειες καρέκλες. Περιμένοντας κάτι να συμβεί με το λεωφορείο της καθημερινής μεταφοράς μου ρίχνω διάφορες ματιές εδώ κι εκεί σε διάφορες ιδέες μπας και πετύχω το σωστό συνδυασμό Μάτι - Στόχος και δωθεί μια έστω και μεταφυσικά, χαοτική εκκίνηση στον, κινητήρα του κλωβού μου. Η ώρα περνάει χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Απολύτως τίποτα! Ώσπου τΕλικά στο τΈλος της τΕλευταίας οπτικής διαδρομής το, μάτι μου αράζει στην τσέπη του πτώματος πανωφοριού και χωρίς καμιά, διάθεση περιπέτειας, συλλαμβάνει μια σφαίρα που κείτονταν ωσάν κομβίον αλαλάζον. Κάνω έτσι... Να έτσι ακριβώς με το χέρι μου. Και φέρνω τη σφαίρα στο ενεργό οπτικό μου πεδίο.
"Η πάπισσα Ιωάννα - Με παράλληλη απόδοση στα Νέα Ελληνικά"
Το φάγανε το παλικάρι σκέφτομαι και κατεβαίνω απ’ το λεωφορείο περίλυπος.
Στο δρόμο κοντά στο Υπουργείο Πολιτισμού το μουδιασμένο χέρι μου απαιτεί να τοΥ Ρίξω μια ματιά. Δεν του χαλάω χατίρι. Σηκώνω το ματωμένο μανίκι μου και διαβάζω : Που 'σαι ρε μαλάκα! Εμανουήλ Ρο

Νέος Ωραίος Μορφωμένος Ευκατάστατος από πολύ πλούσια οικογένεια των Αθηνών ψάχνει αγωνιωδώς ενδιαφέρον στη ζωή του *

θέλω να αγοράσω ένα μεταψυχιστή, έστω και μεταχειρισμένο. Μήπως ξέρει κανείς τίποτα.
Α! και να μην έχει σπυράκι από καουτσούκ στην κάτω χτενήτρια.
Τυχαίες αγγελίες σε εφημερίδες με ελπίδες γύρω πουπουλένιο περιτύλιγμα. Τελικός σκοπός: Συμπέρασμα ή μάλλον Συμπεράσματα.
Ο δρόμος ανοίγει. Γίνεται πιο πλατύς για να χωράει κι άλλα αδέσποτα.
Ζητείται
Παλιπερμανέος παλαιάς κοπής αυστηρώς για εικελαπική χρήση (Δεκτές Μόνο σοβαρές προτάσεις).
Απολαμπιστής με τρία σκάξεντρα και ματρακιωμένο υποχέπλιο.
Όπως επίσης και
Αποξηραντής αυτιών.

*αλλά δεν το βρίσκει κι ούτε πρόκειται (μάλλον)

Προχτές το βράδυ στο Στουρνάρι συμμετείχα κι εγώ στα επεισόδια. Περνούσα, με το αμάξι και επειδή είχα ανοιχτά, παράθυρα υπολείμματα, δακρυγόνων έμπαιναν στα μάτια και δάκρυζα. Μάταια έψαχνα να βρω μπάτσους και μαχητές κούκου. Είχαν φύγει απ' το μεσημέρι. Φυσικά το ένστολο ανθυποτίποτα άφησε τα περιττώματά του παρακαταθήκη στους περαστικούς των επόμενων ωρών.
Επίσης
Θέλω να επισημάνω πως η ζωή είναι ένα πέρασμα και όλοι εμείς μονομάχοι στο Ελ
- Πάσο.-
- Ντούκου
- Πάρε δικά σου
- Ρέστα

Δε θα πάω στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Keno eggrafo
Κενό έγγραφο
Παραμάσχαλα τις μποτίλιες που βρήκα στο πέλαγος πεταμένες καιρό στην ακροθαλασσιά, ετοιμάζομαι να σαλπάρω για άγνωστα λεκτικά ταξίδια με ή χωρίς την συνοδεία εικόνων. Στο δρόμο ξέρω θα συνδράμουν θεοί και δαίμονες με τα αρχικά τους κεφαλαία όπως αρμόζει σε πνεύματα της Αυτού Εξοχότητος της Ανασφάλειας.
Εδώ οι στρατιώτες του κειμένου παρουσιάζουν τα νοήματά τους όπλα στην άγνωστη μελλοντική σύζευξη με το ....


Το μολύβι χαράσσει μια μέλανα γραμμή και με στόμφο αναγγέλλει πως από κει και πέρα το ξένο γίνεται οικείο ή παραμένει ξένο.
Ανάλογα.
Μετά ανασκευάζει τις αρχικές του δηλώσεις μπροστά στις κάμερες όλων των καναλιών και λέει πως όσα είπε είναι μαλακίες κι ότι τα είπε υπό την επήρεια κι ότι οι γνωστικιστές και ρεαλιστικοπαθείς έχουν δίκιο κι ότι δεν κάνει για τη θέση που κατέχει κι ότι θα ήθελε ένα γραφείο, κάπου σε μια δημόσια υπερεσία να αναπαύσει το κοκαλάκι του. Αυτόματα ικανοποιείται το αίτημά του και παύει να αποτελεί πρόβλημα για την τάξη πραγμάτων όπως ορίστηκε απ’ τη ΙΕ΄ Συνοδό του Μέγιστου Αρχιερέος, τηρητή Α΄ Τάξης της παγκόσμιας υπότασης.


Μαχαίρι
Κεφάλι
Νεκροτομείο
ή Νεκροταφείο;
4:32μμ
.... Μούμπλε ... Μούμπλε ...
5:00μμ
Τίποτα απ' τα δύο.
Μάλλον καλύτερα
Μαχαίρι
Καρπούζι
Τράπεζα
Αυτοί έχουν και τα δυό. Αυτοί θα πουλήσουν σε σένα δάνειο, στη γυναίκα σου εσένα και τη μάνα σου μαζί με μια υπόκλιση αμερικάνικου γιουγουόναμέρυμι και το απαραίτητο κοκκίνισμα στο μάγουλο, στο γιό σου πρέζα και στην αγαπημένη σου κορούλα γκόμενο με μηχανάκι για να ζηλεύουν οι φιλενάδες της.
καιτώραπερνάμεσεάλλεςειδήσεις
10 Ιρακινοί νεκροί από πυρά αμερικανών στρατιωτών στην ελεύθερη αγορά

Τι μποορεί ΕΝΑ ΛΑΑΘΟΣ;

Ένα λάθος σε μια έκθεση προόδου
μποορεί ν' αλλάξει το χρώμα των λουλουδιών μου στο μπαλκόνι;
μποορεί να στείλει το σπλάχνο μου να γίνει μπάτσος σσε κορμί μιανού άλλου;
μποορεί να μικρήνει το καλοκαίρι;
Τι μποορεί;
Τι δε μποορεί;
Να δροσίζει λίγο;

Η καραμέλα που έμοιαζε σαλιγκάρι στη βροχή κι όταν την άνοιξα ήταν σκατά!

Οι νύχτες υπογραμμίζονται με κόκκινο σα λάθος λέξεις στον κειμενογράφο.
Μώ την!
Κι ύστερα πετιούνται στον κάλαθο της ιστορίας. Πετραδάκια που 'ταν προορισμένα για σημαντικά μικρογλυπτά και κατέληξαν γκριζοπράσινες ψηφίδες μπετόν.
Τα ημερολόγια εξακολουθούν να πονάν ως τέτοια και φτιασιδώνονται με στοιχεία αμπστράκτα για να κρύβουν τις πληγές τους.

Χο Χο Χο!
Ο ΑηΒασίλης κάνει πρόβες στην Αυστραλία και διορθώνει τα λάθη του για ακόμη μια φορά. Ρονγκς Ντάουν Άντερ Ρονγκς Ντάουν Άντερ Ρονγκς Ντάουν Άντερ Ρονγκς Επαναλαμβάνουν οι τάρανδοι που έχουν τα χάλια τους στο ξένο περιβάλλον. Ναυτία απ' τα σάλιαααχχ!! που βγαίνουν απ' το στόμα των Σάικοάλας και πόνοι στα πισινά απ' τα πύξλάξ των κάνγκαρούούούούούούούούούούούού!
Φοβάμαι!

Τα νησιά φορούν τα γιορτινά τους και έτοιμα να υποδεχτούν τα μεγκαπίξελ των μπλόγκερς ρίχνουν μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Άραγε υπάρχουν akoma οι όμορφες ατέλειές μας;
Υπάρχουν; Απαντούν οι πράκτορε$ ταξιδίων οργανώνοντας ταυτόχρονα έξυπνες εξορμήσεις για εξπλόρερς του γραφείου της επόμενης μέρας . Τεράστιες πινακίδες αναγγέλλουν πιθανούς θανάτους τραυματισμούς και επικίνδυνους έρωτες. Χλωμά πρόσωπα κοιλαράδων αστών με κυνηγετικά ταξιδιωτικά περιοδικά ΥΠΠΟμάλης συνοδευόμενα από ανικανοποίητα ατμοσίδερα δύο σε ένα ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για τα εμπόλεμα ηφαίστεια με την ελπίδα να συναντήσουν όσα νομίζουν πως τους χρωστάει η ζωή.

Προχτές το ξημέρωμα χάζευα μια καραμέλα σε λασπόνερα που έμοιαζε με σαλιγκάρι. Της μίλησα. Δε μου απάντησε. Την ξέρανα με την εξάτμιση μου ταράζοντας ότι είχε διατηρήσει σε ισορροπία μέχρι τότε με μια στριγκλιά γεμάτη ΝΙΑΑΑΓΚΛΙΑΑΑΑΑΑ!!!! στολισμένα σε τακτά διαστήματα με τόνους από γρανίτη Βραζιλίας. Η απάντησή της ήταν αποστομωτική.
Μ' ό,τι άρωμα και να βάψεις το μυαλό σου πάντα θα βρωμάει καχυποψία και εξυπναδίστικη ξερολίαση. ΦΟΥΚΑΡΑ μου!

Ρέκβιεμ για το αστικό τοπίο

Θολώνουν τα μάτια μου απ' τον απέναντι άσπρο τοίχο. Μ' έχει ζαλίσει.
Μαζεύει όλες τις απαντοχές της αντηλιάς και αφού τις επεξεργάζεται, υπό το άγρυπνο βλέμμα του κολλητού του βετεράνου Ηλιακού συλλέκτη, μου τις εκφράζει με εμετικό τρόπο στα μούτρα.
Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω; Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Νεκρός μάλλον. Στο φινάλε φινάλε ναι! Αυτή είναι η μόνη σίγουρη απάντηση.

Κυριακή 11 Ιουνίου 06
Οι σπασμένες εξατμίσεις εξακολουθούν να μη δίνουν απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα περί τέχνης.
Τι είναι τέχνη;
Ίσως σας ζητήσω να με βοηθήσετε στο μέλλον. Όταν απογοητευτώ πλήρως απ' τις ως τώρα πιθανές απαντήσεις μου.
Το καλοκαίρι χτυπάει την πόρτα.
- Τακ Τακ!
- .....
Σκέφτομαι να μην ανοίξω φέτος. Έχω δουλειά. Ίσως πάλι και ν' ανοίξω. Ίσως και να

α) παρατήσω

β) παραψήσω

γ) παραστήσω

Μάλλον το β)! Παραψήσω. Ίσως και να παραψήσω το δέρμα μου στη λάμπα του γραφείου.

Εικόνες
Έχουν σταματήσει να περνούν απ' το μυαλό μου εικόνες. Τις σκίζουν τα νύχια μου και τις παραμορφώνουν τόσο που ντρέπονται να εμφανιστούν.

Ήχοι
Μόνο βιομηχανικοί του δρόμου.
Λέξεις
Οι συνηθισμένες.

Φωτεινογκρί πεταλοζουρλεμένο γεμάτο πουά και Φούντες Θρούμπες καλαμών

1:18πμ
Έξω οι εξατμίσεις πετούν μ' ένα ρυθμό πρωτόγνωρα οργανωμένο θαρρείς (akou θαρρείς!) για να σαλέψουν την αιώνια αστική ανησυχία. Με απώτερο ίσως σκοπό να τη μετατρέψουν σε κάτι άλλο, φωτεινογκρί πεταλοζουρλεμένο γεμάτο πουά και Φούντες Θρούμπες καλαμών. Εξανίσταμαι! Κατεβαίνω, και στη θέα της πρώτης «4 σε 1» ουρλιάζω ακατάληπτα σήματα τροχαίας υποταγής. Η γιαπωνέζα υπακούει και κατεβάζει τα κέρατά της μπροστά μου διπλώνοντας, λιώνοντας ταυτόχρονα το συνθετικό καουτσούκ των ποδιών της με ανασαιμιές λάγνες γεμάτες προσμονή. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι κακό είχε η συνταγή της σόγιας που έφτιαξα και έφαγα και ξανανεβαίνω στο διαμέρισμα να ελέγξω. Όντως δεν απευθυνότανε σε αυθεντικούς μονοκρατορικούς ολιγόποδους όπως εγώ αλλά σε κριτηριάρχες Β΄ τάξης που πάσχουν απο τη νόσο των τελικών σίγμα και μάλιστα των ιπτάμενων Αλίκης καταγωγής. Κοιτάζω γύρω μου. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η Μπουκα - Βίλια που επισκέφτηκε πρόσφατα το μπαλκόνι μου και έμεινε, πίνει αμέριμνα το νερό της κοιτάζοντας τη 18άγια στο έιρ κοντίσιον. Κάποια γράμματα προχωρούν αμέριμνα στην οθόνη του υπολογιστή και κάουντρι μουσική στολίζει τα τοιχώματα των αυτιών κάποιου σάιτ με ειδήσεις και νέα απ' όλο τον κόσμο.

Αρνούμαι ν' ακούσω:
Α) τους χυδαίους ραδιοσταθμούς των πολυεθνικών στην Αθήνα.
Β) τους πολυεθνικούς ραδιοσταθμούς των χυδαίων στην Αθήνα
Γ) τους Αθηναϊκούς ραδιοσταθμούς των χυδαίων πολυεθνικών.
Δ) τις πολυεθνικές χυδαιότητες των ραδιοσταθμών στην Αθήνα.
Η απάντηση με ξαφνιάζει. Λες να έχω αναπάντεχες συναντήσεις αν διαλέξω λάθος. Ένας συναγερμός συμφωνεί και μια κωλοφωτιά παίρνοντας αφορμή απ' αυτό ψάχνει τον γενικό ν' ανεβάσει τα βιοηλεκτρικά βάτ στον κώλο της και να πάρει το δρόμο της. Έφτασε η ώρα! Σκέφτεται.

Να μην ξεχάσω να κοιτάξω στα εσωτερικά του αφρού πολυουρεθάνης για πιθανή θέση πάρκινγκ. Εντάξει! Κι αν δε χωράει το αμάξι μου, θα θάψω το κουνούπι που μόλις σκότωσα. ΔΟΛΟΦΟΟΟΟΟΝΝΕΕ!!!!
Ορίστεεεε; Δεεεεν ακούω!
Ούτε μάλλον αντιλαμβάνομαι το μέγεθος της αταξίας που επικρατεί αυτή την στιγμή στο εσωτερικό του θαλάμου στον οποίο εργάζομαι. Αταξίας ναι! Αυτής των μορίων που αυξάνει το μέγεθος της εντροπίας. Ναι της Εντροπίας που ευθύνεται για την περίσσεια αναρχικών κι αδέσποτων τοξικών ριζών στα κύτταρα. Ναι αυτών που ευθύνονται για το γήρας.

Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας μας ζει διαδοχικά τις ζωές όλων των ανθρώπων της γης.
Αύριο θα σκοτώσω ένα αρθρωτό θηρίο 18m και αμέσως μετά θα βάλω το καλό μου λαδί κουστούμι και θα μετακομίσω σε μια εκκλησία να μετανοήσω για όλα μου τα σφάλματα και να

dream drim drin Eμπρός;