Ρέκβιεμ για το αστικό τοπίο

Θολώνουν τα μάτια μου απ' τον απέναντι άσπρο τοίχο. Μ' έχει ζαλίσει.
Μαζεύει όλες τις απαντοχές της αντηλιάς και αφού τις επεξεργάζεται, υπό το άγρυπνο βλέμμα του κολλητού του βετεράνου Ηλιακού συλλέκτη, μου τις εκφράζει με εμετικό τρόπο στα μούτρα.
Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω; Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Νεκρός μάλλον. Στο φινάλε φινάλε ναι! Αυτή είναι η μόνη σίγουρη απάντηση.

Κυριακή 11 Ιουνίου 06
Οι σπασμένες εξατμίσεις εξακολουθούν να μη δίνουν απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα περί τέχνης.
Τι είναι τέχνη;
Ίσως σας ζητήσω να με βοηθήσετε στο μέλλον. Όταν απογοητευτώ πλήρως απ' τις ως τώρα πιθανές απαντήσεις μου.
Το καλοκαίρι χτυπάει την πόρτα.
- Τακ Τακ!
- .....
Σκέφτομαι να μην ανοίξω φέτος. Έχω δουλειά. Ίσως πάλι και ν' ανοίξω. Ίσως και να

α) παρατήσω

β) παραψήσω

γ) παραστήσω

Μάλλον το β)! Παραψήσω. Ίσως και να παραψήσω το δέρμα μου στη λάμπα του γραφείου.

Εικόνες
Έχουν σταματήσει να περνούν απ' το μυαλό μου εικόνες. Τις σκίζουν τα νύχια μου και τις παραμορφώνουν τόσο που ντρέπονται να εμφανιστούν.

Ήχοι
Μόνο βιομηχανικοί του δρόμου.
Λέξεις
Οι συνηθισμένες.