Ο πρόεδρος Μάο 2 ψηλοί 1 τανγκό και 1 επιτροπή - Άσμα γελαστό με παρενθέσεις

Overture
"Ο Γιώργος Αρατζαφέρης κούνησε το κεφάλι του με συγκατάβαση. «Η εξουσία λύνει για μερικούς πολλά προβλήματα» μουρμούρισε με φιλοσοφική διάθεση" Παν-Παν



Είδα προχτές τους Κολυμβητές σε ένα ακόμη Ραντεβού στα Φεστιβάλ. Ο ψηλός (1) Μπακιρτζής σε μια στιγμή πετάει το εξής: Ο πρόεδρος Μάο έλεγε ότι η επανάσταση θα γίνει απ' αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Εμείς έχουμε παιδιά .... Οικογένεια ....
Λες κι η επανάσταση είναι κάτι που συμβαίνει στα μυαλά των νέων ως ίδιον της ηλικίας και όχι ως απόρροια καταστάσεων και αναγκών. (λαϊκό κι αχρείαστο σχόλιο)
Αλλά Αργύρης είναι αυτός. ( Έτσι δικαιολογούμε πολλά)

Σκότωσε τον υπήκοο που κρύβεις μέσα σου! (με σπρέι)

Κι όμως αν κάποτε μορφοποιηθεί όλη αυτή η σιχασιά (Μπλιάάχ!!)σε κάτι δημιουργικό, η Επανάσταση να μη μοιάζει τόσο μακρινή. (Εδώ μπαίνει ο Βέντερς. So faraway So closed με υπόκρουση Τζαβέλα)
Ίσως να μη μοιάζουν τα άπαρτα ψηλά βουνά, τόσο άπαρτα και τόσο ψηλά. Ο τιμημένος Υμηττός με τις ραδιοτηλεοπτικές κεραίες ίσως να μην είναι τόσο απρόσιτος. Τα νεραϊδοπατημένα Τουρκοβούνια ίσως να έρθουν πιο κοντά στις ανάγκες των επαναστατημένων τηλεθεατών. (Το φαί σου, την τιβί σου, κι Άγαμήσου)

Όταν τύχει κάποια μέρα, όταν τύχει
Να γκρεμί-σου-νε τα τείχη
Κι ο εργάτης θα χορεύει μεσ' την πίστα
δίπλα στον καπι-ταλίίστα ...

Φοβερό τανγκό
μάλλον του Λογό,
απ' τον ψηλέα (2) Θέμη Ανδρεάδη.

Στιχοπλέγματα ευχολογίων του καταπιεσμένου οικονομικά κομματιού της κοινωνίας που ως επί το πλείστον παράγει Πανάγους - Άνθιμους - Ψωμιάδηδες κι αφού ζηλεύει δόξες και μεγαλεία, οδύρεται, χαμογελώντας, ως κλώνος Αβραάμ για την κακιά του μοίρα που τον όρισε πατροκτόνο.
Ωιμέ!!! Ωιμέ!!! - Κλαυσίγελος χιξ χιξ!
Πως Εγώ θα σύρω το σπαθί να σφάξω τ' όνειρό μου; (Μινωτής)
Καλά να πάθεις μαλάκα που νόμιζες ότι θα κάνεις τον καμπόσο με την κουρσάρα και την πιτσιρίκα (Στάθης Ψάλτης - Κούλαααα)

Κρίσις Θεσμών!!!
- Ο ανταγωνισμός δυστυχώς δεν λειτουργεί, κύριοι!
- Μα καλά, αυτός ο «ανταγωνισμός» και οι «επιτροπές» του, δεν είναι οι βαλβίδες ασφαλείας για να μη μας πνίξει η μπόχα και σας πιάσουμε απ' το λαιμό;
- Πολλά λες εσύ! Γρήγορα κολλήστε του κάποια ταμπέλα.
Διαλιέχτε! (Ζούγκα)
Αιθεροβάμων (Όρος καμένος απ’ τον αείμνηστο)
Ουτοπιστής (Φουριέ;)
Σχιζοφρενής (Ψηφοφόρος)
Βορά στα όρνεα των 8!
(Χάπυ requiem)
Ας αρχίσουν οι χοροί!!
Δώσ' του και τα τραγούδια
Τη νιότη σου παράτησες
στους βράχους στα κακούδια
Τραγκαουνάκη μου καλέ
Σπάραξε το μυαλό του
Κι εσείς εργοδοτάδες μου
φάτε του όλο το χρόνο!


Κι εγώ πολύ θα σ' αγαπώ!
Μωρό μου!

Melancholy in Settembre vs Melambren I Settencholy ή αλλιώς "Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα"

Είναι ωραία η ζωή στην πόλη.
Βλέπω τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σε κλουβάκια , σ' ένα απ' αυτά κι εγώ, κι αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο του δρόμου με τη μιλιά μου κι ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων.
Ψάχνω τους φίλους μου κι ανακαλύπτω ότι είναι πολύ μακριά για να τους βρω. Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες να φεύγουν άδειες και σκέφτομαι πως ίσως κάπου αλλού να ‘ταν αλλιώς.
Κι αρχίζω να ψάχνω.
Σε τετράδια παλιά.
Σε φωτογραφίες.
Σε τραγούδια.
Και βρίσκω μόνο ντουβάρια. Που αν δεν τα περάσω θα πέσω πάνω τους και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06
Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Κυριακή Σεπτέμβρης Βράδυ Βροχή Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες να θυμάσαι κι άλλες τόσες για να λες.
Πριν από λίγο έβλεπα σ' ένα παλιό φιλμ έναν πιτσιρικά κομπάρσο κι αναρωτήθηκα πως θα είναι ένας 50ρης να βλέπει τον εαυτό του σ' αυτή την ηλικία.
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές. Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα. Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.



Είναι ωραία η ζωή με τα μηδενικά των εκατομμυρίων να συνωστίζονται σ' ένα κλουβάκι Βράδυ μαζί μου και με κάνουν να αισθάνομαι τόσο μικρός.
Συγκρίνω το θόρυβο του δρόμου με τη μιλιά μου
Κοιτάζω ανήμπορος τις μέρες
Ψάχνω τους φίλους μου
Κι αρχίζω
να ψάχνω.

Ν' ακούω μόνο βρυχηθμούς λεωφορείων τεστάροντας τις όποιες αντοχές.
Ν' ανακαλύπτω ότι είναι φασματρικά πολύ κοντά για να τους συλλάβω κι έτσι να βολεύομαι με Ντουβάρια Νοϊμπάουντεν και Σεπτέμβρη Χρήστου.

Να φεύγουν άδειες οι νότες Σε τετράδια παλιά.
και σκέφτομαι πως ίσως κάπου αλλού να 'ταν αλλιώς.
Σε φωτογραφίες.
Σε τραγούδια. Βροχή
Και βρίσκω μόνο ένα Κενό έγγραφο στον κειμενογράφο
Κενοτάφιο
Που αν δεν το περάσω θα πέσω πάνω του και θα φάω τα μούτρα μου.
17 9 06 Κυριακή
Όλα μαζί.
Να 'χεις ιστορίες Με ζώα και φυτά, έντομα πετούμενα και ερπετά
Πριν από λίγο έβλεπα έναν κι αναρωτήθηκα πως θα είναι να θυμάται
Κι αρχίζω να μετράω χαμένες στιγμές κι άλλες τόσες για να λες. Τα σύννεφα θα πολεμήσουν με τη μονοτονία του γαλάζιου αττικού ουρανού και μ' έναν 50ρη που βλέπει τον εαυτό του πιτσιρικά κομπάρσο σ' ένα παλιό φιλμ. κι αν νικήσουν θα δώσουν τον δικό τους τόνο στην παλέτα.

ΥΓ: Νίκησαν τελικά. Αλλά τους πρόλαβε η νύχτα.

Μόλις πέταξα ένα σπόρο καρπουζιού απ' το μπαλκόνι κι αισθάνθηκα την ανάγκη να το γράψω.

Μαζί με τα προβλήματα διαφθοράς στο δημόσιο βίο, την ηχορύπανση, την άρνησή μου για αυτή την τόσο αδιάφορη πόλη, τις πρόσφατες δηλώσεις του πάπα για το ισλάμ, οι υπέροχες μουσικές του συγκινητικού φιλμ "Δευτέρες με λιακάδα" θα με συνοδέψουν στο κρεβάτι.
Όπως υπέροχα λέει ένας απ' τους πρωταγωνιστές "Το θέμα είναι πως δεν δημιουργούμε εμείς τις ζωές μας, αλλά αυτές εμάς"
Κάπου κοντά μου γίνεται πάρτι κι εγώ αισθάνομαι σχεδόν λύπηση για όλους αυτούς που βρίσκονται εκεί. Ή μάλλον δεν τους λυπάμαι. Απλά λυπάμαι. Ναι απλά λυπάμαι.
Αυτά που λές Μαρία!

dili ma dili ma to kandili ma...

...τελικά

Άσπρες Ντουβαρομούρες και σπασμένες Καγκουροπαπακομύτες

Θαμπώνομαι απ' την αντηλιά της απέναντι άσπρης ντουβαρόμουρης κατασκευής και κλείνω τα μάτια μά!ου. Κοιμάμαι. Στον ύπνο μου έρχονται εφιάλτες με χρέη πολλά απ' το χτες και απλήρωτους λογαριασμούς, που ίσως έρθουν να χτυπήσουν κάποτε την πόρτα μου. Όνειρα ένα σωρό. Κι όλα ιδρωμένα γαμώτο μου!
Λουλούδια να γεμίσω το μπαλκόνι μου. Αυτό θα κάνω!
Θα πάρω χρυσάνθεμα να Φθινοπωρίσω την απέναντι εικόνα. Αυτό θα κάνω!

Μα γιατί όμως δε σταματάν οι μηχανές ν' αφουγκραστούν τη δύναμή τους. Ίσως νοιώσουν καλύτερα και ηρεμήσουν. Έτσι χωρίς θόρυβο ο Νώντας κι ο Εύρης ίσως συνειδητοποιήσουν ότι η γύμνια είναι ίδια στην πόλη και στο χωριό και δεν κρύβεται απ' τον θόρυβο της σπασμένης καγκουροπαπακομύτης. Και ίσως, λέω ίσως, αποφασίσουν ν' αφήφήσουν τον βαβουροπελτέ του κεφαλιού τους να σμίξει με τον αέρα της εξοχής. Ίσως ανακαλύψουν ότι με τα 400 Ε που δίνουν για το κουκλίστικο μπουντρούμ+ι στην Κυψέλη μπορούν να την περάσουν Fina 5% στο χωριό τους. Κι ότι τις 3+60 που βγάζουν στην αποθήκη του Σουπερμάρκετ, χώρια του ότυϊ είναι κοροϊδία, δεν τις πολυχρειάζονται. Τι ωραία να ήταν όλα τόσο απ(a)λά!

Αγαπητό μου blog
Σήμερα
Καθάρισα το μπαλκόνι
Αντικατέστησα το σπασμένο τζάμι του μπάνιου
Πήγα στον οδοντίατρο
Στοχάστηκα
Έσπασα Mύγδαλα
Αγόρασα λαϊκό λαχείο
Και ίσως για βραδινό φάω κανα ποίημα

Μια μικρή συνεισφορά στην σχολική χρονιά που αρχίζει τη Δευτέρα ....

- Μαζέψτε τα! Θα πάμε ΕΚΔΡΟΜΗ σήμερα!
- Μα είναι Σάββατο και ?
- .....
- ....κι ακόμη καλά καλά δεν άρχισε η χρονιά
- Δεν έχει καμιά σημασία αυτό!
- Μα τα Σάββατα δεν κάνουμε μάθημα, ούτε πάμε εκδρομές!
- Ακριβώς ΓΙΑΥΤΟ!


..... ενθυμούμενος ότι «Κάθε Σεπτέμβρη θα 'σαι μαθητούδι και κάθε Ιούνιο σφαχτό».

sEPTE + MBRIS Aμπελοκλισέ που κάνουν για .... αλλά σίγουρα είναι εντελώς ακατάλληλα για ...

Οι μέρες είναι σκούρες, βαμμένες με αντισκοριακό μίνιο από μεταχειρισμένα σκάφη.
Πορτοκαλί μουντό.
Χμ!
Η Θάλασσα γιαγιά γιαμάντσα κοιτάει ύποπτα. Ρε λες να μου τη φέραν τα ζαγάρια; Σκέφτεται κι αφρίζει απ' το κακό της.

Τα κείμενα έχουν ξεβάψει και λογοτεχνίζουν βλακωδώς δίνοντας αξία σε λέξεις που ούτε οι δολοφονικές τηλεεφημερίδεεες δεν καταδέχονται πια.
Μια εδώ, μια εκεί, μαθαίνουμε τον κόσμο μέσα απ' τα sms κατάθλιψης που μας στέλνει. Ανυποψίαστοι τα ανοίγουμε και τρώμε το δόλωμα μαζί με το αγκίστρι. Ύστερα κάνουμε με τα νύχια μας έτσι σσσχχρρριιτς και ξύνουμε την πληγή με αλάτι πριν τη μετατρέψουμε σε πληγούλα και τη στείλουμε για κλείσιμο στον Πόρτο Ράφτη.
Καθημερινά ρομάντζα με καταπιεστές και καταπιεσμένους, εραστές και ερωμένες όλο ζητάν χώρο στο μπλογκ κι όλο πέφτουν στο περιθώριο κάποιας βαθυστόχαστης παπάρας που ως τέτοια λαμβάνει βαθμό προτεραιότητας Επείγον. Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο Παρακαλώ αναμείνατε στο περιθώριο


Ο Σεπτέμβρης μικραίνει τις αποστάσεις. Μεταξύ του χτες και του σήμερα υπάρχουν ελάχιστα. Αυγές, νυχτέρια και τα ανάλογα πτηνά εξακολουθούν να μας θυμίζουν ότι η Ζωή τελικά δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά κάτι άλλο. Κάτι που συμβαίνει όταν εμείς νομίζουμε και άλλα τέτοια αμπελοκλισέ που κάνουν για .... αλλά σίγουρα είναι εντελώς ακατάλληλα για ...
Χτες Είδα;Ένοιωσα; Άκουσα; κάτι που μου αναπτέρωσε το ηθικό, αλλά το ξέχασα. Σήμερα η φύση μ' εκδικήθηκε με μια καταθλιψάρα ΝΑΑ! Πήγα βόλτα στο πιο κοντινό πάρκο και διάβασα εφημερίδα σε παγκάκι. Μετά χωρίς να νοιώσω καλύτερα επέστρεψα σπίτι.

Ύστερα αναλαμβάνουν τα βιολιά να δώσουν τόνο Αντίο στα συναισθήματα. Παρακαλώ τα strings λιγότερο έντονα! Χάνουν τη λειτουργικότητά τους. Γίνονται Strangs or maybe Strongs? Κάτι τέλος πάντως που δεν συνάδει με το ρόλο που έχουν πάρει απ' τα δελτία των 8 και τα ελληνικά λαϊκά φιλμ του Φίνου.

Εδώ μπαίνει ο Χορός

Μήνα σε γάμο ήρθαμε;
Μήνα σε γλεντοκόπι;
Μήνα σε διαδήλωση;
Μήνα και σε πορεία;
Μηδέ σε γάμο ήρθαμε!
Μηδέ και σε κηδεία!
Μπήκε ο Σεπτέμβρης μοναχά
Αυτά που λες Μαρία!

Αποχαιρετιστήριο

Καλό ταξίδι Γίγαντα Απόστολε!
Η ουράνια αρένα περιμένει τον Σούπερ Σταρ της.

Εποχιακό

Τέλειωσαν οι εκπτώσεις

κι άρχισε το ξεπούλημα.